NAZWISKO MEZA.

a to dobre! mysle,ze w koncu jako istoty umyslowo nie zalezne od mezczyzn zaczynamy myslec logicznie.przy obecnie wzrastajacej liczbie rozwodow,byloby to mniejsza komplikacja w przyszlosci,gdyby to mezczyzna przyjmowal nazwisko kobiety,a nie odwrotnie.

dla mnie to nieistotne, gdyż nie zamierzam wychodzić za mąż ani mieć dzieci:)

nie zmieniaj nazwiska jak tak czujesz.

ja mam dwuczęściowe nazwisko. panienskie to nazwisko ktore u nas "dużo może" i nie warto się go pozbywac :) a po mężu - na znak że jesteśmy rodziną. a i tak dwuczłonowym przedstawiam się tylko w urzędach itd, normalnie mężowskim. nie wiem kto w tym widzi problem. przeciez nikt nikogo nie zmusza do zmiany nazwiska. nie chcesz - nie musisz. i git.

ale ta dyskusja jest bezprzedmiotowa. pzryjmowanie nazwiska to chyab sprawa indywidualna, jak kto woli. A zaczeliscie ja pytaniem o historie tego zwyczaju, wcale nie kontynuujac tego watku - zwlaszcza autorka pytania. A swego rodzaju tradycja tego jest opisana tu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Nazwisko i jak widac ma swoje korzenie w starozytnosci - byc mzoe bylo tak, ze skoro dzieci przejmowaly nazwisko po ojcu, to w koncu tez podjeto decyzje, zeby zony sie utozsamialy z mezem, a nie z ojcem po slubie, skoro maz je utrzymywal po slubie.

no chyba jest to oczywiste, że przyczyną brania nazwiska po mężu jest patriarchat. Na szczęscie czasy się zmieniają, zmieniły ;) myślę , że kwestia kto po kim ma nazwisko obecnie nie jest wolna od pewnych psychologicznych prawd. równouprawnienie w pracy i wolności osobistej- TAK zaprzeczanie tradycyjnym rolom przypisanym do płci w uczuciach i sprawach rodziny- katastrofa. Branie nazwiska po mężu czy po ojcu - coś oznacza. I jest to ważne...

mozesz zostac przy swoim nazwisku i dzieci tez moga miec twoje, chyba ze twoje jest brzydkie i go nie chcesz, a meza ladne. W innych przypadkach uwazam zmiane nazwiska kobiet za niepotrzebne utrudnienie - trzeba zmieniac dokumenty i nie jestes identyfikowana ze swoim nazwiskiem tylko cudzym (aktorki z tego powodu raczej nie zmieniaja), przy rozwodzie jest problem, no i dzieci ktore zwykle zostaja z matka maja inne nazwisko niz ona, co jest juz czystym nonsensem.

kaman, ale po co brać ślub jak się zakłada rozwód ? :D

od dziecka twierdziłam, że nie zmienię nazwiska. mój pierwszy mąż przyjął moje. bo tak chciał. podejrzewam, że chciał budzić sensację - lubił być w centrum uwagi i rozprawiać o sobie... ja się zgodziłam, a teraz żałuję. jesteśmy po rozwodzie. rozstaliśmy się wrogo. nie utrzymujemy kontaktów. a on nadal nosi moje nazwisko. podejrzewam, że po to, by mnie to wkur*iało :/ teraz mam drugiego męża. on ma swoje, ja swoje. dzieci - jeśli się pojawią (choć nie planujemy) - będą nosić moje. z wielu powodów: 1. bo tak wygodniej (gdy mają takie samo, jak matka), 2. bo on już ma córkę z jego nazwiskiem (i ex żonę :)), 3. bo gdyby nam się nie udało, to pewnie ja bym została z dzieckiem. jak ktoś wcześniej pisał - przyjęcie nazwiska męża, to "zaszczyt", ale jakoś przyjęcie nazwiska żony, już takim "zaszczytem" nie jest. ja tam nie czuję potrzeby doznania owego "zaszczytu". i nie ma to nic wspólnego z brakiem szacunku i miłości do mojego partnera.

Zmienie sobie nazwisko na żony . Tak by zrobić na przekór tradycji, której zupełnie nierozumiem. Mamy XXI wiek, a nie średniowiecze. I nic mnie nieobchodzi co sobie ludzie będą myśleć o mnie.

Obowiązkowa zmiana nazwiska przez kobietę w Polsce wzięła się z wprowadzenia kodeksu napoleońskiego w Księstwie Warszawskim. Później tak zostało. Najidiotyczniejsze tłumaczenia koleżanki dlaczego zmieniła nazwisko: "Bo jak pójdę na zebranie do dzieci do szkoły to nauczycielka pomyśli, że dzieci są pozamałżeńskie". Przyjmowanie drugiego nazwiska to też podkreślenie, że jestem mężatką. A jak wiadomo w naszym patriarchalnym społeczeństwie kobiety zamężne uważa się za lepsze. Natomiast panny/stare panny/konkubentki uważa się za gorsze, których nikt nie chciał, albo z którymi ich włąsny facet nie chciał się ożenić.

"czasy sie zmieniaja,wiekszosc dalej kontynuuje sredniowieczne prawa.namawiam panie do pozostawaniu przy swoich nazwiskach a nie nazwiskach''wlascicieli''." A ja namawiam panie do : -ruszania dupy do roboty zarabiać na męzów. - przepuszczania facetów w drzwiach. - podrywania facetów

zgadzam się z "pzw". dodatkowo w ramach rozpadającego się, lecz wciąż ciemiężącego nas partiarchatu namawiam panie do: -masowego podejmowania pracy w hutach, kopalniach i na budowach (jako pracownice fizyczne). -odstąpienia mężczyznom prawa do rodzenia dzieci (to uwłaczający, przestarzały zwyczaj, pozostałość po czasach średniowiecza, kiedy to matkami były wyłącznie kobiety) -siadania po pracy przed telewizorem, grzebania sobie w spodniach i głośnego domagania się piwa -zaprzestania jakichkolwiek prób depilacji (to przede wszystkim!)