POGUBIŁAM SIĘ W TYM WSZYSTKIM, szukam pomocy

Coś więcej poproszę:)

sepy czekaja na padline

pogubiłam się w swoim zyciu, dlatego potrzebuje pomocy, szukam jej wszędzie, a prez internet jest łatwiej sie wyżalić niz w cztery oczy. 3 lata temu poznałam fantastycznego chłopaka, Marka. Na poczatku traktowałam go tylko i wyłącznie jako dobrego kumpla - rewelacyjny, zabawny i inteligentny, i nie zauwazałam, ze on czuje coś więcej. Jest on osobą bardzo nieśmiała, toteż nie od razu powiedział mi o tym co czuje. Kilka miesięcy później zaczął pokazywac mi swoje uczucia w sposób nieudolny i słodki zarazem, pytał : "a może wyszlibysmy gdzies azem, neikoniecznie we większym gronie niz ty i ja?". Wtedy zaczęły się problemy. Nagle uświadomiłam sobie ze kocham go jako faceta, nie przyjaciela i poczułam ze ja, dziewczyna taka beznadziejna gruba i brzydka niepasuje do niego, mimo iz go kocham. Odmawiałam na jego popozycje, tłumacząc się brakiem czasu itp jednocześnie intensywnie sie odchudzając (miałam ok 10 kg nadwagi). Zwodziłam go tak prawie 2 lata. W listopadzie 07 po raz ostatni zaprosił mnie do kina czy tam na koncert, ja oczywiscie odmawiałam, jednocześnie szalenie go kochając. Wiem wydaje sie to strasznie głupie, ale dzisiaj wiem ze to dysmorfofobia - wstret do swojego ciała, kótry ogranicza kontakty z ludzmi. Wstydzułam się tego jak wyglądam, i zrtesztą nadal się wstydzę. Otarłam się o anoreksję. Dzisiaj jest juz lepiej, ale on widząc mnie na ulicy nie odpowiada na moje cześć. Słyszałam od jego siostry ze nienawidzi mnie za to jak go "upokorzyłam", a ja jednocześnie bardzo go kocham.... Co robić ?

dzięki....

a może napisz do niego? zwykły list napisz, pocztowy. O tym, że chora byłaś, jakie były motywy twojego postępowania...wiesz, ja nie sądzę, żeby on nienawidził. Może zamknął sie przed tobą, może ciagle liże rany...nie wiem. Wiem tylko, że zawaliłaś i jeżeli chcesz to naprawić - raz jeden bądź szczera wzglądem niego...i szybko chowaj dumę do kieszeni!!!

tak, tylko ze od lutego ma nową dziewczynę i jest z nią szczęśliwy, myślicie ze powinnam mu przypominać o tym co było ?

dziwna jesteś. i pewnie bardzo młoda albo nie dojrzała...

swinko, idz do psychologa, wyzal sie, pozniej do ksiedza i tez sie wyzal, pozniej wypij setke i wez sie za swoje zycie a biednego chlopaka zostaw w spokoju, tak bedzie najlepiej

Od lutego minęło 10 miesięcy, to bardzo dużo czasu...więc nie rozbijaj związku swoimi histeriami i urojeniami.

to nie urojenia to choroba...zostawić w spokoju kogoś kogo kocham ?

i nie uwazam sie ani za młodą, ani za niedojrzałą - mam 24 lata...

o to chodzi, tak ? Dysmorfofobia: intensywny lęk wynikający z przekonania o niekorzystnym wyglądzie lub budowie ciała, prowadzący do unikania związków uczuciowych współczuję...Tobie i jemu...

lekarz?

zeby próbować sie przełamać, wyjśc do ludzi.. ciężko to wytłumaczyć, ale unikałam go dlatego ze go kocham ! nie chcialam, zeby musial patrzeć na mnie i moje wstrętne ciało

ci mowi, ale wiesz...ludzi jest cos kolo 6 mld a ten koles ma swoje zycie bez ciebie

no ale on mnie kochał, mozna przestać kochać ?

czy tylko udajesz

nie obrazaj mnie, prosze, i tak mi źle z tego powodu

leczysz sie na tę przypadłość? jesli chodzi o faceta, to raczej jesli jest normalny, to po 2 latach dostawania kosza, ma Cie serdecznie dość.. zapomnij o nim, miej nauczke na przyszlosc i lecz sie

zatem udajesz w sobie tylko znanym celu

"zapomnij o nim" - b. chętnie, jak ?

hmm...skoro ułożył sobie życie i ma już dziewczynę, to pozostaw wszystko jak jest.

kocham o wiec zostawie go. chce jego szczęścia. eh...