gdzie jest problem?

Jestem już zmęczony!!! Rozwód trzy lata temu. Związek chce pamiętać dobrze, nie udało się. Ból, trauma, ciężki rozwód z orzekaniem. Ale minęło, wszystko jakoś się uspokoiło, Regularne kontakty z córka, alimenty. Nawet z ex, potrafimy już normalnie rozmawiać. Ma już nowego faceta, zresztą całkiem przyzwoity człowiek. Ale nie w tym problem. Po rozwodzie dałem sobie czas na żałobę, na to żeby odpocząć, postarać się zapomnieć, stanąć mocno na nogi. W pewnym momencie pomyślałem, ze może czas zacząć układać sobie życie na nowo. ( mam 30 lat) i tu jest problem. Nie wiem, co jest nie tak, ale nie potrafię się z nikim związać. W każdej osobie cos mi nie pasuje, doszedłem do tego ze sam szukam jakiś pierdoł, do których mógłbym się doczepić. Oczywiście do swojej osoby nie podchodzę bezkrytycznie, mam wady, i nie szukam księżniczki. Mam wielu przyjaciół, często się z nimi spotykam, wychodzimy do pubów, poznaje nowych ludzi – kobiet. Kilka razy mysłlałem ze cos z tego będzie, ale chyba bardziej na sile chciałem to sobie wmówić, nie chce nikogo krzywdzić. Nie potrafię już kochać? Zakochać się sie?

Umiesz się zakochać. Nie spotkałeś tej odpowiedniej kobiety i tyle.

... wiesz mysle, ze byc moze jeszcze za wczesnie ... wiele przeszedles, trauma gdzies tam drzemie ... daj sobie troszke czasu ... byc moze patrzysz na kobiety przez pryzmat ex i jakies zachowania przywodza na mysl poprzedni zwiazek ... ja zaraz po rozstaniu masakrycznie chcialam kogos przy sobie miec - pomijam ze kobiecie z dzieckiem jest trudniej - a teraz? Teraz doceniam bycie pania samej siebie. Nie znioslabym kolejnych klamst ...

właśnie, patrze przez pryzmat ex. Moze podswiadomnie boje sie, ze znów ktos mnie tak upokorzy. Chociaz wierze w ludzi, i wiem , ze nie wszyscy kłamia, staram sie nie generalizowac. Mam w sobie mnostwo miłosci, chce sie nia dzielic. Na razie pokładam ja w mojej córce, ale samotnośc pusty dom, zaczyna doskwierac? Nie chce przezyc zycia w samotnosci. Nie interesuja mnie przelotne znajomosci, pragne zycia we dwoje. POwoli dochodze do wniosku, ze w tych czasach to juz chyba niemozliwe, Czy nie da sie zyc uczciwie, z miloscia, szacunkiem. Tak niewiele trzeba, zeby byc szczesliwym, i tak łatwo to wszystko spieprzyc, poprzez głupote, pogon za moda, sam juz nie wiem.....