Może mi ktoś pomóc? Proszę.....

czy może mi ktoś pomóc? http://pl.wikisource.org/wiki/Modlitwa_(Norwid) Tu jest wiersz Norwida. Nie do końca go rozumiem a muszę zinterpretować w kilku zdaniach. 3 pierwsze strofy są dla mnie zrozumiałe bo podmiot liryczny "bije się w pierś", że milczał, nie odzywał się do Boga, choć ten przez wszystko do niego przemawiał. I przez dobre rzeczy, piękne i te złe, łzy, cieprpienie, ale przemawiał. Nie bardzo tylko rozumiem co "mówią" dwie ostatnie strofy. Czy ktoś moze mi pomóc? Dosłownie 3-4 zdania... :( Proszę

http://khanwars.wp.pl/?recruit=4H25377

ktory to wiersz?

Wkleję tutaj tekst wiersza... Przez wszystko do mnie przemawiałeś - Panie, Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie; Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem, Pochwałą wreszcie - ach! - nie Twoim kwiatem... I przez tę rozkosz, którą urąganie Siódmego nieba tchnąć się zdaje - latem - I przez najsłodszy z darów Twych na ziemi, Przez czułe oko, gdy je łza ociemi; Przez całą dobroć Twą, w tym jednym oku, Jak całe niebo odjaśnione w stoku!... Przez całą Ludzkość z jej starymi gmachy, Łukami, które o kolumnach trwają, A zapomniane w proch włamując dachy, Bujnymi z nowa liśćmi zakwitają. Przez wszystko!... Panie! - ja nie miałem głosu Do odpowiedzi godnej - i - milczałem: Błogosławionym zazdrościłem stosu I do Boleści jak do matki drzałem - I jak z bliźnięciem zrosły w pół z Zapałem, Na cztery strony świata mając ramię, Gdy doskonałość Twą obejmowałem, To, jedno słowo, wyjąknąwszy: "kłamię", Do niemowlęctwa wracam... Jestem znamię!... Sam głosu nie mam, Panie - dałeś słowo, Lecz wypowiedziĂŠć któż ustami zdoła? Przez Ciebie prochów stałem się Jehową, Twojego w piersiach mam i czczę anioła - To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła.

Skopiuj ten wiersz, zobaczę :o

zapomniałam dodać, że tytuł to 'Modlitwa'

Na wstępie w ogóle dziękuję Wam za chęć pomocy...

Panie! - ja nie miałem głosu Do odpowiedzi godnej - i - milczałem: Błogosławionym zazdrościłem stosu I do Boleści jak do matki drzałem - I jak z bliźnięciem zrosły w pół z Zapałem, Na cztery strony świata mając ramię, Gdy doskonałość Twą obejmowałem, To, jedno słowo, wyjąknąwszy: "kłamię", Do niemowlęctwa wracam... Jestem znamię!... Sam głosu nie mam, Panie - dałeś słowo, Lecz wypowiedziéć któż ustami zdoła? Przez Ciebie prochów stałem się Jehową, Twojego w piersiach mam i czczę anioła - To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła. Generalnie chodzi o to, że Norwid nie potrafił dać w poezji godnej odpowiedzi na wzywający go głos Boga, czuł, że to co pisze jest nieautentyczne ("kłamię) Bóg go powołał do jakiejś roli, misji (jak to poetę romantycznego) "prochów stałem się Jehową" - obrona tradycji itd), czuje się natchniony (anioł w piersiach), ale wciąż nie może odnaleźć właściwej dykcji poetyckiej ("rozwiąż jeszcze głos")

yhm, dziwny. troche rozumiem to tak, jakby chrzescijanie byli tepeni za wyznanie i palono ich na stosie, a podmiot lir. nie potrafil sie przyznac do tego, jaka wiare wyznaje, ze strachu. wiedzial, ze jesli sie przyzna, spala go. z jednej strony byby dzieki temu blisko Boga, ale strach przed bolem jest wikeszy.

dobra, mysle,ze napisalam glupoty, nie sugeruj sie tym:D

"do niemowlęctwa wracam" - dziecko nie potrafi mówić, musi się dopiero tego nauczyć.

bardzo dziękuję :) SZczególnie xca Seksu mi się nie chce - dziękuję za chęci :) myślę, że xca był/a bliżej ;) Bardzo mi pomogłeś/aś, teraz widzę to jaśniej. dziękuję.

seksu mi sie chce - mnie też :)

haha, wiem, wiem, glupoty napisalam. dzieki xca sama zrozumialam dopiero. pozdrawiam;)

wieje nuda- naprawde wieje nuda, ale tesnilam za takim blogim lnistwem:) :)

czyli że z seksu nici ? :o

Podmiot liryczny żali się, że nie umie wypowiedziec tego, co czuje, ponieważ Pan nie wyposażył go w odpowiednie środki wyrazu. Mial w sobie bardzo dużo zapału, lecz zapał nie wystarcza, trzeba jeszcze umieć "odpowiednie dac rzeczy słowo" - to cytat akurat z innego wiersza Norwida, ale to samo wyraża.

przykro mi, ale treaz lenistwo jets dla mnie blogoslawienstwem:) trzymaj sie jaks, dasz rade..:(

spróbuje :o jak długo ten stan u Ciebie będzie trwał ?

Piękny wiersz .Cały Norwid :) cały wiersz to ogromna tęsknota za Bogiem -bliskim , bo obecnym w kazdej chwili a jednocześnie dalekim .Podmiot ubolewa ,że slysząc jego głos , nie mógł odpowiadać, bo nie czuł się godzien\"błogosławionym zazdrościłem stosu \"Podmiot tęskni za dzieciństwem , bo wtedy wiara jest prosta , szczera , prawwdziwa i bez wątpliwości .Ostatnia zwrotka to wołanie o mozliwość pokazania światu Boga , którego nosi się w sobie \" to rozwiąż jeszcze głos -bo anioł woła \" To tylko moja interpretacia .Pomogłam ?

Bardzo dobra interpretacja XCA :)