Mam dość i tak bardzo chciałabym to skończyć...

Mam dość życia. Nie potrafię się odnaleźć w tym naszym świecie. Jest on dla mnie zbyt brutalny. Nie rozumiem wielu rzeczy, nie potrafię ich poukładać. Coraz częściej zazdroszczę ludziom którzy umarli tego, że teraz już jest im dobrze, że nie muszą brnąć dalej w to ziemskie gówno...

nie martw sie ........ Bedzie dobrze

Napisz coś o sobie.Kim jesteś? Ile masz lat? Co Ci konkretnie tak ciąży?

Masz wszystkiego dość, to się zdarza, czasem każdy przeżywa ciężkie chwile. Czy jest jakiś powód ,że tak się czujesz, czy ten stan dopadł Cie bez przyczyny? Może jest ktoś, ktoś realny, może to ktoś za ścianą, w pokoju obok z kim możesz przeczekać ten kryzys...

Dziękuję Wam bardzo za wspacie. Mam 27 lat. Od jakiegoś czasu wszystko się sypie. Do tego dochodzi pomału brak kasy. Zawsze się starałam najlepiej jak mogłam, ale nigdy nie zostałam doceniona i cokolwiek bym nie zrobiła to i tak jest źle. Potrzebuję odpoczynku, spokoju. Muszę sobie przemyśleć wiele rzeczy. Jednak teraz jakoś nie mam głowy, nie umiem ostatnio podejmować dobrych decyzji...

Masz prawo tak się czuć. Najwyraźniej przytłaczają Cię domowe obowiązki. Do tego czujesz się niedowartościowana. Mówi się,że najważniejsze aby cenić się samemu ale to nie do końca tak jest. Pragniemy aby to inni uznali nas za wartościowe, bo nawet wtedy gdy mamy wysoką samoocenę to uznanie innych jest nam potrzebne jako potwierdzenie. Tak już jest. Masz gorszy czas- ale to może przejdzie tylko nie przestawaj wierzyć ,że warto być sobą nawet jeśli nie noszą Cię za to na rękach. Jesteś wrażliwą, subtelna osóbką- nic dziwnego,że ten pokręcony świat czasem doprowadza Cię do rozżalenia. Zrób sobie dobrą herbatkę, wyciągnij lody z zamrażalnika, obejrzyj coś co Cię relaksuje na dvd ( może " Bezsenność w Seattle").

Ciepłolubko, naprawdę dziekuję Ci bardzo za tak miłe słowa. Cieszę się, że są tu jeszcze tacy ludzie jak Ty. :) Ostatnio wielokrotnie przekonuję się, że teraz o takich ludzi trudno. Chyba po prostu muszę to wszystko przetrwać, muszę jakoś sobie poradzić bo inaczej zwariuję. Obiecałam sobie, że jeszcze będzie dobrze i to w każdej dzidzinie mego życia. Teraz tylko marzę o tym, aby ten cały koszmar się skończył. A co do lodów to dobry pomysł. Akurat mam dużo świeżych w lodówce. :) "Bezsenności w Seattle" akurat nie mam, ale zapuszczę sobie ulubiony kabaret. :) Miłego wieczorka. :)

Ja też źle się czuję na świecie, nie mogę patrzeć na cierpienie, choroby, niesprawiedliwość. Poza tym moje życie nie układa się tak, jak kiedyś sobie zaplanowałam. Niedawno myślałam o samobójstwie, ale stwierdziłam, że skrzywdziłabym tym parę osób. Muszę żyć dla nich. A śmierć mnie i tak dogoni - wcześniej czy później. Ukojenia szukam w poezji, starych kościołach i filmach. Też poszukaj jakiegoś azylu :).

No miło widzieć i czytać , że kieruje Wami dziewczyny kochane zdrowy rozsądek:-) Zawsze lepiej widzieć, że szklanka jest do połowy pełna, a nie że do połowy pusta. Życie to pasmo niespodzianek- niektóre bywają przytłaczające ale często też przydarza się nam coś, nad czym warto się pochylić, czym można karmić swoje skołatane ego. Tylko nie przeoczmy tego. Piękno jest w nas i dobro jest w nas i miłość jest w nas... I zawsze będzie. Ale mnie poniosło;-) Dobrej nocki