jak to jest mieć kogoś i być w związku?

Jak to jest mieć tę drugą osobę? jak tworzy się związek? co wam daje bycie w związku? Ja chyba nie potrafię, chyba nigdy nie będę umiała otworzyć się na drugiego człowieka i mu zaufać, nie umiem budować takich relacji. Czy są osoby skazane na życie w samotności? chyba już nawet przestałam się starać. Może po prostu czuję się bezpieczniej sama we własnym świecie:( nie umiem zbudować żadnego związku, czuję się jak dziecko we mgle, nieporadna, niezaradna, nie potrafiąca zainteresować faceta na tyle żeby chciał być ze mną:( Jak to jest mieć kogoś? czujecie się szczęśliwi w związkach?

ja mam to samo i też ciągle się zastanawiam jak to jest gdy jesteś z kimś, gdy masz świadomość, że ktoś na ciebie czeka, potrzebuje cię, kocha?

ja mam 22.

nigdy nie byłam z związku, nie licząc ostatniego chłopaka z którym spotykałam się około 2 miesięcy ( rekord) ale nie umiałam nawiązać z nim głębszej relacji, nie umiałam okazywać mu uczuć

:(

ja mam to samo, od zawsze samotna, teraz jakis kolega sie mna interesuje ale boje sie zaangazowac mimo ze on mi sie podoba

heh, tez mam 22 i bym sie nie przejmowala:) tez kiedys tak mialam. nie bylam nigdy typem podkochujacej sie wiecznie nastolatki, nie zaliczylam zadnego zwiazku do 20 roku zycia. mialam powodzenie u chlopakow, spotykalam sie z nimi, ale zawsze mialam opinie niedostepnej. a prawda byla taka ze nie umialam sie do nikogo zblizyc. chcialam ale tego a nie potrafilam. na poczatku nie bylo mi z tym tak zle, pozniej zaczelo mi to coraz bardziej doskwierac. marzylam zeby sie zakochac, a jednoczesnie nie potrafilam sie otworzyc. z wiekiem stalam sie znaczniej bardziej smiala i otwarta, ale na to mieli wplyw studia i przyjaciele, a nie faceci. jednak przelom nastapil gdy przestalam o tym mysleć:) po prostu stwierdzilam, ze nie mam czym sie przejmowac. nie jestem ani brzydka, ani glupia, mam fajne zycie, a choc milosci troche brak, musze to zaakceptowac. i przestalam o tym myslec. w krotki czas po tym spotkalam faceta, ktory zafascynowal mnie od pierwszej naszej randki i nawet nie mialam juz czasu myslec o mojej smialosci czy niesmialosci, po prostu stalo sie. nagle przestalam miec jakikolwiek problem ze zblizeniem sie, bo to byl ten wlasciwy:) wszytsko stalo sie wtedy proste. wyluzujcie i nie myslcie o tym tyle. wiem ze to moze wydawac sie trudne, ale to najlepsza droga.

natchnęłaś mnie nadzieją:) mam nadzieję, że kiedyś i w moim przypadku się to zmieni:) na razie skupię się na studiach, na rozwijaniu zaineresowań, szukaniu jakiejś ciekawej pracy, korzystaniu z życia. nie będę się przejmować, chyba nie jestem jeszcze taka stara:)

jest przejebane

co jest przejebane?

jak to jest? Myślę, że fajnie:). Ktoś o tobie myśli, komuś na tobie zależy, ktoś o ciebie dba i go obchodzisz. Masz po co i dla kogo żyć:) Razem się śmiejecie, płaczecie, złościcie na siebie, sprawiacie sobie przyjemność...Zasypiacie razem i rano budzicie się w objęciach partnera.Myślicie o wspólnej przyszłości, gotujecie obiad, kupujecie kanapę...:)

bycie w zwiazku, tzn tak jest w moim przypadku, dlatego bardzo wam zazdroszcze udanego zwiazku