JUŻ WYSIADAM !!!!!!!!!

Mam 6 miesięczną córeczke, jestem z nia cały dzień i noc sama, a moj narzeczony pracuje w stajni w wiosce niedaleko mojego miasta, tam śpi do domu przyjedzie raz na tydzien to jest dobrze... przez telefon jak z nim rozmawiam, powiem że powinien przyjechać bo córcia tęskni i prawie go nie widzi to on zaczyna na mnie krzyczeć, że to nie od niego zależy, że teraz szefa nie ma i on musi stajni pilnować, no a przed narodzinami dziecka jakoś jeździł autobusem i wracał do domu na noc i mówił, że po narodzinach bedzie pracowac do 16.00 bo tak mu szef powiedział, a tu co! Ja już mam tego dosyć, dobrze że mi mama pomaga i nie mieszkam sama tylko na pietrze w domu rodziców co najmniej jest do kogo buzie otworzyć... Ale tego, że moja córka majac ojca w ogole go nie widzi nie moge mu wybaczyć. Przez pierwszy miesiąc było ok on wzioł 2tyg urlopu pomagał i był wzorowym tata i partnerem, a teraz... Aż się wszystkiego odechciewa...

Daj dzieciaka do żłobka i idź do pracy...odżyjesz i wśród ludzi będziesz...wiele kobiet tak robi..

niech bierze konia i jedzie ! wio

Tu nie chodzi o kontak z ludzmi, tylko o mojego narzeczonego... mam tego dosyć, że wszytsko ja robie sama, a go nie ma przy nas. On ciągle tam siedzi, do lekarza z dzieckiem ciągle ja jeżdze, on jeszcze nigdy nie był, dziecko pomagał kąpać tylko w pierwszych 3 tygodnaich życia małej bo bałam się sama... teraz w ogole nie ingeruje w jej życie... Ja mam kontakt z ludźmi bo zaocznie studiujej turystyke i pieniądze też mam bo dostaje 600zl renty po tacie i nawet jak w te weekendy jade do szkoły to mała jest z babcią a nie z tatą, bo on przy koniach siedzi... no i na niedziele wpada do domu, mnie nie ma to mama mi mówi, że on ż córka pobawi sie 20min i idzie spac bo zmęczony jest !!!!

Wysiadam ..mialam podobny problem... z tym ze ja mieszkam daleko od rodzicow, za granica i nie mial mi kto pomoc...wszystko robilam sama...moj maz cal czas pracowal...wracal pozno, albo wracal tak zmeczony, ze ucalowal nas i szedl spac....i wiesz co...na poczatku mialam do niego ogromne pretensje, ze jak to...nie opiekuje sie nami, nie pomaga mi przy malej...ale teraz kiedy moja corka ma juz 13 m-cy spojrzalam na to z innej perspektywy....on opiekowal sie nami-pracowal, to na jego glowie bylo cale utrzymanie rodziny, on ponosil to odpowiedzialnosc...to dzieki niemu moglam spokojnie robic zakupy, to dzieki nie mumielismy zawsze pelna lodowke...on opiekowal sie nami w troche inny sposob, dal mi komfort bycia z moja mala przez pierwszy rok jej zycia..nie musialam zaraz wracac do pracy....wiec nie badz taka pelna pretensji...sprobuj go zrozumiec..on pracuje dlugo, zeby zapewnic wam byt i czasem musi dlugo pracowac, zeby szef go nie zwolnil..i teraz kiedy ma dziecko, jest to dla niego szczegolnie wazne....amen

No widzisz ale on chociaz wracal na noc, ucalował Was, a moj nas całuje raz na tydzień. Wiem ,że dzięki niemu nie musze się bać, że nie będzie nas stac np. na zupki, pampersy czy ciuszki dla małej , ale nie rozumiem tych jego krzyków gdy mówię żeby przyjechał do domu, że córka chciala by go zobaczyc i się z nim pobawić, że przeciez na autobus do domu i rano do pracy też, ale nie on tam nocuje, tam przecież tez musi coś jeść więc wydaje na jedzenie tyle co by wydal na miesięczny bilet...

ma ktoras z was podobny problem?