Boję się dentysty, szukam wyrozumiałego

Mam bulimię od kilku lat z przerwami i od tego czasu zawsze bałam się chodzić do dentysty. Byłam pewna, że zorientuje się o chorobie i powie rodzicom. Dlatego kilka razy dziennie szorowałam zęby, żułam gumy itd. Dalej tak robię, ale przy bulimii takie szorowanie nawet chyba pogarsza sprawę. Nie mam szkliwa, mam straszne problemy z zębami. Jak się uśmiecham, wszyscy zawsze chwalą moje zęby, ale np mam dziurę w dolnej jedynce. Mam chyba więcej dziur - w dalszych zębach na pewno, ale nic mnie nie boli póki co. Jestem już dorosła i nie powinnam się bać iść do lekarza, a jednak strasznie się wstydzę. Otworzę usta, a tam przezroczyste zęby bez szkliwa, praktycznie na każdym jakaż czarna kropka czy kreska. Nie wiem, co mam robić, nie chcę czekać aż zaczną mi zęby wypadać, czy boleć. Zwracam się przede wszystkim do dziewczyn, które miały problemy z bulimią - jak dentyści reagowali na kompletnie zniszczone zęby? Jakbym szła, to tylko do jakiejś wyrozumiałej dentystki, która miała styczność z takimi dziewczynami. Ale jak taką znaleźć?

czytaj opinie o lekarzach w twoim miescie po prostu. dentysci z reguly sa spoko, bo wiedza, ze wizyta u nich zwykle kosztuje pacjenta duzo stresu. a co do szkliwa - masz jakie masz, ja tez mam bardzo slabe szkliwo, a wymiotuje srednio raz na 7-8 lat, tak wiec twoje problemy z tym wcale nie musza nakierowac dentysty tylko i wylacznie na to, ze mialas bulimie.

..