centroseksualizm

http://astral-projection.blog.onet.pl/2,ID347851465,index.html Dzisiejszy „partner” nie jest już synonimem zakochanego i szczęśliwego człowieka, ale jest terminem psychologicznym określającym określony system i maszynę poruszającą się w tym systemie, czyli „partnera”

To nic innego jak obdarcie jednostki z jej atrybutów, które daje im przynależność do płci, i w imię iluzorycznej równości zrobienie z zakochanych ludzi jakichś tam „partnerów”.Sztywnych, bezpłciowych, z jasnymi granicami.

Poza tym małpą łatwiej kontrolować niż człowiekiem będącym świadomym siebie i drugiego człowieka. Dzieje się też tak dlatego, że te wąskie grupy społeczne oprócz uśrednienia kładą nacisk na niczym nieskrępowaną, manualną, wręcz mechaniczną sferę seksualności w szarej płaszczyźnie średniego świata.

"Uważam też, że obecny stan rzeczy to wina dużej części mężczyzn, którzy sami dawali się wkręcić w spiralę emancypacji i ustępstw. Wiadomo przecież, że kobieta jako istota uległa będzie cały czas szukać sposobów, aby jak najwięcej uszczknąć ze swojego torta, aby jak najwięcej decyzji zagarnąć „pod siebie”. I tu zawiódł mężczyzna, który pozwolił się pożreć tej spirali "

Bo widzisz. Nikt już nie widzi co jest męskie a co żeńskie. Społeczeństwo żyje wg. żeńskiego sposobu myślenia. co jest dobre dla kobiet ale nie jest dobre dla mężczyzn. Tyle, że nie wszyskim kobietom odpowiada rola odpowiedzialności za wszystko, dominacji czy wychodzenia z inicjatwą. Robią to bo muszą ale nie są z tym szczęśliwe. A mężczyźni. Który będzie miał siłę i będzie miał większą liczbę dzieci, większą rodzinę, wiekszą liczbę kobiet. KTo z was nawiąże prawidłowe relacje mężczyzna-kobieta w związku, które nie polegają na sprawiedliwości, jak się wielu osobm błędnie wydaje ale na uszanowaniu i cieszeniu się z odrębności i inności, kobiecości i męskości.

A jesli to jest niezgodne z natura czlowieka? Co jeśli znany model społeczny do tego nie przystaje i powoduje konkrente zaburzenia egzystencjalne u mężczyzn?