porozmawiajmy o inteligencji

pani sarepska Są psy, które znają podobno ponad 300 słów. To więcej, niż niektórzy ludzie. nie zgadzam sie - to przyklad pamieci a nie inteligencji

tak, podzielam Twoja definicje bystrosci, a czym Twoim zdaniem rozni sie od inteligencji w zakresie praktycznym? W sensie praktycznym? :) W sensie praktycznym, to osoba bystra będzie wiedziała jak się np. znaleźć i zachować w środowisku różnym od jej codziennego, bo podpatrzy zachowania innych osób, a osoba inteligentna, po prostu wejdzie w ten świat naturalnie. Jak dla mnie. :)

przyklad inteligencji w wykonaniu wron: wpadly na pomysl, ze jak chca sie dostac do wnetrza orzecha, to nalezy go polozyc na jezdni i poczekac az samochod go rozjedzie :-)

wykorzystanie wiedzy jak najbardziej, ja bym do tego dorzuciła łatwość przyswajania wiedzy, zarówno ksiązkowej, jak i praktycznej.

nie zgadzam sie - to przyklad pamieci a nie inteligencji Pytanie było o to, czy są mądre, czy inteligentne. :)

a osoba inteligentna, po prostu wejdzie w ten świat naturalnie. Jak dla mnie czy to nie zwykla zdolnosc przystosowania - moze cos a\'la ekstrawertycznosc?

nie zgadzam sie - to przyklad pamieci a nie inteligencji Pytanie było o to, czy są mądre, czy inteligentne. tak i napisalas ze inteligentne i z tym wlasnie sie nie zgadzam w kontekscie 300 czy nawet 1000 slow :-)

zeby troszke podjudzic, bo w koncu w emocjach ludzie czesto staja sie bardziej otwarci to powiem, ze pare postow wyzej byl przyklad (zwlaszcza dla niektorych osob ) jak radzic sobie z natretna ike ;-) uwaga - prosze o dystans :-)

jest umiejętnością radzenia sobie w życiu, podejmowania trafnych i rozsądnych decyzji oraz sterowania nim w umiejętny sposób przynoszący jednostce korzyści. Na pewno nie zgodzę się z twierdzeniem, które panowało w szkołach, określające ludźmi inteligentnymi tych, którzy mieli dobre stopnie. Znam wielu prymusów, którzy stali się życiowymi pokrakami, gdyż nie dało się wykuć na blachę z książek instrukcji w jaki sposób żyć mądrze.

czy to nie zwykla zdolnosc przystosowania - moze cos a'la ekstrawertycznosc? Nie. Przystosowują się osoby bystre. Osoby inteligentne po prostu wchodzą naturalnie w pewne sytuacje. Nie muszą obserwować, naśladować, zastanawiać się, czy to, czy siamto. :) Jak dla mnie. Podkreślam to, bo ile osób, tyle pewnie zdań na temat inteligencji, mądrości, bystrości itd.

Gdy przeczytałam temat dyskusji od razu przypomniała mi się pewna historia.Tak w wielkim skrócie. Koleżanka miała córkę w wieku mojego synka.Dzieci miały po kilka miesięcy.Jej mała przesypiała całe dnie ,a wieczorem budziła się do życia. Jeździli do neurologów z dzieckiem ,bo żadnej nocy nie przesypiało.I ta moja bardzo inteligentna koleżanka po wizycie powtarza mi diagnozę : to dziecko jest natinteligentne. Na to jej mąż się wtrąca do rozmowy: co ty pierdzielisz,ona mówiła ,że jest nadpobudliwa. Dla koleżanki nadpobudliwość i ''nadinteligencja'' to to samo.

pani sarepska, naturalnie, ze moze miec pani swoje zdanie, o to wlasnie chodzi w dyskusji, a zdolnosc argumentowania swojego zdania dla mnie jest kolejnym wyznacznikiem poziomu inteligencji - bo to tez swoisty sposob radzenia sobie z prblemem/konfliktem

