Agresja

Mam ostatnio coraz większe problemy z kontrolowaniem agresji. O byle co się wściekam i coraz częściej mi się to zdarza. Ktoś mi zajedzie drogę, rzuci mig łupi komentarz, krzywo spojrzy, a ja bym po prostu zabiła. Ostatnio podpadł mi sąsiad i słowo już się wybierałam podpalić mu samochód (poważnie mówię), już na schodach się wyhamowałam. Nie myślę o konsekwencjach, wisi mi że ktoś ucierpi, po prostu czerwona mgła przed oczami i do przodu. Dopiero jak ochłonę to się zastanawiam. Boję się że w końcu będzie za późno. Na prawdę nie chcę zrobić nikomu krzywdy, ale kiedy jestem wkurzona to się nie kontroluję. Byłam u lekarza (a właściwie dwóch) i łagodnie mówiąc zostałam olana. Dostałam jakieś tabletki na uspokojenie, jedyne co mi się chciało po nich to spać, ale agresji absolutnie to nie zmniejszyło. Próbowałam też medytacji i tym podobnych "cudów" efekt jest taki że w chwilach kiedy nie mam napadów jestem, bardzo spokojna, wyciszona, ale wystarczy jedno słowo a jak by coś we mnie wstapiło. Może ktoś miał podobnie i sobie z tym poradził i zechce podzielić się doświadczeniem?

moze zacznij jakis sport uprawiac to pomaga sie wyciszyc czasami. ja mam taki sam problem z euforia :o w ogole nie potrafie panowac nad soba :o

a ja beczę z byle powodu...

Ćwiczę pięć razy w tygodniu, pomaga ale chwilowo.

Beczenie z byle powodu też przerabiałam kilka lat temu, przeszło mi, teraz jestem wiecznie agresywna.

moze cos z hormonami masz ?

ja tez tak mialam i teraz wlasnie becze...chociaz bywa ze wybucham.tylko u mnie sa to realne rzeczy,jak mnie ktos zdenerwuje rozzlosci,powie przykrosc,czy chce jawnie dokuczyc

Sugerowałam to lekarzowi, ale dowiedziałam się że to stres i mam się nie denerwować. Ciekawe jak?!

niezly lekarz :o idz moze do innego bo czesto wlasnie przy hustawce hormonalnej sa takie ataki agrasji :o ja wczoraj malo wlasnego dzieciaka nie utluklam :o

Dzieci na szczęście nie mam, bo strach pomyśleć co by było. Kiedyś miałam tendencje do rozpamiętywania wszelkich stresujących sytuacji, teraz od razu mi się włącza chęć atakowania. Normalnie wyczekuję aż ktoś mnie sprowokuję. Idę do sklepu i tylko czekam aż ekspedientka albo ktoś inny powie lub zrobi coś żeby mi się narazić. Jeszcze nad sobą panuję, ale jest coraz gorzej.

mam to szczescie, ze duzo czasu sama spedzam wiec albo wlasnie sobie cwicze albo slucham mocnej muzyki (glosno) na jakis czas pomaga.

radzę iść do endokrynologa i zbadać poziom hormonów tarczycy