nie wiem co mi jest

Zawsze parłam do przodu... moi rodzice dali mi b.dobra szkole zycia, wiec szybko sie usamodzielnilam, skonczylam studia licencjackie na fajnym kierunku...wyjechalam za granice...wyjechalam za granice z chlopakiem z ktorym bylam w zwiazku ale go nie kochalam... lubilam go i myslalam ze to wystarczy by zbudowac fajny zwiazek, moze wspolne zycie... jednak po 3 wspolnych latach postanowilam zerwac... odeszlam z pracy i wyprowadzilam sie z mieszkania... tak jak pisalam zawsze parlam do przodu i pchalam do przodu wszystkich opornych... od jakiegos jednak czasu wypalilam sie... przerastaja mnie male sprawy, nie mowie juz o wielkich... nie moge znalezc sobie pracy... nie moge , bo jej wcale nie szukam... mam juz b. powazna sytuacje finansową i jestem wielkim ciezarem dla swojego nowego partnera... czy ktos z was sie tak czuje? wiecie jak temu zaradzic by wrocila ochota do zycia?

zal mi Cie :O

mnie siebie tez

chyba masz wypalenie zawodowe i psychiczne!

kurcze mam 25 lat... chcialabym zaczac prace w zawodzie tu za granica ale z nikad odpowiedzi...to mnie tak zniechcecilo.... poza tym zyje w poczuciu braku swojego miejsca... chcialabym wrocic do polski ale moj partner ze mna jechac ani nie moze ani nie chce...

toba wracac, to znaczy ze nie zalezy mu na tobie, jesli wiec chcesz wrocic-to wracaj sama i ukladaj sobie zycie na nowo tutaj moze bedzie ci tu lepiej!

smieszne powiedzonko - podoba mi sie.../aga81/