Jestem przybita jak paczka gwoździ po robocie

Chciałabym zmienić coś w swoim życiu, najlepiej to zmienić siebie, całkowicie. Aktualnie jestem jedną wielką beznadzieją. Mam już 19 lat, a jeszcze nigdy nie miałam chłopaka, toważysko stoję na straconej pozycji, mam niewielu znajomych, nie mam z kim iść na impreze, a nawet jak już pójdę i tak jest słabo, bo nie umiem tańczyć, mam chyba jakiś problem z koordynacją ruchów, bo jestem bardzo niezgrabna gdy się poruszam, a w tańcu to już masakra, nawet jak już jako tako złapie rytm w nogach to nie wiem co zrobić z rękoma. Sory, ze uczepiłam się tak tematu imprez, ale akurat z nimi mam duzy problem. Więc jak już jestem na dyskotece i gdy jakimś cudem chłopak będzie chciał ze mną tańczyć, to jak mam się zachować, zatańczyć z nim? Ale jak? Tak każdy osobno, czy jak? I co jak zacznie mnie dotykać. Bo już miałam taką sytuację, że tańczylam sobie i nagle podszedł chłopak z tyłu i złapał mnie za biodra i chciał tańczyć, a ja uciekłam. Jestem dosyć niesmiała i nie wiem jak mam gadać z chłopakami, chociaż gdy rozmawiam z jednym to jest w miarę ok, normalnie ii spoko, ale w większej grupie osób to prawie się nie oddzywam. Nigdy nie wiem o czym mam mówic i na kogo patrzeć gdy jest więcej niż 3, 4 osoby. Proszę, poradźcie mi coś, czekam na różne sposoby radzenia sobie z byciem łamagą i cichą szarą myszką, bo taka teraz jestem, albo raczej tak postrzegają mnie inni, moze nie wszyscy, ale znaczna większość ludzi.

Dziewczyno uwierz w siebie i swoje możliwości , przecież nie możesz wiecznie istnieć w cieniu innych, zabłyśnij... może jakimś dowcipem, więcej uśmiechu i więcej wiary w siebie naprawdę działa

o czym rozmawiać, bo przecież to ty znasz towarzystwo w którym przebywasz. A tym bardziej - na kogo patrzeć. Na szczęście - tańca solo można się nauczyć.