Misja o trzeciej w nocy?

TVP chyba oszalała. Dwa bardzo ważne dokumenty filmowe nadaje o 2-giej w nocy! Pomimo tego plecam TVP 1 wyemituje dwie notacje Macieja Wojciechowskiego - relacje osób, które przeżyły pacyfikacje Huty Pieniackiej. Pierwsza z 9 na 10 marca poniedziałek o 01:45 - "Notacje - Antoni Bernacki. Huta Pieniacka". Druga z 10 na 11 marca wtorek o 02:25 - "Notacje - Sulimir S. Żuk. Przeżyłem w Hucie Pieniackiej" Pewnie sobie jeszcze wpisza to jako wypełnianie misji telewizji publicznej :-(

Adam Michnik: Polska pamięć tragedii wołyńskiej jest fragmentem narodowych zmagań o całość i suwerenność Rzeczypospolitej w jej historycznych granicach. Ukraińska pamięć – to fragment narodowych bojów i cierpień dla samostijnej Ukrainy. Dwie pamięci, dwie logiki, które musiały się zderzyć. Tragiczne jest, że zatriumfowała logika trzecia – logika Józefa Stalina. Spoglądając wstecz trzeba dziś zdobyć się na wysiłek kontekstu historycznego obu racji. Nie po to, aby uzgodnić obraz przeszłości, lecz by uzyskać jakiś obraz zbliżony do prawdy i wolny od stereotypów. Nie wolno tedy zaczynać dialogu od żądania, by Ukraińcy uznali UPA za organizację zbrodniczą. Takie żądanie to koniec dialogu. Zofia Drużka: Ktoś uchylił małe drzwi z tyłu stajni i powiedział: „Uciekajcie dzieci tam, gdzie najbliżej do lasu”. Nikt z nas do tego lasu nie doleciał, w połowie drogi otworzyli do nas ogień, chyba z karabinu maszynowego, bo kule gęsto leciały. Wszyscy zginęli, tylko ja i Tereska Martynki zostałyśmy ranne. (...) Jak trafiła mnie kula w prawy bok, poniżej łokcia, to upadłam twarzą w śnieg. Słyszałam wołanie Tereski, ale nie mogłam się podnieść. Nic mnie nie bolało, tylko było mi bardzo gorąco i ciężko. Nadal strzelali. Jeszcze raz dosięgła mnie kula i rozpruła mi cały lewy pośladek. (...) Nie słyszałam, że ktoś do mnie podchodzi, tylko poczułam takie dziwne pieczenie, jakby rozpychanie mojego ciała na plecach i kilka kopniaków, które obróciły mnie twarzą do góry na wznak. Zobaczyłam nad sobą dwóch banderowców: jeden z nich trzymał karabin z bagnetem, drugi złapał go za rękę i powiedział: „Chody, chody” i poszli. Jak się później okazało, dostałam trzy bagnety w plecy powyżej pasa. (...) Nie pamiętam, co było dalej, bo było mi słabo i chciało mi się spać. Gdy się obudziłam, była cisza i bardzo jasno. Usłyszałam, że ktoś idzie i mówi: „Nie bój się, chcę ci pomóc”. Oczywiście mówił po ukraińsku. Wziął mnie na plecy i niósł w kierunku naszego domu. Powiedział, że gdyby ktoś nas spotkał, mam się nie odzywać, bo zginiemy oboje. Nie spotkaliśmy nikogo. Zatrzymał się koło naszego domu i powiedział, że nie ma tu nikogo zabitego. „Chyba twoi przeżyli”(...) W pobliżu zabudowań Chrząstka, na środku drogi leżała Helcia Chrząstkowa, ręce miała rozłożone i tak bardzo na mnie patrzyła, że do dziś pamiętam jej wzrok. (...) W mieszkaniu nie było nikogo, położył mnie na łóżku, obłożył poduszkami i powiedział, że musi iść. Prosił mnie bardzo, żebym nikomu nie mówiła, że on mnie tu przyniósł, kilka razy powtórzył.”Nie mów swojemu ojcu, bo jak wiesz, ja mam mamę i siostry, boję się o nie, chcę, żeby przeżyły”. (wieś Szerokie Pole, pow. Dolina, woj. Stanisławów, 9.03.1944) http://65-lat-temu.salon24.pl/390897.html

nasi przodkowie oddali życie za kraj dla nas Was to nie obchodzi Mogli oddać cały kraj komukolwiek, przynajmniej może by nie było dzisiejszych bezmózgich :-O

wszystko, co godne uwagi, nadawane jest w środku nocy, żeby nie zabierac czasu antenowego dla klanu i innych szmat telewizyjnych :o

Jeszcze z rok temu te wszystkie Klany M jak Mania i inne mody na sukcesy były chyba powtarzane z raz w tygodniu, a teraz mam wrażenie, że ile razy wlączę telewizor to leci ciągle ten sam odcinek, którejś z telenoweli, albo w kółko co to za melodia i jakie ma słowa. Telewidzowie powinny zrównać telewizję z glebą

I co? To był 15-minutowy filmik. Czy naprawdę w ciągu dnia nie mozna wygospodarować 15 minut w naszej telewizji, żeby posłuchać bohatera polskiej historii??? Kto boi się głosu starego dziadka??? Ukraina ? Ten wielki kraj? Czy ten dziadek mu zagraża? Zagraża mu swoją pamięcią ...