Moja mama stracila prace...

...a ja mieszkam tak daleko, dopiero za tydzien bede mogla ja wesprzec jak polece do Polski na pare dni... A na dodatek niesprawiedliwe...szefowa zazdroscila jej kontaktu z klientami, zawsze usmiechnieta farmaceutka, mila, umiala doradzic...kontra zolza ktora nie ma pojecia o lekach itd...Strasznie mi ciezko...chcialabym jakos pomoc...

Tu zawsze znajdzie się głupek, który wszystko sprowadzi do jednego. Co do mamy - to ma dobry zawód i na pewno szybko znajdzie pracę. Być może w milszym gronie. Pewnie, że na początku jest ciężko, ale potem będzie lepiej - według zasady - co nas nie dobije , to nas wzmocni.

Jejku mam nadzieje...juz w sumie poszla od dzisiaj do kolezanki na pol etatu, ale wiadomo pol pieniedzy a calosc to troche co innego...wierze ze znajdzie sobie szybciutko cos milszego w ciekawszym gronie niz jakas jedza ktora zawsze robila jej na przekor...np. jak byla w domu sama to miala wolne, jak ja wpadalam na weekend, a mamcia ucieszona opowiadala o tym to ta jej zawsze kazala przychodzic na dyzor...no poprosty idiotka z tej szefowej...a mamcia taka smutna ze hej...z jednej strony sie cieszy ze to los zadecydowal z drugiej jednak...wlasnie stracila prace...porazka :(

A propos...co sie mowi kochanej osobie w takiej sytuacji...nie wiem jak ja pocieszyc, chcialabym zeby nie stracila poczucia wlasniej wartosci...jak to wczoraj mowila...macie beznadziejna macie mame...nie chce zeby tak myslala...