Każdy mi mów, że mój związek jest dziwny.

Głównie z powodu układu, jaki się mam z facetem. A chodzi o spotkania - spotykamy się wtedy, gdy on powie. Np. pytam się, czy w weekend się zobaczymy, jego odp. - nie wiem, dam znać. Wychodzi na to, że ja mogę rzucić każde zajęcie i się spotkać, a on nie. Tyle że...on ma tych zajęć więcej i chyba po prostu lubi być sam, przy mnie widocznie nie może się skupić :o No i gdy chcę się częściej widywać, czuję się jakbym żebrała o czas, jakby czekała tylko na jego znak, jakbym nie miała własnego życia i była takim bluszczem ;) Trafił mi się niezależny, stary kawaler, psia kostka... Czy naprawdę taki dziwny?

Dziwny jak dziwny. Mnie zastanawia coś innego i myślę że ty powinnaś się nad tym zastanowić: czy chcesz przez całe życie być dla twojego faceta obcją dodatkową,przerwą w pracy? Ja byłam z facetem który żył żeby pracować. Teraz jestem z takim,który pracuje żeby żyć-bardziej mi się to podoba.

No właśnie jego odpowiedź brzmi, że nie jesteśmy przecież małżeństwem, żeby się widywać codziennie. Że po ślubie musi się coś różnić w związku. Jak na razie tylko, do ślubu daleko i się nie zapowiada ;)

Cartoon,nieźle to ująłeś:)

dajesz sobą manipulować i jesteś na zawołanie jak piesek-maskotka założę się że gdy kiedyś odmówisz spotkania facet będzie w szoku chyba najwyższy czas byś wyciągneła honor i godność spod łóżka....

Przepraszam,ale mnie to nie przekonuje. I tak sobie myślę-po ślubie raczej się niewiele zmieni. Ty w kuchni,on przez komputerem-i tak obok siebie. Jeśli taka opcja ci odpowiada-proszę:)