Pomozecie bo chyba sama sie załamie

Wiem , ze pewnie tu już jestem n-tą osobą , któa może o to pyta itp ale nie mam gdzie znaleśc pomocy o więc może wy mi doradzicie.Mam pytanie czy są tu jakieś panie , które zaszły w ciąze w wieku 17 lat, a urodziły w wieku 18. Jak wygląda teraz wasze zycie, i gdybyscie cofła czas to czy byście wzieły np tabletke poronna? Bardzprosze o odpowiedź.

upup

Trochę mało napisałaś. Co z tatą dziecka, jak wygląda Twoja - wasza sytuacja?? Moja dawna przyjaciółka zaszła mając 17 lat i urodziła jak Ty mając 18. Jest nadal z tatą dziecka i żyje im się dobrze. On starszy, mieszkał już sam więc problemu typu że będą na garnuszku rodziców nie było. Miała szkołę trochę w plecy ale chciała ją skończyć i co prawda dopiero teraz ale jednak w tym roku zdaje maturę i idzie na studia. W domu na początku było nie ciekawie, pamiętam jak jej mama kazała chować jej brzuch, ale teraz ( ma 22 lata) babcia cieszy się z wnuczki a ona z córki. Przyznała mi że myślała na początku żeby usunąć ze strachu przed rodziną itp. ale na szczęście nie zrobiła tego bo jak mówi kocha córkę ponad życie. Ona wcale nie przegrała życia. Jak ktoś chce to nawet wczesnym macierzyństwem nie zniszczy sobie życia. Trzymam kciuki za Ciebie

zaszłam jak miałam 18 urodziłam jak 19 , chcialam usunąc, chłopak mi zabronił, teraz nie wiem jak mu dziękować że mnie od tego odwiódl, córeczka jest całym moim światem, studiuje, dajemy rade jest super, choć nie bez problemów

hmm co do mnie , to mam chlopaka o 7 lat starszego. Powiedzialam mu i powiedziel, ze jest za tym aby zostawic bo strasznie mnie kocha ale to musi byc tez moja decyzja.

Nie rób czegoś czego będziesz żałować. Skoro masz w nim wsparcie to w czym problem? Rozumiem gdby gnojek Cie zostawił bez pomocy itp... A tak mogę jedynie życzyć powodzenia i radochy z dziecka, na pewno dacie rade

tez zaszlam w wieku 17 lat,urodzilam jako 18 wtedy przerwalam liceum,po 8 latach rozwiedlismy sie,pozniej znow wyszlam za maz,szkole dokonczylam juz jako 30 latka,nie bylo lekko w zyciu ale patrzac z perspektywy czasu nie zaluje-syn ma 21 lat,wyrosl na wspanialego czlowieka i nie wyobrazam sobie ze mogloby go nie byc :)

jeśli tak powiedział, to oczywiste ze chce tego dziecka także to nie jest tylko twoja sprawa bo to wasze dziecko, nie tylko Twoje, weź to pod uwagę decydując

no teraz to chyba tylko sie wystarczy cieszyc. ja tak nie mialam , ale powiem Ci tylko ze dziecko to najwiekszy,najcenniejszy skarb jaki mozna otrzymac od zycia. (wedlug mnie) takze ciesz sie zyciem i uwierz , ze wszystko sie ułoży a ty juz niedlugo bedziesz najszczesliwasza mamą.

Bardzo dziekuje wszystkim za slowa wsparcia:*:*