to smutne i tragiczne

5 lat razem i jest coraz gorzej:( Każda rozmowa kończy się kłótnią. Rozstajemy się pokłóceni, czasami jest super, ale za chwilę znowu wojna. Każde chce postawić na swoim, ja czasem odpuszczam, ale on chce, żebym za każdym razem mu ustępowała. A jak sie godzimy, on mówi coś w stylu: następnym razem nie rób tak i tak, bo to mnie złości, i w ogóle ciągle mam się dostosowywać.... i ja sie wkurzam, bo to w końcu partner, niech on też czasem odpuści, przeprosi.... szkoda mi tylu lat, było nam dobrze razem, w łóżku super. A na codzień ciągle wojny.... Nie chcę życia w kłótni... Co robić???:(

szukaj innego

Niestety po prostu jestescie niedopasowani. On jest apodyktycznym typem. Z takimi wytrzumuja tylko bardzo potulne osoby ktore pozwalaja sie tlamsic w imie "milosci".

kurczę, ale on potrafi tez być czuły, kochany. Ale byle drobiazg go wkurza i już zmienia ton, ech. Może gdybyśmy wcześniej wzięli ślub, teraz byłoby inaczej???:(

Ja żyłam w takim związku 6 lat-oczywiście że kochałam a z drugiej strony nienawidziłam. Zerwałam w święta i to był najwspanialszy prezent jaki sobie w życiu zrobiłam. Później poznałam kogoś kto pokochał mnie taką jaką jestem, przestałam codziennie walczyć o swoje...swoje zdanie...swoje życie...Teraz jestem szczęśliwa a wcześniej myślałam, że miłość polega na ciągłych wzlotach i upadkach. Rada dla ciebie: Odejdź od niego, bo prędzej czy później będziesz miała poczucie straconego czasu właśnie z nim!!!

jestem tchórzem, nie stać mnie na taką decyzję. Zrywaliśmy już kilka razy, wytrzymaliśmy bez siebie góra tydzień. Oboje czuliśmy się koszmarnie:(

Zmykaj :) Potem będzie tylko gorzej .Znam to dobrze i wiem o czym mówię :(

Czuję, że mogłam lepiej trafić, ostatnio śni mi się, że jestem z kimś innym, budzę się jak nowo narodzona. Chyba mam depresję:(

Na pewno możesz trafić na innego ,tylko daj sobie szansę :D

Awe1, ale samej jeszcze gorzej, okropnie:( nie potrafię być sama:( przywiązałam się do niego...

A lepiej być potem samą w małżenstwie ? Tak jak ja :(

jak sie do kogos przywiazesz i przyzwyczaisz to pozniej ciezko, rozumiem cie.

Teraz wiem ,że wolę być sama ,niż niby z nim ;)

Ja też Cię rozumiem , ale wiem ,że może być potem bardzo ciężko .

Wydaje mi się, że po tylu latach zawsze już go będę kochać, na swój sposób, za dużo wspomnień.... Ale jakoś ostatnio razem nam nie po drodze. Ja mam do niego dużo żalu, on do mnie..... nie potrafimy się pogodzić, być dla siebie uprzejmi.... nie tak to sobie wyobrażałam:(

Myślałam, że im dłuższy staż, tym silniejsza miłość, szacunek. A może w każdym związku jest tak po paru latach? My nie jesteśmy jeszcze małżeństwem, ale jest wyznaczona data... eechhh:(

twoj facet chce cie wychowywac,z czasem stracisz swoja tozsamosc i bedziesz na paluszkach biegala ze by pana nie urazic,zeby spokoj byl

niedlugo pewnie bedzie ci wybieral kolezanki,co masz ogladac,czego nie itp,tez przerabialam takiego typa,z kazdym rokiem bylo coraz gorzej az niewiedzialam kim jestem,jeszcze to on czul sie poszkodowany

też to znam i ta ciągła walka o siebie .Ja się nie daję , ale nie o to chodzi w związku .

okłamujesz sama siebie- podświadomie czuję, ze okłamuję.... ajednak boję się, że nawet, jeśli kogoś poznam, po kilku latach będę przerabiać to samo???

Jak go nie ma, to tak trochę go idealizuję, a jak przyjeżdża, to chcę, żeby już sobie pojechał. Rodzina szykuje się na wesele, nie ma pojęcia o rozterkach panny młodej:( U nas w okolicy to straszny wstyd rozstać się po tylu latach, jak rozwód (który jest największą życiową porażką) :( Nie, żebym się tak przejmowała, mi to wisi, ale moja rodzina da mi odczuć..... Nie wiem, co robić.

nie rob czegos takiego nigdy nie bedzie dobrze ...ja tez tak myslalam i wiesz co,, wytrzymalam 2o lat w bolu klotniach w stresie .. poswieceniu ,bo dzieci itd nie patrz na nic na rodzine ona potem nie da ci szczescia i nie sprawi bys smiala sie beztrosko ...przemysl to ..zycie masz tylko jedno ...

No myślę, dużo myślę nad tym, w sumie od pół roku mam rozterki a jakos skończyć tego nie mogę:( Tęsknię za nim... apotem znów to samo:(

Może pomogłoby wam przeczytanie ksiązki pt"Kiedy złość niszczy twój związek", McKay Matthew lub Mężczyźni sa z Marsa a Kobiety z Wenus.Ja dzięki nim zmieniłam swój sposób myslenia i teraz inaczej podchodze do kłótni a też bywało różnie.Warto zawsze spróbować, nic nie stracisz a zyskac możesz. Nigdy nie wiesz czy jeśli z nim się rozstaniesz to czy trafisz lepiej dlatego moim zdaniem lepiej próbować ratować to co już istnieje (o ile się da)nisz zaczynać wszystko od początku.

No właśnie to mnie przy nim trzyma- strach przed zaczynaniem wszystkiego od nowa i przed tym, że trafię jeszcze gorzej... ma ktos może którąś z tych książek na ebooku?

"niedlugo pewnie bedzie ci wybieral kolezanki,co masz ogladac,czego nie itp,tez przerabialam takiego typa,z kazdym rokiem bylo coraz gorzej az niewiedzialam kim jestem,jeszcze to on czul sie poszkodowany" podpisuje sie pod tym obiema rekami!!! a po slubie bedzie jeszcze GORZEJ!!!

to fakt ze po slubie bedzie jeszcze gorzej! wiem z wlasnego doswiadczenia.... tyle ze ja juz nawet nie mam sil na zmiany.... czasem bywa tak ze przez jakis czas jest spokoj a potem ynowu wojny miedzy nami i to ze zdojona sila... juz nawet nie chce mi sie pisac

W bibliotekach sa dostępne do wypożyczenia.Trzymam kciuki za was bo skoro macie tez dobre chwile tzn że nie jest jeszcze aż tak źle tylko coś się psuje między wami i musicie wziąć się za siebie tylko on przedw wszystkim musi to zrozumieć.

hzmmm moze pojdz do psychologa? trudno jest sie uwolnic z takiego zwiaku, a juz masakrycznie ciezko jak jest sie po slubie i sa dzieci...

Napisałam mu wczoraj, że to bez sensu, że on się cieszy, jak ode mnie wyjeżdża (ja mu powiedziałam "weź juz jedź" o on mi odp. "z przyjemnością") aja tez się cieszę. Odpisał mi, że źle mu z tym, że tak się między nami układa. Także niby to rozumie, ale i tak kłótnie sąo pierdoły. I ciagle jest ponury, denerwuje mnie to.