Nieścisłości w Piśmie Świętym czyli błędt protestantów

Otóż Księga Judyty w pierwszym wersie swego pierwszego rozdziału podaję informację, iż Nabuchodonozor królował nad Asyrią. Według jednak absolutnie powszechnej opinii historyków Nabuchodonozor nie był nigdy królem Asyrii. Nawet komentarz do księgi Judyty to przyznaje w słowach: I tu pojawia się pewien problem. Nasi bracia protestanci na podstawie wyżej wspomnianej okoliczności, twierdzą, iż księga Judyty nie może być natchniona przez Boga, gdyż myli się w tej kwestii. Fundamentalistyczni protestanci podają tu argument, iż Biblia jest wolna od WSZELKIEGO błędu i jej wolność od błędów obejmuje nie tylko kwestie wiary i moralności, ale również relację faktów historycznych w nich zawartych. Katolicy broniący kanoniczności księgi Judyty zazwyczaj jednak odpowiadają, iż Boże natchnienie ksiąg biblijnych obejmuje tylko sprawy wiary i moralności i tylkow tych kwestiach są one wolne od błędu, nie zaś kwestię relacjonowania faktów historycznych (które w związku z tym mogą być w Biblii czasami podawane w sposób mylny i błędy). I tu wychodzi nam niezły feler. Otóż argumentacja fundamentalistycznych protestantów odnośnie całkowitej bezbłędności i nieomylności Biblii jest zgodna z tradycyjnym nauczaniem Kościoła na ten temat (ujętym również na Soborze Watykańskim II). Z kolei sposób, w jaki katolicy zazwyczaj bronią autentyczności księgi Judyty (a więc twierdzenie, iż Biblia jest bezbłędna tylko w kwestiach wiary i moralności, nie zaś faktów historycznych, a co się z tym wiąże, te ostatnie mogą się w niej znajdować) jest twierdzeniem potępionym przez Magisterium Kościoła (ot choćby w encyklice "Humani Generis" Piusa XII). Oficjalna nauka Kościoła katolickiego od dawna twierdzi bowiem, iż bezbłędność Biblii rozciąga się nie tylko na kwestie wiary i moralności, ale dokładnie na każdy jej fragment (a więc również na te jej ustępy, które relacjonują wydarzenia historyczne). Być może wielu w tym momencie zaoponuje twierdząc, iż zadaniem Biblii nie było pouczanie o historii, ale o Bogu, zbawieniu i zasadach bogobojnego życia, a więc w domyśle w sprawach historii Biblia może się mylić. Tego rodzaju argumentacja pomija jednak pewną ważną okoliczność. Otóż, żadne słowo w Biblii, nie zostało umieszczone tam bez powodu i każde ma jakiś sens (czegoś nas uczy, o czymś przypomina, coś symbolizuje). Tak też, to, że Biblia mówi o konkretnych wydarzeniach i okolicznościach historycznych (a także geograficznych) nie jest jakimś jej zbędnym dodatkiem, ale ma swój sens. Nie można zapominać również o tym, iż tak naprawdę trudno jest oddzielić warstwę historyczną, a nawet geograficzną i biologiczną Pisma świętego od jego sensu nadprzyrodzonego, duchowego. Przykładowo: to, jest bardzo ważne, że Pan Jezus zmartwychwstał dnia trzeciego (a nie ósmego), ważne jest to, że Zbawiciel został ukrzyżowany w piątek, a nie np. poniedziałek; ważne jest, iż przykazania zostały dane na górze Synaj, a nie np. na szczycie Mont Blanc; ważne jest to, że Mojżesz wyprowadził lud wybrany z Egiptu, a nie np. Brytanii czy Galii. Mamy więc pewien kłopot i możliwe rozwiązania: 1. Księga Judyty zawiera błąd historyczny, ale mimo to jest natchnioną przez Boga częścią Pisma świętego. W takim wypadku jednak Magisterium Kościoła pomyliłoby się piętnując przekonanie, iż Biblia wolna jest od błędu tylko w kwestiach wiary i moralności. 2. Księga Judyty nie zawiera błędu historycznego. W takim wypadku jednak historycy powszechnie mylą się odnośnie tego, iż Nabuchodonozor nie królował nad Asyrrią. 3. Księga Judyty zawiera błąd historyczny i w związku z tym nie może być uznana za część Biblii. Rzecz jasna poszukuję argumentów na rzecz prawdziwości i Bożego natchnienia księgi Judyty.