Samotne matki 30 i 40 latki.

Witam wszystkie samotne matki między 30-stką a 40-stką i zapraszam do wpisywania się. Mam 34 lata i od 6 lat jestem samotną matką. Chciałabym nawiązać kontakt z osobami w podobnej sytuacji tj. kobietami (i nie tylko) po przejściach które muszą z tych czy innych powodów ponosićtrudy samotnego wychowywania dzieci, jest im ciężko, są często dyskryminowane z powodu samotnego wychowywania dzieci, radzą lub nie radzą sobie ze swoją sytuacją, są szczęśliwe lub załamane. Myślę że możemy podzielić się doświadczeniami, wyżalić, pocieszyć i dodać sobie odwagi nadziei na dalsze życie. Zapraszam.

Jestem mężatką ale niestety mój mąż jest alkoholikiem w wyniku czego jestem samotną mamą,męża wiecznie nie ma w domu a jak jest to nieobecny myślami,więc wszystko spada na mnie .Ale nie o nim chcę pisać tylko właśnie o trudach wychowania,o trudach samotnej matki.Jest tak ciężko fizycznie i psychicznie że czasami mam ochotę na coś strasznego.Mamy syna 7 lat ,ja pracuję ,jego szkoła -zaprowadzenie,pogoń za autobusem ,kosmiczne tempo w pracy,i powrót do szkoły z prędkością światła.Jestem wykończona ,a jeszcze muszę się uśmiechać i mieć pomysły na popołudnie dla syna.Ja również chciałabym czasem popisać tutaj ,wyżalić się lub pochwalić,na znajomych nie mam co liczyć,nikt nie chce przystawać z ludźmi którzy nie maja czasu za to mają masę problemów.

Ciężko jest wychować dzieci, jeśli wychowują dwie osoby i jeśli jedna. Wydaje się, że te trudy mam za sobą, mój chłopak zginął w wypadku a ja zostałam w ciąży. Teraz moje dziecko jest już dorosłe. Było ciężko, jest ciężko ale nie narzekam. Czegoś mnie to nauczyło, doświadczyłam innego życia niż sobie marzyłam, jestem dumna z osiągnięć mojego dziecka i z siebie. Chętnie porozmawiam.

Cieszę się że jest ktoś chętny ,to trudny i smutny temat,a na sam początek może coś dla odmiany.Wiem nikt nie lubi się chwalić ale ja Cię Hubala proszę ,lubię słuchać o cudzych osiągnięciach ,nie zazdroszczę wtedy tylko mobilizuje mnie to ,biorę przykład.Hubala ile twoje dziecko ma lat?

Właśnie za kilkanaście dni zdaje maturę. Miałam epizody w życiu (świadomie piszę "epizod") z mężczyznami, ale widocznie nie trafiłam na tych "właściwych". Jeden związek trwał kilka lat (właśnie niedawno się rozpadł) ale był toksyczny. Moje dziecko to chłopak, nie miałam i nie mam z nim kłopotów typu: złe towarzystwo, narkotyki, nadmiar alkoholu. Owszem, próbował palić, chodzi na imprezy, alkohol też się pojawił, bywało różnie.

mój jest jeszcze mały ale już dziś się strasznie boje o niego że pójdzie w ślady ojca,no ale miało być z początku trochę na wesoło .Ja też chodzę dumna jak paw ,jest na razie w zerówce a do perfekcji opanował czytanie liczenie nawet mnożenie włosy mi dęba nieraz stają.Zadaje takie pytania że muszę zasięgnąć wiedzy by mu właściwie odpowiedzieć.Jest bardzo grzeczny ,posłuszny przy czym nieśmiały na co z kolei ma trochę z tego tytułu kłopotów w szkole z kolegami.Bardzo dużo z nim rozmawiam ,tłumaczę ,na wiele rzeczy nie pozwalam ale przy tym uzasadniam.Mieszkamy w dużym mieście bez mamy ,babci ,cioci itd,zdana jestem tylko i wyłącznie na siebie.Mojego męża nie ma teraz w domu a konkretnie od wtorku,prawdopodobnie pije ale równie może nie żyje ,nie wiem nie szukam ,nie dzwonię,mam dość ,muszę i chce zająć się synem.Boże tak mi ciężko,sama a tyle problemów.

