List do Pana Boga

Drogi Panie Boże, Ty wiesz, jak się nazywam. W moim nie długim życiu miałam okazję doświadczyć wielu przeżyć: dobrych i złych. Ciepło wspominam swoje dzieciństwo. Dziękuję Ci za moje życie, za wspaniałą rodzinę, zdrowie, dach nad głową, za to, że nigdy nie byłam głodna i miałam okazję poznać wielu wspaniałych ludzi. Dziękuję też za ten dzień i za Słońce, które dzisiaj tak mocno świeci. :) i za uśmiech moich najbliższych i tych zupełnie nieznajomych. W tym momencie dziękuję Ci szczerze i z całego serca za to, co mam w chwili obecnej. Mam też świadomość, że kiedyś odbierzesz mi to wszystko, co jest dla mnie najcenniejsze. Całe życie starałam się żyć dobrze. Nie miałam kontaktu z alkoholem, papierosami, narkotykami. Zdarzało mi się kłamać lub oszukiwać... ale rzadko. Czasem bywałam leniwa, albo zbyt dużą wagę przywiązywałam do wyglądu. Innym razem chełpiłam się, że posiadam wiedzę większą niż inni. Zdarzało się, że byłam wredna i złośliwa. Przepraszam Cię, Panie Boże za swoje grzechy. Nawet jeśli są to ludzie, których nie znam. Biedni, głodni, smutni, spragnieni, chorzy i kalecy. Czuję się bezsilna wobec cudzego cierpienia. Ilekroć wyobrażam sobie ich nieszczęścia, z całego serca dziękuję Tobie za wszystko co mam. Innym razem marzę o tym, żeby wyzbyć się wszelkich uczuć. Nie mieć sumienia. Wymazać wiele rzeczy pamięci. Nie współczuć tym ludziom. Chciałabym być obojętna na ich cierpienie. Nie chcę kochać, żeby ktoś nie wykorzystał mojego uczucia dla własnych celów. Gdy się kogoś bardzo kocha, bywa że poświęca się swoje życie dla niego (nie koniecznie przez śmierć). W miłości pragnę dawać kochanej osobie szczęście, uśmiech, dobroć, wsparcie, szczerość, zaufanie i pomoc. Często bywa, że ktoś kto kocha jest postrzegany jako słaby. Troszczy się o dobro innych, nawet kosztem własnego. Dzisiaj i ja cierpię, bo naiwnie wierząc w miłość zostałam oszukana. Mój ból nie jest w nawet namiastką tego bólu, jaki odczuwałeś na krzyżu i jaki czuła Twoja matka patrząc na Twoją śmierć. Wiem, że wielu ludzi przede mną cierpiało z różnych przyczyn. Gdy były wojny, bitwy, klęski... w tych czasach również wielu ludzi ogromnie cierpi z tych samych przyczyn. Piszę swój list do Ciebie w miejscu, w którym skupiają się ludzkie problemy. Tutaj każdy ma jakąś sprawę, z którą nie potrafi sobie poradzić. Nie mam prawa oceniać, czyj problem jest większy, albo ważniejszy. Czytając niektóre wypowiedzi jest mi smutno, czasem nawet mam łzy w oczach (to często mi się zdarza, nawet gdy patrzę na smutne filmy), a niektóre wydają mi się zabawne. Każdy wiąże się z brakiem zrozumienia. Jesteśmy ludźmi, potrafimy się porozumiewać na tyle sposobów... gestami, mową, pismem, znakami, czynami. Więc skąd jeszcze tyle nieporozumień? Wciąż oddzielamy się od siebie granicami Państw, barierą językową, dzielimy innych na "lepszych" i "gorszych". My - "ludzie". Krzywdzimy swoich bliźnich. Ty mówiłeś, że cierpienie jest nieodłączną częścią naszego życia. Bez smutku, nie ma radości. Bez przykrych pożegnań nie ma radości z powrotów. Dzisiaj ja czekam na powrót. Po jednym z najsmutniejszych pożegnań w moim, nieistotnym dla nikogo życiu. Ciągle, nie wiem dlaczego, wierzę że ktoś, kto żegnając mnie powiedział, że nie chce mnie znać, wróci. Skąd we mnie tyle egoizmu? Dlaczego dla spokoju własnej duszy chcę, żeby ktoś inny wyświadczył mi przysługę? Dlaczego będę cierpieć, dopóki ta osoba nie zrobi tego, co bym chciała? Czy moje życie w jakikolwiek sposób jest zależne od tej osoby? Jak mogę sobie pomóc? A gdyby zniknęło wszystko i zostałabym tutaj sama... pewnie mój umysł nie ukształtowałby się. Nikt nie mógłby mnie skrzywdzić. Wtedy zapewne byłabym nieszczęśliwa, bo czułabym się samotnie. Skąd w nas tyle paradoksów? Zawsze chcemy tego, czego nie możemy mieć. Sami przysparzamy sobie cierpień swoimi pragnieniami. A z innej strony marzenia są dla nas źródłem motywacji. Czy jeśli pozbędę się swoich pragnień, będę szczęśliwsza? Jak mogę się ich wyzbyć? Marzę, Boże, żebyś dał ludziom dużo mocy, żeby zaczęli wierzyć w siebie, żeby odkryli Ciebie w sobie, żeby ZROZUMIELI siebie nawzajem i odnaleźli właściwe porozumienie. Chciałabym, żeby nie sprawiali przykrości innym, myśląc jedynie o własnych potrzebach. Dziękuję Ci, że poświęciłeś mi swoją uwagę i wysłuchałeś mojej modlitwy.

