Chę się pochwalić

Że już 10 dzień nie jem słodyczy. Jestem ciekawa ile wytrzymam. Rzuciłam to tak z dnia na dzień. Początki były straszne, nie iwem jak to nazwać - głód słodyczowy. A teraz jest dobrze, ie ciągnie mnie pomimo tego, że słodycze towarzyszą mi wszędzie. W domu zawsze coś jest w szafce, lezą ciastka na stole, w sklepach półki aż się uginają, a w pracy ciągle każdy tylko lata po ciastka. A ja teraz czuję, że żyję. Jednak to prawda, że trzeba 10 dni aby wyrobić sobie nawyk i 10 dni aby tego nawyku sie pozbyć. Mój organizm zaadaptował się do nowych warunków i juz nie domaga się cukru. Tyle.

a po co sobie odmawiać, w imię czego??, że jak będziesz umierała, to zapomnisz jak czekolada smakowała. Tyle

zycze dalszej wytrwalosci:)

TO jA SIE POCHWALE ZE ZJADLAM 190 g M and M bo moge sobie na to pozwolic, jak i na kopanie se w puszke z zielonym groszkiem:P:P:P

cieszymy sie twoim szcesciem:P

W imię pięnej sylwetki. Do tego cwiczę silną wolę. Konsekwencja i upór jest gwarancją sukcesu w każdej dziedzinie. A odmówienie sobie słodyczy to trening. Żal za tyłki sciska?

I nie chodzi o to, czy moge jeść słodycze czy nie. Moja sylwetka jest w porządku. A taka odmowa to trening. Mój szef rzucił palenie, dużo go to kosztowało. jestem pełna podziwu uporu. Teraz próbuje oduczyć się słodziuć herbaty. Świadczy to o tym, że panujemy nad sobą. Normalnie jestem z siebie taka dumna. Nie jest łatwo odmówić sobie przyjemności tym bardziej, ze są one na wyciągniecie ręki:) A im dłuzej odpieram się słodyczom tym bardziej jestem silna. szkoda mi, tak daleko już zaszłam.

Żal za tyłki ściska?? chyba, ciebie, że nie możesz jesc czego chcesz, ja mogę jeść kilogramy słodyczy, a talia osy

Przecież piszę, że nie mam z tym problemu. Nie jem bo tak chcę. Cwiczę własną psychikę aby zapanować nad własnym ciałem i duchem.

a to, to co - w imię pieknej sylwetki jeszcze czytac umiem :P

a ja nie jadłam 56 dni, i przyszły swieta powodzenia od jutra tez chyba zaczne ;)