rozum czy serce w stosunku do eks

hmmm... potrzebuje chyba rady jest sobie taki on - zarozumiały, pępek świata, który zawsze musi mieć racje, zachłanny, nieczuły na krzywdę innych, wyrachowany, arogancki_ w stosunku do wszytkich ludzi z otoczenia, studiuje dziennie razem ze mną (jedna grupa), na dodatek pracuje, zalicza wszytkie egzaminy bdb próbowaliśmy być ze sobą w zeszłym roku.. ale na próbie się skonczyło (2 tygodnie) nie dogadaliśmy się bo chyba też mam ciężki charakter wobec mnie był czuły, troskliwy, zawsze gotów pomóc wesprzeć, nawet gdy mu zwrcałam uwagę ze jest zbyt wyniosły w pewnych momentach wobec znajomych- ustepował, łagodniał ...nie wyszło nam po rozstaniu unikał mnie (było to trudne, bo jesteśmy w jednej grupie), brzydko odzywał się do mnie, czułam się niemiło... choć specjalnie szukałam zaczepki żeby pokazać mu jakim to jest wielkim baranem cały czas zarzekam się że już nic między nami nie będzie (a serce stuka).. po prostu przegiął w pewnej kwestii nic nie będzie bo rozum tak każe ;) a od pewnego czasu jakos tak trafiamy na siebie wzrokiem, bawiąc sie z kumpelą w masaż plecków nasze dłonie się złączyły, chicał odbywać praktyki tam gdzie ja, ale zrezygnowałam.. on również (w anglii- niewiele osób chciało wyjechac), gdy coś ode mnie chce wypowiada moje imię zdrobniale, chwyta za ramię wiem, ze on nic sam nie zacznie- duma, ja też nie, bo nie i koniec. ale ciagnie mnie... co robić- jak go zainspirować do działania pobudzić, podraznić jego zmysły by nienawidził lub kochał.... bo ten stan niewiedzy wuczuciu zabija mnie od środka