>>>które panowało w szkołach, określające ludźmi inteligentnymi tych, którzy mieli dobre stopnie. Znam wielu prymusów, którzy stali się życiowymi pokrakami, gdyż nie dało się wykuć na blachę z książek instrukcji w jaki sposób żyć mądrze. Z tym się zgodzę. Mój Tata miał tylko średnie wykształcenie, ale inteligencją, mądrością, wiedzą rozkładał na łopatki. :) Miał do tego tak wiele pasji, że mógłby obdzielić kilka osób.

musztarda, ale w takim razie co to jest przystosowanie się do tego otoczenia? To, że ta osoba (przystosowująca się) dobrze się czuje w otoczeniu, czy to, że otoczenie sie z nią dobrze czuje? Bo do pierwszego to wystarczy być narcyzem :D, a do drugiego to niestety, umiejętność przyswojenia/podpatrzenia i wykorzystania nowych , nieznanych wzorców zachowania jest niezbędna.

ooooooooooooo Gdy przeczytałam temat dyskusji od razu przypomniała mi się pewna historia.Tak w wielkim skrócie. Koleżanka miała córkę w wieku mojego synka.Dzieci miały po kilka miesięcy.Jej mała przesypiała całe dnie ,a wieczorem budziła się do życia. Jeździli do neurologów z dzieckiem ,bo żadnej nocy nie przesypiało.I ta moja bardzo inteligentna koleżanka po wizycie powtarza mi diagnozę : to dziecko jest natinteligentne. Na to jej mąż się wtrąca do rozmowy: co ty pierdzielisz,ona mówiła ,że jest nadpobudliwa. Dla koleżanki nadpobudliwość i ''nadinteligencja'' to to samo. dokaldnie tak - to pokazuje jak roznie ludzie rozumieja, badz definiuja pewne pojecia, rzeczy, stany, uczucia

Inteligencja to coś, co każdy posiada tylko różne są stopnie jej zaawansowania. Zgadzam się z przedmówcami, że inteligencja jest wrodzona. Odnoszę wrażenie, u niektórych z czasem zanika bądź też jej nie wykorzystują. Ileż to razy słyszało się o genialnych dzieciach, które w dorosłym życiu geniuszami nie zostały. No i zapędziłam się sama w kozi róg, bo pomyślałam o Einsteinie. U niego to chyba na odwrót było

to co to jest ekstrawertycznosc? jesli juz o tym przystosowaniu debatujemy :-) i jak sie ona ma do inteligencji, ktora przedtswia pani sarepska czyli szybkosc przystosowywania sie co wiecej, czy osoby, ktore sa inteligentne zawsze sie przystosowuja do otoczenia? moim zdaniem nie

>>>Odnoszę wrażenie, u niektórych z czasem zanika bądź też jej nie wykorzystują. To nie jest wrażenie, to fakt. Jest inteligencja płynna i skrystalizowana przecież. :)

co wiecej, czy osoby, ktore sa inteligentne zawsze sie przystosowuja do otoczenia? moim zdaniem nie Nie muszą się przystosowywać, one się po prostu "odnajdują" naturalnie. :) Inna zupełnie jest kwestia tego, czy chcą się odnaleźć, czy nie. :)

Czy ktoś miał robiony przez psychologa test na inteligencje? Posiadany przez nas duży zasób wiedzy nie określa nas jeszcze inteligentnymi. Trzeba ją jeszcze w błyskawiczny sposób umieć dobrać i zastosować do określonej sytuacji bez chwili zastanowienia.

1. bystrosc - umiejętność szybkiego \"oswajania\" faktu i instynktownego stosowania odpowiednich zachowań; cecha wrodzona, nie do wyuczenia; 2. zaradnosc - umiejętność odpowiedniego wykorzystania własnej pracy i jej owoców; cecha wrodzona, oferma nigdy nie będzie zaradny, człowiek niewykształcony często bywa, naukowcy z reguły sa niezaradni...; 3. mądrosc - duża wiedza nabyta, bardzo wazna, ale często nieprzystająca do życia realnego; cecha wyuczona; 4. charyzma - potencjał, zdolności przywódcze, szczególny rodzaj czaru osobistego; nijak ma sie do cech umysłowych, charyzmatyczny był zarówno Hitler, jak i Juliusz Cezar, Wałęsa i Zorro :); cecha wrodzona, potęgowana przez osiągnięcia, ale tylko potęgowana; 5. asertywnosc - umiejętność kierowania się w życiu własnymi prawdziwymi odczuciami, dzięki czemu nie musimy zawirac wymuszonych kompromisów z własnym sumieniem; cecha wyuczalna - podobno :) inteligencja to umiejętność odpowiedniego wykorzystania cech wrodzonych do przyswojenia tych wrodzonych - wykorzystania bystrości do zdobycia mądrości. charyzma, zaradnosc i asertywność niewiele mają z inteligencją wspólnego, aczkolwiek często z niej wynikają. takie moje przemyslenie na szybko :)

