proszę o pomoc z JĘZYKA POLSKIEGO na mature ustną

Witam niedługo mam maturę ustną z języka polskiego i stąd kilka banalnych pytań, chciałabym wiedzieć jak mogłabym na nie "ładnie" odpowiedzieć tzn. nie słownikowo tylko własnym zdaniem... co to jest motyw literacki co to jest alegoria co to znaczy, że powieść napisana jest w konwecji powieści epistolarnej (szczególnie chodzi mi o wyj. słowa konwencja) oraz kilka pytań bezpośrednio związanych z moja pracą, a mianowicie: dlaczego wybrałaś ten temat (literackie obrazy przyjaźni), hmm dlatego że nie wiedziałam co mam wybrac i wpadło pierwsze lepsze, no ale tak przecież nie powiem W ogóle czy jest może ktoś kto zechciałby sprawdzić mi tę prace, poprawić błędy i nakreślić ewentualne pytania... Może jakiś polonista? Pomocy, strasznie się stresuje a jak wejde i stane przed komisją to już całkiem odębnieje, dlatego chcialabym jak najlepiej przygotować się do ewentualnych odpowiedzi na pytania. Z góry dzięki....

pomocy ludzie napewno jest tkoś kto się na tym zna....

pooooooooooooomooooooooooooooooooocy

Wybralam ten temat bo: kierowałam się przystępnością tematu, zainteresowaniami z nim związanymi. Moze Cie po prostu zaciekawił badz zafascynował.

Z reszta masz o przyjaźni. Mozesz powiedziec ze przyjazn dla ciebie jest bardzo wazna dlatego chcialam oparcowac wlasnie ten temat

wiwipedia-czy tam nie ma epistolarna??? toz to listy np listy pisane do matki, zaczynaja sie tak "droga mamo" / 19.5.2009 (2)"droga mamo"/ 20 .5.2009 (3)"droga mamo"/21.5.2009 narratorem jestes ty

wyslij mi moze ci pomogę jestem historykiem, ale tez początkujacym,przyszlym dziennikarzem( mam nadzieje) antoniacanova@gmail.com

alegoria wyrażenie (w mowie, piśmie a. sztuce) prawd a. uogólnień o ludzkim postępowaniu a. doświadczeniu za pomocą symbolicznych, fikcyjnych postaci, działań, a także całej fabuły (zwł. bajek, przypowieści); plast. obrazowe przedstawienie pojęć oderwanych, gł. za pomocą personifikacji. Etym. - gr. allēgoría 'alegoria' z allēgoreín 'mówić w przenośni a. obrazowo'.

wiem że epistolarne to listy, ale co to konwencja

dzięki in-flagranti właśnie wysłałam czekam na odp!:)

wybralam ten temat,poniewaz przyjaźń jest najcenniejszym z darów, jakie dał nam stwórca. czasem zastanawiam sieę dlaczego obok wiary,nadziei i milosci Bóg nie postawił tez na równi przyjaźni?przecież jest ona darem tak wielkim i cudownym moja pierwsza przyjaciolka byla mama, pierwsza i chyba najprawdziwsza, nigdy mnie nie oklamala. podobnie dowodzi ksiązką betty mahmoody tylko razem z córka, w której matka razem z córka ucieka z islamskiego piekla,ktore zgotował im mąz i ojciec. moją następną przyjaciolka byla siostra, mimo,że przez wiele lat bylysmy wrogami. ale teraz nawzajem się wspieramy i sobie pomagamy. czasem poklocimy się, jak mlode dziewczyny, ale to o glupoty. moja siostra zostnaie ze mna na zawsze. o przyjazni siostr mozna przeczytac w dziele slowackiego "balladyna", a raczej o tym, że dla wladzy i milosci przyjażń moze tez polec. balladyna zabija alinę i zyskuje milosc i tron. przyjaźń kolezenska? wspanialym dowodem na to jest ksiazka syzyfowe prace zeromskiego, gdzie andrzej radek ma cichego przyjacila marcinka borowicza, ktory ratuje go w kilku kryzysowych sytuacjach. o przyjazni malych, co prawda kobietem mozna przeczytac w ksiazce dla dzieci "mala ksiezniczka" w ktorej ksiezniczka sara obdarza przyjaznia zarówno sluzaca rozie, jak i pozostale dziewczynki-panienki. moze byc???

