Jak sobie poradzić z roztrzepaniem?

Bycie nieuważną, "roztrzepaną" w pracy może mnie kosztować stratę grubych pieniędzy...Jak dotąd mi się udaje, ale tylko dlatego że pracuję z uczciwymi ludźmi. A jak wiadomo, wszystko do czasu... Uważam, liczę 5 razy, skupiam się, a na koniec wychodzi, że i tak zapomniałam o jakiejś rzeczy :O I w życiu codziennym też wciąż coś gubię, odłożę nieświadomie jakąś rzecz i za chwilę jej szukam. Wstawiam wodę na herbatę i zapominam o tym, nalewam sobie zupy i już jej nie wyłączam, etc. Cud, że jeszcze nie spaliłam domu, albo coś gorszego. Jak sobie z tym poradzić?

ja też nie wiem jak sobie z tym poradzic i jak to traktowac.teraz mam praktyki i roztrzepanie przeszkzda mis trasznie!!!

to tak jak i ja, dlatego na pracę z pieniędzmi bym się nie zdecydowała

post taki stary, liczyłam,że znajdę odpowiedzi bo dokładnie ten sam problem mnie dotyczy, doprawdy nikt nie ma pomysłu jak sobie z tym radzić? Też staram się skupić, wyciszyć, sprawdzam co zrobiłam kilka razy a efekt finalny jest zawsze taki, że czegoś brakuje o czym powinnam wiedzieć. Gdy chodziłam na praktyki miałam przez to ogromne problemy, teraz idę do pracy i już się boję co mogę tam odwaić...:/

Pić lecytynę, która przywraca pamięć, o ile nie jesteście zakochane miłe panie.

Zamiast odpowiadać w ten sposób lepiej nie wypowiadać się, dziwne, że gdy człowiek potrzebuje rady najłetwiej go wyśmiać....

Tez mam taki problem. Klopot prawie z kazda czynnoscia. Czesto o czyms zapominam, cos zgubie,poloze nie mogeznalezc itp. To jest masakra, moim zdaniem to juz cecha charakteru i tego nie mozna zmienic to mi strasznie komplikuje zycie. Nie moge znalezc pracy ani faceta. Czuje sie jak ofiara losu

Czasami mysle ze nawet glon ma wyzsze IQ :o

pilnując siebie i trenując mnie się udało, muszę tylko opanować spóźnialstwo pomógł kalendarz i notes zapisywałam na początku wszystko co zrobić dzisiaj, co jutro, łącznie z pomalowaniem paznokci, wyniesieniem śmieci, uprasowaniem spódnicy itp. wykreślałam to,co już zrobiłam ustalałam sobie w ten sposób też harmonogram, np. włączyć pralkę z kolorowymi rzeczami, obrać ziemniaki, przyprawić mięso, ścierać kurze, umyć umywalkę, umyć sedes, umyć podłogi, wstawić ziemniaki, usmażyć mięso, zrobić surówkę itd. wszystko rozpisane na czynniki pierwsze z czasem coraz mniej zapisywałam teraz mam tylko kalendarz w którym jak normalny człowiek zapisuję sobie spotkania, jakieś terminy itp.

i porządek - odkładanie wszystkiego na swoje wyznaczone miejsce pilnowanie ładu nawet w torebce, żeby weszło w krew

Dzięki Ci czarny bezzz za radę, też właśnie wydaje mi się, że zapisywanie jest najlepszym pomysłem. Ja co prawda nie mam problemów z pamięcią i nie zapominam co mam zrobić ale tak jak mówisz o torebce to nawet w niej potrafię zgubić portfel choć niby w domu mam sterylny wręcz porządek... Nie wiem dziewczyny tylko jak poradzić sobie z roztrzepaniem przy pracach papierkowych i tu tkwi mój największy problem. Za czasów szkolnych choć zwykłe zadanie z matmy robiłam bez problemu: rozumiałam, znałam wzory to zawsze albo np. zapomniałam przenieść minusa, albo zjadłam jakąś cyfrę itd... Doprowadza mnie to do szału bo jak sprawdzam i poprawiam to zawsze poprawiając jedno knocę drugie... :/ Robotę mam wymagającą skrupulatności i boję się, że wylecę z niej w mgnieniu oka...:/ Tylko nie mówcie, że to cecha charakteru i nic z tym niezrobię, bo wtedy to już doprawdy tylko stryczek...

Ciekawe jak autorka pierwszego postu dała sobie radę z tym probleme, po 3 latach zapewne mogłaby nam wiele ciekawych rzeczy powiedzieć...

Hm..... czytając to zastanawiam się czy to przypadkiem nie o mnie.... w pracy co chwile zrobie cos zle.... zapomne itp., a nawet jak umiem to po prostu to przeocze lub pomine juz sama nie wiem jak sobie z tym radzic... im wiecej o tym mysle tym wieksze bledy popelniam

Ja mam wlasnie ten sam problem, ale zauwazylam ze po urodzeniu dzieci i po kilku latach przerwy w pracy -ten stan roztrzepania sie jeszcze pogorszyl. Wlasnie podjelam na nowo prace, rowniez wymagajaca niezwyklego skupienia i precyzji w laboratorium i trafilam na miejsce zywcem wyjete z "Czterdziestolatka". Panie pracuja a wtym samym czasie prowadza ozywione dyskusje o zyciu-co nie wplywa pozytywnie na stan skupienia, a przy tym popadlam na szefa ktory jest jest w wieku emerytalnym, bez cienia cierpliwosci. Ciagle sprawdzam siebie czy nie popelnilam bledow, a zdarza sie to czasem-wtedy je poprawiam choc popadam juz w paranoje, ze moze robie ich wiecej a tego nie wiem. Naprawde potrzebuje tej pracy, a chcialabym pokonac moje rozkojarzenie i pracowac bardziej wydajnie- prosze o jakies rady!!

typowe baby, roztrzepane, to po prostu jesteście wy