stworzyłam potowora

przy każdej kłotni rezygnowałam z siebie dla niego i nawet nie zauważyłam jak przez ten cały czas jego ego przez to rosło a we mnie żal do niego i samej siebie. do tego stopnia, że potrafił zranić mnie jednym słowem a ja i tak walczyłam. w końcu skończyło się. nie kocha mnie już. a ja tym razem nie walczę bo powiedział że gdyby nie te moje dążenia do wyjaśnien to nas juz dawno by nie było. więc po 2 latach związku dopiero zaczynam rozumieć, że może nie kochał mnie rok, że wszystkie kłotnie się do tego sprowadzaly, ze tyle razy mnie zranił a teraz w ogole nie czuje sie winny. obwinia mnie o to, że mnie już nie kocha. nie wiem jak sobie z tym poradzić. żyję, robię wszystko co robiłam ale nie chce życ w poczuciem beznadziei i nienawisci do mężczyzn. ja sobie nie wyborazam juz zadnego zwiazku, kojarzy mi sie tylko z zakłamaniem. miał ktoś podobnie?