Amen...

o. i to jest modlitwa. i spowiedz w zasadzie tez. mówiąc prosto - szacun autorko.

Ciekawe, czy Bóg mi kiedyś odpowie? :D

Daj 100 na tacke...

Nie chodzę do kościoła. ;) Ale modlę się i swoim życiem staram się trzymać Dekalogu i innych zasad moralnych biorąc przykład z Jezusa. nieeee - nie rozumiem dlaczego tak się dzieje, więc w modlitwach zadaję Bogu pytania. ;) Mam nadzieję, uzyskać kiedyś satysfakcjonującą odpowiedź. :D

kosciol to tylko budynek. mam wrazenie, ze pan bog daaaawno temu juz niego uciekl. ego duchowienstwa rozrozlo sie do tego stopnia, ze dla boga nie ma tam juz miejsca.

:-) Już Ci odpowiedział. "Ten, kto szuka jakby już znalazł\". :-)

Ok, szukam, czyli jakbym już znalazła. Ale nadal nie rozumiem! ;)

kto wierzy w Boga?

Ach jakże to ładnie napisałaś. Naprawdę. I moge się pod tym podpisać. Przeżywam właśnie takie same rozterki. I mam ten sam zamęt i łapię się na tych samych paradoksach. Ktoś kiedyś powiedział,że z wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej.A ja i tak nadal czekam na coś ,co wiem,że nigdy nie wróci. I też chciałabym zrozumieć. Boże daj mi łaskę zrozumienia. Odezwij się.

cierpimy zawsze wtedy gdy dodajemy cos do rzeczywistosci - jakies iluzje, jakies oczekiwania, jakies... zastanow sie teraz, co ty dodalas do rzeczywistosci...zamiast przyjac ja taka, jaka ona jest ...bo to dosyc ostre slowa - \"nie chce cie znac\"

jeśli moge odpowiedzieć myslę,że nie zawsze dodajemy coś do rzeczywistości,nie zawsze jest tak,że tworzymy iluzję,czasami zwyczajnie zostajemy oszukani, albo jak w moim przypadku, coś się zmienia,wypala,mija i wtedy czujemy tylko rozczarowanie i żal a mimo to nie przestajemy czekać i kochać

Chodzi o to, że ta osoba już kilkakrotnie mnie zostawiała (dotychczas nie używając tych ostrych słów), jednak zawsze wracała ze skruchą. Widziałam, że żałował, że odwracał się ode mnie i że nie było mu dobrze z tym, jak mnie traktował. On sam nie potrafi zrozumieć swojego zachowania. Tym bardziej ja. ;) Chciałabym, żeby Bóg nam pomógł. Są pewne zaburzenia psychiczne, które chociaż występują u jednostki, potrafią zaburzyć ład w myślach i uczuciach wielu osób.

jestesmy traktowani tak, jak na to pozwalamy

do laallalala lalalala lalalaa ja nie wierzę i właśnie dziś wypełniła papiery do apostazji

