prosze powiedzcie jak poznaliscie swoje drugie połówki? dodajcie mi nadzieji...

potrzebowałam chłopaka na studniówkę i przyjaciółka półtora tygodnia przed mi go załatwiła i tak już został na zawsze ;p

jestem odludkiem raczej ostatnio :/ niesmiala jestem ostatnia klasa lo...

sama widzisz jak tu ludzie piszą wiekszosc to przypadek ja sie nie poddaje chociaz ostatnio karma kiepska :P ale to nie moze trwac wiecznie , no nie?

ja poznałem w kuriozalnych okolicznościach, ale zerwała po dwóch dniach

nic nie trwa wiecznie... nawet samotnosc nie moze trwac wiecznie zatem :))

ja tez zawsze bylam niesmiala i mialam problemy z poznawaniem facetow ale czasami potrafilam sie przelamac i przez jakis czas ktos byl

widzisz ;) niebezpiecznie jest wierzyc w to ze cos trwa wiecznie ... samotnosci to tez sie tyczy :D

ja zawsze byłam nieśmiała i gdyby nie przypadek to bym nigdy swojego ukochanego nie poznala :D

na koncercie zupełnie przypadkowo, szlałam, a tu nagle ktos mnie obejmuje, patrze jakis chlopak, wiec zaczelam z nim tanczyc potem gadalismy długgo do 4 nad ranem, a potem jakos to sie potoczylo 4 lata razem...

Miałam 20 lat. Jak spotkaliśmy się rok później zostaliśmy parą. To był mój pierwszy chłopak. Obecnie Mąż . :)

juz stracilam nadzieje, choc bylam duzo starsza od Ciebie, i za kazdym razem jak gdzies wychodzilam (do pubu, do znajomych na impreze, czy gdziekolwiek gdzie mozna poznac czlowieka), to szlam z taka ogromna nadzieja ze moze tym razem kogos poznam? i czasem nawet udawalam przed sama soba, ze wcale nie ide zeby kogos poznac, tylko dobrze sie bawic, ale i tak wiadomo, ze sie mialo nadzieje ;) i pewnego dnia, kiedy pogodzilam sie ze swoim losem starej panny, zostalam zaproszona na grilla do znajomych. nie chcialo mi sie cholernie tam isc, ale w koncu pomyslalam, e co bede sama w domu siedziec, przejde sie, posiedze chwile i pojde do domu, przynamniej bede miala jakies zajecie, lepsze to od samotnego upijania sie przed tv :O nawet sie nie ubralam jakos specjalnie wyjsciowo. No i nie rozpisujac sie juz wiecej, bo koniec historii jest oczywisty - tak poznalam moja druga polowke ;)

a. zapomnialam o morale! patrzac wstecz na te zmarnowane wieczory placzem i upijaniem sie ze jestem sama, stwierdzam, ze lepiej zajac sie czym konstruktywnym w oczekiwaniu na druga polowke np. zajac sie czytaniem ksiazki. Poza tym nalezy tez pamietac ze druga polowka to nie caly swiat, Ty jestes swoim swiatem, a on jest tylko jego czescia. wiec nie czekaj, bo sam przyjdzie, szkoda czasu na czekanie w bezczynnosci

a ile mialas lat "u mnie bylo tak że " ?

mialam 27. i jak sobie teraz przypomie jak patrzylam na kazdego faceta z ktorym mialam okazje porozmawiac :D najwazniejsze to poukladac sobie w glowie, tam zawsze jest tyle do zrobienia :P wiesz jak decenisz to druga polowke takim czekaniem? ;) ale wiem ze latwiej jest tak bredzic, gdy sie jest w dobrej sytuacji. kazdy z nas przezyl albo przezywa to samo i nic sie w tej sprawie nie zmieni.

Ja poznałam swojego męża na warsztacie samochodowym ,przyjechałam tam ze znajomym niemcem jako tłumacz,a właściciel warsztatu był kolegą mojej przyjaciólki męża i tak wyszło.Zakochał się na zabuj od pierwszego wejrzenia. 5lat razem 2lata po ślubie.

ja na dyskotekach poznawalam wielu chlopakow.. z zadnym nie wyszlo :( tez sie boje i smutam