Depresja poporodowa....

Jestem mama dwuletniej coreczki... Czy jest to mozliwe, zeby depresja poporodowa tak dlugo sie utrzymala.Wczesniej nie zdawalam sobie sprawy i nie myslalam, ze moge ja miec, ale przypuszczam, ze to calkiem mozliwe... Nie jestem szczesliwa a powinnam... mam dach nad glowa, zdrowe dziecko, kochanego meza, i tylko przejsciowe male problemy finansowe.Powinannm sie cieszyc z zycia, ale niepotrafie. Wolam o pomoc, bo juz sobie nie radze panicznie sie boje, ze moje nastroje przejda na wychowanie mojej coreczki.Strasznie ja kocham i chce jej poswiecac swoj czas a jednoczesnie dobija mnie ta szara codziennosc-monotonia. Czasem czuje, ze zmuszam sie do wszystkich czynnosci.Nie pracuje opiekuje sie mala jak narazie nie jest to mozliwe,. zeby isc do pracy... w sumie sama nie wiem czy to by mi pomoglo.Nie cieszy miec juz nic a jesli juz to tylko na chwile. Mam straszna niechec do zycia ... niepamietam kiedy ostatni raz sie smialam mialam chwile dla siebie a przede wszystkim zrobilam cos dla siebie... Okropnie sie czuje z mysla, ze mam dosc wlasnego dziecka i zmuszam sie do opanowania tego wszyskiego... Pogubilam sie zgubilam droge do radosci z zycia

Może masz po prostu nudne życie które wypadałoby jakoś urozmaicić :)

kiedys w moim zyciu bylo wiecej radosci teraz ja zakopalam gleboko i niepotrafie tego cofnac nie wiem czy az tak jestem zablakana czy poprostu potrzebuje wsparcia drugiej osoby

raczej sama sobie z tym nie poradzisz. Koniecznie idź do psychiatry, nie do psychologa, bo psychiatra może przepisać Ci skuteczne leki. Po co marnować życie. Jest wiosna i świat jest piękny. No chyba że jeszcze karmisz to odpada. Deprim chyba u Ciebie za słaby będzie

nie karmie ,chyba jednak przejde sie do psychiatry

Chyba zalozylas drugi raz ten sam temat. Wypowiedzialam sie na tym drugim :)

ja byłam i nie żałuję. Brałam coaxil chyba, ale nie pamiętam już. Tylko nie na poporodową, ale pomogło. Już od roku nie mam żadnych objawów i cieszę się tak jak kiedyś życiem :-)

psychiatry, nie zwlekaj

dzieki !!! musze sie zaczac leczyc chcialam poznac punkt widzenia innych osob, bo wiadomo jak to czasem jest

psychiatra to lekarz jak każdy inny, nie ma się czego bać. Powodzenia:-)

guliwierka Moj maz pracuje do 16 w domu jest o 17 wraca z pracy i siada przed laptopem lub lezy na kanapie nie mam w nim oparcia na spacery zadko chodzimy razem chyba, ze ja go wyciagne.Zycie moje wyglada tak, ze ja siedze w domu i WSZYSTKO sama robie a on przychodzi na gotowe.Na dodatek zaczelam chorowac i nie ejst mi latwo przez to, bo kazda matka wie jak to jest jak trzeba sie zajac dzieckiem a nie ma juz sil.

pujde do psychiatry i nie wstydze sie tego poprostu zaczelam rozumniec, ze mam problem ze soba i musze zaczac dzialac, bo sie wykoncze psychicznie.