Owszem, laVita - masz rację. Jeśli kogoś kochasz, to chcesz ufać tej osobie i wierzysz jej. Nie jesteś w stanie przewidzieć, że Cię oszuka. Gdybym wiedziała, że się przewrócę, to bym się położyła. ;p hehe Bardzo zaufałam temu człowiekowi i teraz wiem, że nie powinnam była. Ale już jest po wszystkim, nie można cofnąć czasu. To nie moja wina, że tak mnie potraktowano. Tylko jego. To on nie miał taktu, ani dobrych manier. Wiedział w jaki sposób może skrzywdzić mnie najbardziej i wykorzystał to z premedytacją. ;)

modl sie o to aby tylko tego typu problemy miec w zyciu takimi głupotami Bogu głowe zawracasz??? jak smiesz??!!!!!!!!!!!!!!!!

Bóg jest w każdym z nas i jest dla każdego człowieka. ;) Ty nie masz prawa licytować, czyje problemy są ważniejsze. Nie musisz mnie pouczać. Po prostu odczuwam ból spowodowany brakiem zrozumienia. Moim wobec wszystkich problemów i brakiem porozumienia między wszystkimi ludźmi.

\"To on nie miał taktu, ani dobrych manier\" ...bo kilkakrotnie od ciebie odchodzil, a ty go ciagle na nowo przyjmowalas? nie dalo ci to juz wtedy do myslenia?

Autorki topiku - zrozumiesz jak przyjdzie pora.Kiedy ???Nie wiem.Nikt nie wie.Nie pomyślcie sobie , że jakaś nawiedzona jestem,ale ostatnio zawaliło mi się życie.Zmarł Mój Mąż.Miałam milion pytań do Boga , do Mojego Męża.Jednej nocy,po ciężkim przepłakanym dniu ,przyśniło mi się jak mówi do mnie ,że za życia nie poznamy wszystkich odpowiedzi , nie zrozumiemy wszystkiego do końca.Więc cierpliwości życzę.

Co do jego zachowania to jest bardzo złożony temat.. i na jakich zasadach to wszystko się odbywało i jak to wyglądało, jaka była sytuacja - nie chcę tutaj o tym pisać. Po prostu tego nie rozumiem. Chciałabym po prostu, żeby było dobrze. ;) Żeby on był szczęśliwy no i ja przy okazji. ;p

To, czy będziesz szczęśliwa, zależy wyłącznie od Ciebie samej. Jesteś mądrą osobą, więc nie mam wątpliwości, że znajdziesz swoje szczęście. Bo ono jest tuż obok Ciebie. Podobnie ja Twój Bóg. :-)

Podobnie jak nasz Bóg. Przepraszam za nieścisłość. :-)

no, nie koniecznie..... np. jeśli ona chciałaby być z facetem, bo kocha go nad życie i to jest jedyna droga do jej szczęścia, a on w ogóle nie chce jej znać, no to raczej szczęśliwa chyba nie będzie nigdy tak w 100%.

Kwestia podejścia do miłości, czyli odpowiedzenia sobie, czym miłość jest w swej najgłębszej istocie. Człowiek głęboko i bezwarunkowo kochający jest człowiekiem szczęśliwym i spełnionym. :-)

Ja jestem szczęśliwa i spełniona. Kocham męża i dzieci, troszczę się o nich. Widzę w tym... sens mojego życia. A kościół to dla mnie nie tylko budynek;). Jestem wieżąca i praktykująca. Moje marzenia? Chcę aby dzieci były szczęśliwe, abym mogła zestarzeć się z moim mężem, żeby kiedyś bawić się z wnukami;). Dziękuję Bogu za to co mam.

wierząca -sory za ort.

Ty mówiłeś, że cierpienie jest nieodłączną częścią naszego życia. Bez smutku, nie ma radości. Bez przykrych pożegnań nie ma radości z powrotów. ja tego nie znam nie słyszałem by tak bóg mówił wszem ludzie tak ale bóg to nie bóg chce żeby byśmy byli szczęśliwi Modlitwa Módl się często, żarliwie i z pokorą. Modlitwa, szczególnie dziękczyn¬na, ma niewyobrażalną moc... Dziękuje Ci, Boże Za zdrowie i pokarm Za miłość i przyjaciół Za wszystko, co zsyłasz mi w swojej dobroci. Dziękuje Ci, Ojcze Niebieski.

http://www.youtube.com/watch?v=3gFDIuQ0bv4