Kiedy on da sobie spokój?

A więc tak. Jestem po burzliwym wieloletnim związku z facetem, który okłamywał mnie i zdradzał. Ów związek jest tak wielką traumą, że nie mam ochoty go powtarzać i nie bawią mnie już mężczyźni w roli facetów, narzeczonych i kandydatów na męża. W zeszłym roku poznałam sympatycznego mężczyznę, zostaliśmy kochankami, był to od początku jasny układ: sex + znajomość. Po pewnym czasie facet wyznał mi, że się we mnie zakochał - długo rozmawialiśmy o tym, że nie zamierzam się ładować w żadne bliskie związki, on to rozumiał i akceptował, itepe, itede. Ostatnio jednak sytuacja zaczyna robić się nieznośna - wysyła mi 20 smsów dziennie i jeśli nie odpowiem w ciągu godziny myśli, że porwali mnie kosmici albo wpadłam pod tramwaj, jak nie mam czasu gadać z nim na GG, to łapie doła, etc. :o Poza tym prowadzimy męczące rozmowy w stylu: On: co mam zrobić, żeby Cię przekonać...? Ja: mieliśmy nie wracać do tego tematu. Nie kocham Cię. On: nie szkodzi. Ja: czyżby? On: daj mi szansę. Ja: potem przyzwyczaisz się do takiej sytuacji, ja odejdę - i będzie jeszcze gorzej. On: lubisz mnie? Ja: no. On: więc co się zmieni, jeśli będziesz ze mną? Nic. Ja: jeśli nic się nie zmieni, to po co chcesz ze mną być? On: wiesz, rzadko jest tak, że obie strony kochają. Zazwyczaj to jedna strona kocha mocniej. Przeprowadź się do mnie... nie musisz płacić za mieszkanie... będę prał, gotował i sprzątał... I tak od roku. A kiedy próbuję to zakończyć, bo boję się, że będzie jeszcze gorzej, on ma doła, chandrę i mnie przeprasza...

żal mi go,ale jesli go nie chcesz,zerwij z nim totalnie kontakt

Żal mi chłopaka :( Powinien mieć szansę na normalny związek, z normalną kobietą.

Bardzo nie chciałabym zrywać z nim kontaktu, fajny z niego kolega... tak zresztą zaczęła się nasza znajomość, mamy wspólne zainteresowania i z racji tych zainteresowań właśnie nie ma możliwości, byśmy się nie widywali choć kilka razy w roku. Gadałam z nim zresztą o tym i powiedział, że najgorsze, co mogłabym zrobić, to zniknąć z jego życia :o

Wiem... zasługuje, żeby ktoś go pokochał, a ja nie potrafię :( Próbuję mu tłumaczyć, że powinien dać sobie szanse, rozmawiać z innymi kobietami - a on nie chce :(

Skoro on nie chce, to Ty powinnaś odejść. Wykorzystujesz go, jego przywiązanie, afekt. I dlaczego? Dla zaspokojenia własnych potrzeb seksualnych. Jak zwierzątko w okresie rui. Fee, co z Ciebie za kobieta...

nie masz szans utrzymac tej znajomosci. on cie kocha, ty go krzywdzisz. nie jestes jego przyjaciolka ani nikim wartosciowym skoro masz sile na to patrzec i to od roku. on sie nie odkocha, nie rozumiesz tego? skoro nie jestes w stanie dac mu milosci, daj mu wolnosc. bedzie go bolalo, ale czas leczy rany. Ty za kazdym razem kiedy sie z nim widzisz, rozmawiasz itp powodujesz ze rany sie powiekszaja. coz... jedyna mozliwosc to zerwac kontaakt, bo nigdy nie bedzie juz tak samo jak na poczatku

A dlaczego dawałaś mu dupy i robiłaś nadzieję? Ze wszystkimi znajomymi się parzysz?

ale z was baby, jakby to byl facet to byloby to normalne zachowanie :(

i dobrze, ich tak trzeba traktowac, wyruchac, a jak sie zaczyna nudzic to w odstawke i nastepny

jest to tak zwany frajer. jeżeli frajer nie ma dość charakteru żeby wyrwać sobie serce i wypalić żelazem to jego pech.

