Noworoczne przemyślenia

Jest 2 stycznia 2009… Nowy rok stał się rzeczywistością. Dziwne, nie czuję smutku, raczej melancholię. Ale jest też trochę nadziei. Nowy rok.. Wolę niż moje urodziny, które działają na mnie dość dołująco. Dlaczego? Bo jestem sama! Bo boje się okazywać własne uczucia. Boję się ośmieszyć.. I najzwyczajniej nie wierzę, że mogę zainteresować kogoś na dłużej. Heh a nawet na chwilę. Jestem zbyt oziębła. Boje się bliskości. Postanowienia Następnego sylwestra spędzę z ukochanym. I będę się z nim kochać. Duże wyzwanie na małą osóbkę. Mam rok. Niby dość dużo. Niby podobne postanowienie padało w mojej głowie rok temu, nawet dwa lata temu, jak myślałam, że na studiach na pewno kogoś spotkam. Spotkałam. Nie jednego. Ale albo mi cos nie pasuje albo wybranemu. Ale najczęściej kończy się już na samym początku. Ponieważ nie okazuję, że on mi się podoba. Wręcz sprawiam wrażenie, że danej osoby nie lubię. Nie wydarza się nic. To jest smutne. Chcę to zmienić.