w.w.w. zgadzam się z tobą na 100%

ze pare postow wyzej byl przyklad (zwlaszcza dla niektorych osob ) jak radzic sobie z natretna ike yyyyyyyyyyyyyyyyyy?????? a rozwiń wypowiedź :)

miedzy oczy- jak nazwiesz takie zachowanie psa, którego nikt tego nie uczył , sam zaobserwował. w ogrodzie rośnie orzech. miałam wiele psów róznych ras żaden tego nie robił ale mój ostatni ukochany najmądrzejszy rottwailer(już go nie ma niestety ) od szczeniaka robił coś takiego- spadał orzech i już był jego, rozłupywal i zjadal.czsami jak wracałam do domu to tylko same łupiny leżały i musiałam z nim walczyć o każdego orzecha :D inteligencja, cwaniactwo, mądrość, zaradność , bystrość , naśladownictwo( bo ludzie tak robili) ? czy to wszystko można od siebie odzielić ?

5. asertywnosc - umiejętność kierowania się w życiu własnymi prawdziwymi odczuciami, dzięki czemu nie musimy zawirac wymuszonych kompromisów z własnym sumieniem; cecha wyuczalna - podobno To jak dla mnie raczej relatywizm etyczny. Asertywność jest czymś innym. Jak dla mnie. :)

www- :D

musztardo, relatywizm etyczny jest raczej wartościowaniem moralnym i etycznym sytuacji w zależności od okolicznosci. przykładem jest stwierdzenie że zabijanie ludzi jest złe, ale czasem - na wojnie lub w obronie rodziny - juz nie, że dziewczyna puszczająca się za kaśe na pierdoły robi źle, ale puszczająca się by uratować głodujące dzieci - już nie itd. bardziej zaawansowany przykład - z filmu, nie z zycia - księdzu na spowiedzi ktos wyznaje że molestuje swoje dzieci. i teraz ksiądz ma do podjęcia wazną decyzję - złamać tajemnicę spowiedzi i zawiadomić policje czy zachowac tajemnicę spowiedzi i skazać dzieci na dalsze meki. cokolwiek nie zrobi, podejmie decyzję etycznie relatywną.

relatywizm etyczny jest raczej wartościowaniem moralnym i etycznym sytuacji w zależności od okolicznosci. eeee.... to raczej przekonanie o posiadaniu własnego kodeksu moralnego, z jednoczesnym poszanowaniem i przekonaniem o słuszności kodeksów innych osób. Tu właśnie nie ma wartościowania. :) Jest wiele systemów wartości, żaden nie jest najlepszy. :)

Powtarzalność zachowań. Zauważalna w okresie obserwowania pozwala wyciagać wnioski. Rozmaite. Także na temat tego, co kto lubi, jaki jest, pozwala także na przewidywanie zachowań, a co za tym idzie, daje możliwość i ich pobudzania i przemyślanego nań reagowania.

miedzy oczy- jak nazwiesz takie zachowanie psa, którego nikt tego nie uczył , sam zaobserwował. w ogrodzie rośnie orzech. moj pies swego czasu zaobserwowal - o w ogrodzie jest kot ;-) zartuje naturalnie, podalem przyklad z wrona, co tu wiecej tlumaczyc w kwestii zwierzat, tak bywaja zwierzeta inteligentne i bywaja zwierzeta pozbawione inteligencji a dzialajace jedynie w oparciu o instynkty