Nieudany romans z kobietą starsza o 15 lat

Poznałem ją jak była już w ciąży. Nie wiem jaka jest jej sytuacja z mężem, ale wiem, że ma interesy gdzieś za granicą i rzadko bywa w domu. Była propozycja spotkania się. Wszystko szło ku temu, ale nagle okazało się, że mąż zrobił niespodziankę i wrócił wcześniej i na dłużej. Mimo to nadal próbowała znaleźć czas dla mnie, ale niestety przedłużało się to w nieskończoność i chyba oboje byliśmy poddenerwowani i kontakt się urwał w niemiłych okolicznościach. Minęło kilka miesięcy, wpisałem na gg znowu jej numer, nie wiem czemu. Po jakimś czasie była dostępna i zagadałem do niej zupełnie bezinteresowanie, z ciekawości, bo w tym czasie powinna juz być po porodzie. No i była. Jak się okazała ona przez ten czas o mnie nie zapomniała, co mnie zdziwiło, ale też ucieszyło. Stwierdziła, że ona doprowadza sprawy do końca i że będzie chciała się ze mną spotkać, ale musi wrócić do formy po porodzie. Ucieszyłem się tą nagłą zmianą losu i mieliśmy być w kontakcie. Po tej rozmowie nie odzywała się 2 tygodnie. Dzisiaj zauważyłem ją dostępną na gg i się odezwałem. Okazało się, że przeżyła horror, bo jej dziecko wylądowało w szpitalu i umierało... Ale chyba już wszystko ok. Nie chciało jej się rozmawiać, dużo przeżyła... Ale stwierdziła, że za jakiś czas na pewno się odezwie... Nie męczyłem jej, niech spędzi czas normalnie z dzieckiem. Nie wiem czy można uznać niedoszły romans za nieudany, może jeszcze do niego dojdzie. A może po tym wszystkim zmieni zdanie i zakończy naszą znajomość? Nie mam pojęcia, mam nadzieję, że nie. Mam nadzieję, że potrzebuje czasu na ochłonięcie i powrócenie do codzienności.

bez komentaża

kochasz ją?

za tego orta, nie będę za karę oglądał dwóch odcinków Władców móch.....bez kometarza

Nie kocham jej, bo jeszcze jej nie znam...

no ;p

Nie udany? Raczej nie doszły romans, ja bym tak powiedzial. U mnie byla podobna sytuacja, z tym że to udany, i ten romans przerodzil się w poważny związek. Poznalem ją, kiedy byla w tych trudnych dla niej chwilach. Nie czekalem, a bylem przy niej, wspieralem ją duchowo i jak tylko moglem, staralem się pomóc żeby nie cierpiala. Byla piękną rozwódką 14 lat starszą ode mnie. Zapraszalem tu i tam, po to by choć na chwile ujszla w zapomnienie, sprawialem jej radość na różne sposoby, aż nie spodziewanie nasza przyjażń przerodzila się w milość. Zadna kobieta nie dala mi tyle szczęscia co ona. Nie zmarnuj tej szansy człowieku, póki ją jeszcze masz!