Gratulacje dla zdolnego syna i mamusi. Nie myśl, że syn pójdzie w ślady ojca, nie myśl o najgorszym, nie myśl o problemach. Mają je wszyscy. A to że jesteś z nimi sama to czasem lepiej, przynajmniej nikt Ci nie popsuje zamysłu i drogi do ich rozwiązania.

Witam, dziękuję za wpisy. Porzucona40 anie myślałaś o rozwodzie, o tym żeby odejść i zacząć życie od nowa. Wiem że nie jest łatwo podjąć taką decyzję, ja miałam podobną sytuację. 6 lat temu z 2 malutkich dzieci i z trzecim w ciąży odeszłam(a właściwie uciekłam) od męża pijaka, nieroba i damskiego boksera. Byłam jego żoną przez 4 lata. Nie będę opisywać co przez ten czas przeszłam bo sama wiesz jak wygląda życie z takim człowiekiem. Było mi strasznie ciężko, zwłaszcza na początku ale nie żałuję że się na to zdecydowałam. Teraz mam swoje mieszkanie, skończyłam szkołę średnią i zdobyłam kwalifikacje w wymarzonym zawodzie. I choć nie jest lekko to jestem szczęśliwa i dumna z moich dzieci(mam ich 3. 2 chłopaczków i dziewczynka). Zastanów się nad tym bo taka sytuacja wykańcza cię psychicznie nie mówiąc juz o tym jak działa na dziecko. Pozdrawiam cię serdecznie.

Porzucona40 ja mam ten sam problem moja corka ma juz 16 lat i 16 lat tkwie w toksycznym zwiazku z ktorego ciezko sie wydostac...czuje sie tak jakby zycie toczylo sie tylko wokol niego ... moj "maz" jest alkocholikiem niczego wiecej nie trzeba dodawac...

Dziewczyny pomyślcie o sobie i o waszych dzieciach, szkoda życia na to żeby marnować je przy alkoholiku. Jesteście jeszcze młode, wartościowe i możecie jeszcze spotkać na swojej drodze kogoś dobrego i wrażliwego,kto bedzie na was zasługiwał bo wasi mężowie na pewno nie są was warci. Na miłość nigdy nie jest za póżno. Wychowywanie sie przy ojcu pijaku zawsze zostawia ślad w psychice dziecka, i to czasem na całe życie. A wasze dzieci zasługują na spokojne i szczęśliwe dzieciństwo. Wiem że decyzja o odejściu nie jest łatwa ale rzadko się zdarza żeby taki człowiek się zmienił. Ja też przez to przeszłam, długo wierzylam w obietnice że się zmieni, że już nigdy więcej, że teraz to już wszystko bedzie inaczej. Ale po 4 latach picia, bicia i i innych jego wyczynów powiedziałam \"dość\". Od 6 lat jestem sama a moje dzieci maja wreszcie normalny dom i szczęśliwe dzieciństwo. Czego i wam zyczę. Odwagi, wasze życie należy do was a nie do mężów pijaków. A życie macie tylko jedno, pamiętajcie o tym. Pozdrowionka.

Miły ,sympatyczny, dyskretny z poczuciem humoru 35 l.z Chełma. Poznam dziewczynę, kobietę,pannę, mężatkę,rozwódkę z Chełma lub okolic, której brakuje odrobiny ciepła rozmowy,dobrej rady, zrozumienia, czułości i dobrego seksu. Nie interesuje mnie jednorazowe spotkanie , tylko stały układ. Nie szukam ideału bo takich nie ma, tylko normalnej kobiety z którą można wspólnie miło spędzać czas. Nie odpisuję na łamach forum Kontakt tylko przez e-mail i gg Leo chrysler108@o2.pl gg12381280

Witam Was i bardzo proszę o pomoc w napisaniu mojej pracy magisterskiej, która dotyczy życia zawodowego kobiet, które samodzielnie wychowują dzieci. Potrzebuję odpowiedzi na kilkanaście pytań, dotyczących Waszej sytuacji zawodowej, planów i ambicji. Zgromadziłam już kilkanaście takich "wywiadów", ale potrzebuję jeszcze kilku. Gdyby któraś z Was zechciała mi pomóc, bardzo proszę o maila, prześlę pytania. Z góry dziękuję za pomoc !!! jazdzyk@poczta.onet.pl

jesli sa jakies chetne kobiety ze szczecina, ktore chcialyby sie zaspokoic to prosze pisac;]

borutka- ja chętnie ci pomogę. Prześlij pytania na mój adres e-mail. Postaram się konkretnie odpowiedzieć.