Nie robiłam nadziei i nie wiedziałam, że on się zakocha. Do tego, jest to mój drugi partner sexualny, więc daruj sobie teksty o zwierzątku w rui. Jestem dorosłą 28-letnią kobietą i wyobraź sobie, że posiadam popęd sexualny. Mój pierwszy facet, oprócz tego, że mnie zdradzał, nie miał zbyt wielkiego popędu sexualnego. Sypiam z wolnym facetem, który tego chce - i mogę pozwolić mu odejść, ale on tego nie chce. Swoją drogą ciekawe, że bardziej potępiacie mnie, która od początku szczerze rozmawiałam z moim kochankiem, nigdy nikogo nie zdradziłam i nie starałam się skrzywdzić, od zdradzających żon i panienek, które faktycznie bawią się mężczyznami lub sypiają z kim popadnie. Ciekawe też, że kiedy pojawia się podobny temat z kobietą w roli strony zakochanej, wszyscy jak jeden mąż gadają: "a czego się spodziewałaś, reguły były ustalone". Tu też była umowa - on ją złamał. Ja nie chcę go krzywdzić, on przekonuje mnie, że najbardziej skrzywdzę go zerwaniem kontaktów. I co?

zerwij z nim calkowicie kontakt, to jedyne wyjscie

dziwie sie ze cie tak oceniaja,to czysta hipokryzja

Mi też przyszło do glowy, żeby zniknąć mu z horyzontu - oczywiście po długiej i zapewne ciężkiej rozmowie, której rezultat mu się nie spodoba... tak podpowiada zdrowy rozsądek, ale on wciąż twierdzi, że to najgorsza możliwość, a i kilka dni temu znalazłam tu na forum temat podobny do mojego - tam prawie wszyscy, ale PANOWIE - pisali, że oni osobiście woleliby ciągnąć dalej ten "związek" - skoro nie można mieć ukochanej kobiety, sex z atrakcyjną kobietą jest również czymś wartościowym, takie mniej więcej były tłumaczenia. Możliwe, że faceci patrzą na tę sprawę inaczej? A może komuś się udało w inny sposób wybrnąć z tej sytuacji, nie poprzez zerwanie kontaktów? (Całkowite i tak nie nastąpi, bo się nie da... "Nie rwij doopy z swojej grupy", eeech :()

wtedy mu przejdzie

Wbrew pozorom nie zmieniam kochankow jak rekawiczek :)

jak możesz sypiać z kolegą?

Powinnam z koleżanką...?

Kurcze, mam podobną sytuację. Tyle że ze "swoim" nie spałam ( o mały włos). Też mówi że zerwanie kontaktów byłoby najgorszą rzeczą jaką mogłabym uczynić, a ja już nie wiem co robić bo widzę jak się męczy :( Lubię go ale nie kocham, mimo że mnie kręci to nie wyobrażam sobie bycia z nim. Nie chcę go ranić ale brak mi już sił...

typowy toksyczny związek

możemy pogadać mi się udało

Co Ci się udało? No i dlaczego - toksyczny? Poza tym nie związek...

a ile on ma lat?

Kotowiśnia - jest to związek. Nie możesz nie nazwać czegoś, co wygląda jak opisujesz związkiem. Ranisz faceta. Na początku były zasady ustalone. Gdy zaczął się w tym zatracać powinnaś była wtedy coś z tym zrobić, a nie teraz pisać na forum... Bo tak naprawdę krzywdzisz faceta... A nie zostawiasz go, wg mnie, nei dlatego, że nie masz możliwości, bo się widzicie gdzieśtam z powodu hobby, tylko dlatego, że lubisz go jako kolegę, macie wspolne zainteresowania, a tym samym postępujesz bardzo egoistycznie. Jednocześnie chcesz zjeść ciastko i je zatrzymać.a poza tym to dopiero 2 facet w Twoim zyciu...to pewnie też ma wpływ na to, że nie chcesz się go pozbyć

Hm, jak dla mnie to "układ" - nie "związek". Ale nie czepiajmy się słownictwa. On ma 34 lata. Nie bardzo wiem, co powinnam (była) zrobić - w teorii zasady nadal obowiązują. On sam podkreśla, że zdaje sobie sprawę, że go nie kocham, że jesteśmy kochankami / znajomymi. Nie zostawiam go... bo widzisz, po części nie umiem komuś, kogo lubię, powiedzieć za przeproszeniem "spierdalaj". Zwłaszcza, że on prosi mnie, bym tego nie robiła. Zresztą i dla mnie najgorszą rzeczą jest, gdy ktoś niegdyś bliski - nie tylko ukochany, ale przyjaciel, dobry znajomy odchodzi, znika z mego życia. Acha, i nie mówiłam, że nie zostawiam go, bo i tak będziemy się widywać, tylko stwierdzam, że nie ma możliwości, byśmy się nie spotykali parę razy w roku.

Jeszcze jedno - ja zawsze reaguje alericznie, gdy ktoś chce mnie wyręczyć w deyzji - " dla mojego dobra"

przeciez on sobie z ciebie robi jaja!

będzie cie utrzymywał, prał i sprzątał za sex. dobry układ dla dzi.ki

dzifka tez czlowiek hehehe