ile lat powinno się mieć idąc do pracy pierwszy raz?

W Polsce. Słucham.

dla niektórzych z 15, bo kazdy poywzej tego wieku to darmozjad jeśli na siebie nie pracuje ;/;;/;/;/;/;

a ja mam 21 lat i nie pracowałam jeszcze wcale:P

w Polsce to powinnas isc do pracy ok 6-7 roku życia. To zalezy jeszcze od zdolnosci i umiejetnosci. Potem pracowac ciagle az do ukonczenia studiow. Najlepiej ok 6-7 rokju zycia juz wiedziec, co sie chce robic w przyszlosci i zahaczyc sie w firmie z ta praca. I tak juz zostac do konca studiow. I tylko wtedy jest szansa, aby dostac prace, bo szukaja mlodych, pieknych, zaraz po studiach, najlepiej ze dwa fakultety, ale najwazniejsze - KILKULETNIE DOSWIADCZENIE ZAWODOWE. Wiec mowie jak to zrobic.

Odnośnie pracy młodocianych http://kodekspracy.republika.pl/dzia%B309.htm

ja mam 20 i też nie pracuje, już mnie kiedyś zjechali tu kilka razy, jeśli moi rodzice maja na to pieniaze i sami mówią że mam nei pracowac , to nei wiem czemu ludzie są tacy zwistni?? bo musieli zapierniczac od 16 roku zycia?

kunegunda, a co Ty sie martwisz?> ja mam 22 i pracowałam tylko przez pol roku na call centre i w wakacje sprzatalam. Czyli nic. Ale mi rodzice oplacaja studia i sie nie czepiaja. Co ja bede na glowie stawala, bo ktos mi powie, ze powinnam pracowac w tym wieku?

moi znajomi juz kilka lat pracuja, a jak sie pytaja czy i ja gdzies pracuje to mowie ze nie i tacy zdziwieni ze na wszystko mi starczy, skad mam na samochod, ladne ubrania, ze niczego sobie nie odmawiam a oni musza, sa zdziwieni po prostu

Ja mam 21 lat i tez nie pracuje.Chcialam isc do pracy,rodzice powiedzieli,ze nie musze,zebym najpierw skonczyla dobra uczelnie i wtedy robila to,co chce.Ale ja zaryzykowalam i probowalam znalesc prace.Z marnym skutkiem-zamiast przyjmowac nowych,to oni zwalniaja .Wiec siedze w domu,od pazdziernika studia.

Ja pracowalam w kazde wakacje juz jako nastolatka. W liceum dorabialam w administracji i na obozach mlodziezowych. Po maturze pracowalam gdzie sie tylko dalo. Na studiach utrzymywalam sie sama i bylo bardzo ciezko (studiowalam dziennie). Teraz mam 25 lat a czuje sie jak wol, ktory nic nie mial z zycia. Ech, zazdroszcze czasem niepracujacym..

Pracowałam legalnie odkąd miałam 17 lat, wcześniej dorabiałam ale to niewielkie kwoty były. Też mi rodzice proponowali utrzymywanie mnie na dziennych, nie skorzystałam. Fajnie jeśli mogą i chcą pomagać, ale nie rozumiem jak można dobrowolnie rezygnować z samodzielności. Dorośli ludzie zgadzają się na bycie x lat (przeważnie do magisterki, czasem dłużej) na utrzymaniu rodziców, kiedy mogą zapracować na siebie sami. Miałam 20 lat kiedy się wyprowadziłam i nie przyjmowałam już żadnej finansowej pomocy, teraz tylko w prezencie ślubnym dostaję dofinansowanie do wesela.