Skloceni na swieta...

Wczoraj, pod wplywem emocji, peklo we mnie cierpienie. Rozbudził we mnie nadzieje, a pozniej pokazal, jak moze ona być złudna. Mimo wszystko uwazam, ze to wartosciowy czlowiek, ale sam przyznal, ze potraktowal mnie w sposob nieodpowiedzialny. W niedziele powiedziałam mu, że nie chce już go nigdy widzieć, ani słyszeć. Że nie chce mieć z nim nic wspólnego, chociaż to nie prawda. Jednak tak bardzo boli mnie, ze emocje i uczucia, ktore mu ofiarowalam, on tak łatwo podeptał... Wybaczyłam mu mimo przeogromnego żalu. On nie chce zrywać kontaktu. Po 2 sa swieta i nie wypada byc skloconym z osoba, ktora mimo wszystko jest bliska naszemu sercu. Jednak duma mi nie pozwala. Znow boje sie ze mnie zrani, bo uczucia sa wciaz we mnie zywe. Coz zrobic ?

:-)

W ten sposob nie zalatwimy sprawy.

a ja nie wiedziałam, że należy się godzić bo nie wypada być na święta pokłóconym- to żaden powód

Tak, ale slowo sie rzeklo. I troche sie zaluje, mimo tych podeptanych uczuc. Z drugiej strony duma nie pozwala mi wyciagnac reki...mimo ze 'przeprosil za wszystko', to nie wystraczy. Ja przeciez cierpie,a on nie.

moze oplatkiem? :-)

ale w czym problem?? albo się wybacza jeśli ktoś przeprosi albo się nie wybacza i żyje się dalej twoje "wybaczenie " jest dość dziwne:O

ladaco- a pewnie:D!!

"W niedziele powiedziałam mu, że nie chce już go nigdy widzieć, ani słyszeć. Że nie chce mieć z nim nic wspólnego, chociaż to nie prawda.\" Tego nie rozumiem - trzeba brać odpowiedzialność za swoje słowa Jak można mówić to, czego się nie czuje???

oj tam zawsze można mieć po prostu ciche dni:P i wtedy ciszy jest pod dostatkiem:P

ladaco- jak kto woli różne są upodobania - poza tym sytuacja na polu bitwy w dużym stopniu zależy od dnia cyklu kobiety i stanu trzeźwości faceta:P

Słowa byly wypowiedziane pod wplywem emocji i byly wlasnie krzykiem na cisze i bezczynnosc.

autorko no cóż za emocje też się płaci ladaco- a czemu ja mam uciekać z domu kiedy twoja żona ma okres? sam sobie uciekaj:P

Ale emocje nie mogą kierować naszym życiem. Jeśli coś mówię - to jest to na tyle ;przemyślane, żebym potem nie żałowała - choć przyznam, żę długo musiałam się tego uczyć i język miałam pogryziony, od "gryzienia się w język" przed wypowiedzeniem słów, których wypowiedzieć nie chciałam. Bo skoro nie chciałam, to po co? Zresztą skoro on żałuje i chce naprawić błąd - to chyba dobrze? Boisz się następnego zranienia? Czeka cię ich jeszcze całe mnóstwo. Jest dla ciebie ważny? Daj mu - sobie - wam - szansę. Za drugim czy którymś razem - będziesz już pewna, że masz powód do zakończenia znajomości i nie będziesz żałować. Ale mam nadzieję, że tego drugiego razu nie będzie!

mój mąż nie ucieka- ma łańcuch sięgający tylko do zsypu na śmieci ;)