Czemu wy tak jęczycie ?

Czemu wy tak jęczycie ? Niemoglibyście sięuspokoić i przetłumaczyć mi tekst ? :D : Softly, softly, I close my eyes Feeling you... Called by the wind again, I look up at the sky alone On nights when we can't meet, I send my wish to the stars Nobody knows the "real me", but Because I'm here, because I'm waiting I want only you to notice me For a long, long time, I've been dreaming As if my feelings would someday reach you Softly, softly, I close my eyes Don't just disappear Who are you thinking of? What are you looking at? The reason I can't be honest is that I'm weak Like this, I pass the nights, wanting to go and see you soon If my wish were granted, like that time Would you smile at me? More and more, I show my dreams As if my feelings were unstoppable My trembling, trembling heart Is searching for you The sky today is still high and far away I think of my small self, but The stars and the dark and the wind and tomorrow Are continuing on to you

srać mi się chce

Niczym wygłodniały lampart przeszukujący puszczę, z wielką godnością i całkowitą pewnością o słuszności swojego postępowania, z majestatycznym spokojem i skupieniem umysłu godnym medytującego Ghandiego, przemierzam bezkresne szlaki doliny Kongo w poszukiwaniu ciepłych, aromatycznych stolców dzikich zwierząt aby móc zaspokoić swój, niedający się opisać głód oraz uświadczyć podniebienie smakiem tego cudownego przysmaku, który gdy już znajdę to z wielkim pietyzmem i z poszanowaniem godności oraz ze świadomością wspaniałości chwili wyniosłym ruchem ręki obejmuję upatrzony stolec i w sakramentalnej ciszy konsumuję swój posiłek, aż mi się uszy trzęsą, odczuwając przy tym stan głębokiego oczyszczenia duszy i całkowitego spełnienia swojej egzystencji.

translatorre Niczym wygłodniały lampart przeszukujący puszczę, z wielką godnością i całkowitą pewnością o słuszności swojego postępowania, z majestatycznym spokojem i skupieniem umysłu godnym medytującego Ghandiego, przemierzam bezkresne szlaki doliny Kongo w poszukiwaniu ciepłych, aromatycznych stolców dzikich zwierząt aby móc zaspokoić swój, niedający się opisać głód oraz uświadczyć podniebienie smakiem tego cudownego przysmaku, który gdy już znajdę to z wielkim pietyzmem i z poszanowaniem godności oraz ze świadomością wspaniałości chwili wyniosłym ruchem ręki obejmuję upatrzony stolec i w sakramentalnej ciszy konsumuję swój posiłek, aż mi się uszy trzęsą, odczuwając przy tym stan głębokiego oczyszczenia duszy i całkowitego spełnienia swojej egzystencji. Nie chodziło mi o Twoje ambicje