czasami juz nie wytrzymuje z moim dzieckiem!!!!!!!!!!!!!!!!

dzies jeden z tych wstretnych dni...normalnie jestem pogodna i wesola osoba lubiacwszystko i wszystkich. dzies moje dziecko i cala moja sytuacja doprowadza mnie do szalenstwa. mieszkam na zadupiu w niemczech, w h u j sniegu, maz pracuje od 7 do 19, czasem dluzej, tesciowa non stop choruje wiec nie wpadnie nawet na chwile do malego bo sie zarazi. tragedia, na nic nie mam juz ochoty, sily, na spacery nie wspomne. meczy mnie wszystko juz doslownie. a najbardziej moj maly kochany niewinny bonk. smutne to. dziewczyny prosze, wesprzyjcie mnie, moze macie podobnie, czuje ze mnie to wszystko przesrasta :(

zatrudnij jakąś nianie na te 2, 3 godziny i idź gdzieś się zrelaksować. Nie ty jedna masz takie chwile

wyprowadzil z rownowagi i zalamal. Ma 2 latka. Byl przez caly dzien tak niegrzeczny, ze szok...... Ale postanowilam sobie: KONIEC!!!!! Po powrocie meza z pracy olalam sobie swoich chlopakow, wlazlam z ksiazka do wanny a oni sie bawili, uzerali ze soba i co tam im przyszlo do glwy. Moja rola sprowadzila sie tylko do zaprowadzenia malego do lozka i zalulania :-P

wiecej optymizmu.

każda z nas ma chyba czasem taki dzień, kilka dni kiedy ma wszystkiego dosyć! mnie też dobija pogoda, to że mieszkam na zadupiu, że roztopy, że młodemu ząb wychodzi i w ogóle! trzeba przetrzymać jakoś... byle do wiosny... pocieszam się że to już za miesiąc: słońce zacznie porządnie świecić, zejdzie śnieg, będzie weselej! głowa do góry mamo!

O tak, oby do wiosny! Ja i mała, która non stop teraz jest chora i siedzi w domu drugi tydzień dostajemy pierdolca. Półogodzinne wyjście po chleb to centralne wydarzenie dnia ;) Ja chcę słońca, kwiatów i zieleni ;)

no widze ze nie ja jedna jedyna, te roztopy, rekawiczki, te spacery gdzie maly zatrzymuje sie i nie chce isc dalej bo SNIEG jest...meza prawie wcale nie ma, a ostatnie weekendy ku r wa pomaga ciagle rodzicom w przeprowadzce a ja dostaje szalu. SZALU. najbardzeij mi w tym szkoda malego, bo przeziebiony a ja troche na niego pokrzyczalam, bo spac mi nie chce, wylazi w lozka a ja chce tylko napic sie piwa i isc na balkon zakopcic. ach, szkoda gadac, oby wiosna przyszla szybko choc sledze codziennie prognozy nie wyglada tak wesolo :(

a dlaczego tego nie napiszesz na topiku mamuski z niemiec,moze znjadziesz kolezanke z okolic,i bedziesz mogla wyjsc i pogadac z kims??

:) Heheheh ja jestem sama z dwójką dzieciaczków:) zezbuntowanym dwulatkiem i rozkosznym niemowlaczkiem. Im niemowlaczek bardziej aktywny= domagający się mojejobecności tym dwulatek bardziej pomysłowy w "jak tu zwrócić na siebie uwagę matki". Też mam chwilami dość i chce mi się ryczeć, wyć i wogóle. Ale zaraz dochodzi do mnie fakt, że JESTEM MAMĄ DWÓCH CUDOWNYCH DZIEWCZYNEK:) Pokornieję wtedy trochę:)

hehe, witam w klubie :P a tak się ostatnio zastanawiałam, czy to tylko moja wada fabryczna że tak się wpieniam, czy tak może ktoś poza mną ma... ;) najgorsze są spacery, rany boskie, stanie na drodze i stoi i patrzy przed siebie :) i wołam go i wołam, chodz, nic, chodz, nic, no chodz! i nic :O on dalej stoi i mówi sobie na przykład na moje wołanie: kuka! (kulka) i co, kurcze nic tylko stanąć/własciwie to kucnąć ;) koło niego i lepić te kulki, i tak z godzinę, do przemarznięcia rąk (moich rzecz jasna :P ), albo lepiej jak się położy, albo na 4 sobie siądzie, jak pies dosłownie, i się śmieje, na moje \"to idę sobie, papa\" woła sam, czasem nawet pierwszy, i macha,\"PAPA MAMA\". A co! Samodzielny niby taki :P Akcja zazwyczaj się rozwija na środku drogi, bo tam jest najlepsze miejsce do posiedzeń, wg mojego syna ;) Z każdego prawie spaceru wracam wpieniona więc na maxa, on uryczany, bo muszę go nieść :/ Nie mogę się doczekać wiosny! I aż się ten śnieg, czy raczej ta pulpa co mi tu została, roztopi do końca i będzie można zwyczajnie przejechać wózkiem (bo oczywiście się nie da, wózek grzęźnie jak trza) i wyjść z dzieckiem między ludzi.

moja mała juz przechodzi sama siebie-chlapa,brudny snieg,a ona zatrzymuje się,bierze patyk/na bank obsikany przez psa/ i bawi się w krojenie ciasta...czyli dlubanie patykiem w tej brei...

hahaha dziewczyny, ale mi się humor poprawił... a myślałam, że tylko ja mam takie przygody i takie myśli:)

haha, to moge juz sama nic nie opisywac - u mnie identyko jak u Ciasteczkowego Potwora - myślalam, ze tylko mój taki refleksyjny - stanie jak wryty i stoi. a powrot oczywiscie z wrzaskiem i na rekach.