czesc ja jestem samotną matką ale mam 28 lat moj syn ma 7 lat z męzem sie rozwiodlam z jego winy mialam kilku partnerow ale na dzien dzisiejszy stwierdzam ze faceci wykorzystują kobiety po przejsciach i bawia sie ich kosztem pozdrawiam

fajna28- to niestety prawda. Więc nie pozwól się wykorzystywać byle palantom. Jesteś jeszcze młodą kobietą i wszystko przed tobą. Wiesz, usłyszalam ostatnio od pewnej mądrej i doswiadczonej osoby że kazdy z nas ma gdzieś tam swoją druga połówkę tylko trzeba ją odnaleźć. Jedni odnajdują ją od razu, inni po jakimś czasie, a jeszcze inni w bardzo późnym wieku. Osobiście nigdy nie wierzyłam w przesądy ale myślę że jednak coś w tym jest. Z twojej wypowiedzi wnoskuję że jesteś ciepłą i wartościową kobietą szukającą prawdziwej miłości i poczucia bezpieczeństwa. Tylko nie szukaj na siłę bo faceci bezwględnie wykorzystują takie dobre i uczuciowe kobiety. To jednak prawda że im gorsza jędza tym większe ma szczęście. Ale myślę że kiedyś spotkasz swoją drugą połowę i będzie to człowiek wartościowy i pełen ciepła, który naprawdę cię pokocha. Powodzenia.

witam jestem mezatka ale wiem,ze mozna czuc sie samotnym moze to gorsza sytuacjia bo zdajesz sobie sprawe ,ze ktos jeszcze jest w tym domu ale wogole nie mozesz na niego liczyc .Wydaje mi sie ,ze prawdziwa samotnosc jest bardziej konfortowa,zawsze mozna zaprosic kolezanke i swobodnie porozmawiac ........

movering- nigdy nie wypowiadałam się na forum o2, jedynie na kafeteri. Czasem zabierałam głos na jakiś temat w dyskusji ogólnej. Może mnie z kimś pomyliłaś.

Witam...Tak jak Wy wszystkie jestem samotną matką...niedawno po blisko 2 latach uzyskalam rozwod. Jestem zawiedziona polskimi sądami...wystarczy,ze facet jest świetnym aktorem a już Sad jest mu przychylny...Jest mi smutno i czuje się rozczarowana. 3 lata chowam córke sama...w małżeństwie...maz wyrzucał nas, nie dawał środków na życie...o wszystko błagałam. Na koniec okazalo sie, ze ma nieslubną druga córke, z inna kobieta...Byl z nia, kiedy mieszkalismy razem a ja o niczym nie wiedzialam. Nie wiedzialam tez o dziecku przez 2 lata toczącego się postepowania rozwodowego. Sąd nie dał wiary i mimo zdrady w niecałe 1,5 roku po ślubie nie określil wyroku z orzeczeniem jego winy...Trudno, nie warto walczyc z wiatrakami. Najbardziej boli jednak fakt braku zainteresowania Martynką...Ojciec nie interesuje się nią, nie spotyka, a od czasu zakonczenia procesu nie placi tez alimentów. Nie jestem złośliwa ale boli mnie jak można wyrzec sie włąsnej córki i zapomnieć, ze ona też istnieje. Różnica wieku dzieci jest tak niewielka - to tylko 1,5 roku:( Nie jestem bogata, nie przelewa mi się ale urabiam rece do łokci by mała miała wszystko, co najlepsze....i dziekuję Bogu, że ją mam. Mam jeszcze w życiu jedno marzenie...by życ spokojnie z córcią. Pozdrawiam wszystkie samodzielne mamy

Cześć dziewczyny. Mam na imię Ania mieszkam w Goleniowie k. Szczecina. Samotnie wychowuję 9-letniego syna. Mam nadzieję, że przyjmiecie mnie do swojego grona ;)

Ja tez sama wychowuję córkę - a mam juz 40 latek :)