psychiczny wrak człowieka

musze sie "wygadac" chwila załamania dopadła i mnie i łez powstrzymać nie moge... sama wielokrotnie pocieszałam tutaj zasmucone duszyczki... ale sama ze swoim problemem poradzic sobie nie umiem :( zadrość... brak wiary w siebie,brak akceptacji swojego ciała całej siebie... pokochalam z wzajemnośćią... lecz z zazdrościa nie umiem juz walczyc niszczy to wszystko piekne uczucie,najcudowniejsze co moze spotkac człowieka po kilkuletnim zwiazku w ktorym bylam oszukiwana,klamana,zdradzana jestem wrakiem czlowieka,psychicznym wrakiem jestem tak inna od was... :( o wszystko zazdosna, o kazda kolezanke,o kazde spojzenie, o kazde slowo wypowiedziane do kolezanki o sposob w jaki do nich mowi moj "ideał"mezczyzny ktory mnie przeciez tylko kocha zapomnial wylaczyc po naszej rozmowie tel. kom. i slyszalam jego rozmowe z kolezankami w pracy jak mowil "droga ulo" gdzie to ja jestem twoją drogą! cala atmosfera w jaki sposob do siebie mowili jak bardzo nalegal by pomoc w pewnej sytuacji by jej sie krzywda nie stala dlaczego jestem taka pojebana!!!!! dla was pewnie w tym nic zlego,zaden problem a dlaczego ja taka jestem ze chcialabym byc ta jedyną drogą i tą jedyna dla ktorej jest skory do pomocy by mi sie krzywda nie stala :( mam tak bardzo siebie dość... swojego skrzywienia psychicznego ze gdyby nie moj syn....to zakonczyłabym tą męczarnie nie chodzi o to ze widze jedyny sens zycia w facecie lecz w tym ze mam dosc swoich mysli...samej siebie... ktos kto czuje to samo chyba jest tylko wstanie zrozumiec jak bardzo to moze wyniszczyc czlowieka czy jedyny sposob to samotnosc??? czy tylko to jest rozwiazaniem dla kogos takiego jak ja :(

toś faktycznie sie wygadala. i co lepiej? :-)

Zrób tak: skopiuj to wszystko, załóż nowy topic na uczyciowym i wklej. Szczęśliwy zbieg okoliczności sprawi być może, że sobie z kimś normalnym pogadasz :)

ale lepiej zrób tak-skopiuj to wszystko, wrzuć do jakiegoś konventera i później wklej na uczuciowy. A noż.. :-)