a nie możesz sprawdzic w googlach? (tej konwencji) konwencja to taki jakby pomysł :P np. Cierpienia młodego Wertera są w konwencji epistolarnej utrzymane- powieś składa się z listów od i do co do tematu- możesz naściemniac, że jakaś konkretna książka bardzo Ci się podobała, a szczególnie wątek przyjaźni tam ukazany- nie wiem co masz w bibliografii, ale teraz nasunęła mi się 'Ania z z Zielonego Wzgórza' ;) albo, że zaciekawiły Cię różne/podobne (zależy jakie będziesz omawiac książki) sposoby przestawiania przyjaźni że przyjaźn jest dla Ciebie bardzoważna albo Twój ulubiony pisarz/ poeta cenił sobie przyjaźń i dlatego, możesz zarzucic jakimś cytatem, aforyzmem i powiedziec, że...no cokolwiek- że lubisz, że przyjacióka wpisała Ci w pamiętniku, co ko lwiek! :P

to raczej kilka argumentow dobra zobzcze co tam jest

in-flagranti no super, podoba mi się to co napisałeś, tylko taki mały problem czy nie zadadzą mi dalszych pytań na temat książek które tam ujełeś?? Raczej ich nie bede czytać, a nie chcialabym wpasć na takim czymś

sie ludzi od myslenia. I potem dziwi, ze spoleczentwo to stado baranów.

no hej przeczytalam to wszystko,co mi wyslalas, zdania masz poprawne i zadowalające, nie ma sensu ich zmieniać- za pisownie można dac ci dobry ale argumetny są trochę za ubogie:( radzilabym ci dorzucić Anię z Zielonego Wzgórza, postać ta jest barwna i musi być ci znana, każda dziewczynka ją czytala:)

in-flagranti - teraz już po jabłkach, za późno, maturka pojutrze. Mo.ze nasuwają Ci sie jakies pytania ktore mogłaby sformułowac komisja??? ps. dzięki wielkie za poświecenie mi czasu:)

Bog i Abraham- czy to przyjazn? dopiero Pan Jezus nazwal nas swoimi przyjaciólmi, do tej pory bylismy jedynie pokornymi slugami- a to ważne ,gdyz w Nowym Testamencie dopiero nas nazywa nimi, a Abraham jest w Starym, o ile wiem w księdze Mojrzesza? Mogą się przyczepić-dzieli kilka tysiecy lat "Przyjaźń to miłość Człowiek nie może iść przez życie sam. Ma dwie podstawowe potrzeby, które niezaspokojone przyprawiają go o śmierć. Są to potrzeba obcowania z niebem i z duszą drugiego człowieka. Człowiek stworzony jest, by być z innymi. Ogromny potencjał serca każdego człowieka w naturalny sposób pragnie być dzielony z innymi. Człowiek musi żyć dla kogoś, nie dla siebie. Gdy żyje tylko dla siebie marnieje. Bóg też nie zostawił człowieka samego. Zawarł z nim przymierze, zaprzyjaźnił się i jest wierny tej przyjaźni. Pragnie ostatecznego dobra dla człowieka. W Chrystusie podniósł człowieka do godności dziecka Bożego. Sam Pan Jezus powiedział, że nie nazywa nas sługami, ale przyjaciółmi, ponieważ objawił nam wszystko, co usłyszał od Ojca. To znaczy, że nie ma przed nami tajemnic, że powiedział nam wszystko o sobie i o miłości. Pragnie, abyśmy nawiązali z Nim nie tylko znajomość, ale właśnie przyjaźń. W zasadzie to On uczy nas prawdziwej przyjaźni. Bo przyjaźń to jest pragnienie dobra dla kogoś szczególnego i wybranego. Ale jest to takie pragnienie i takiego dobra, które jest prawdziwe i trwałe. Dobra, które nigdy nie przeminie, takiego jak wykształcenie, miłość, życie wieczne czy łaska Boża. Takiego dobra, którego nie zabierze burza ani wiatr, wojna ani zły człowiek. Jezus nie ma przed nami tajemnic, ale powiedział nam wszystko, co usłyszał od Ojca. Wyznanie Jezusa, Jego zaufanie do nas stwarza nas na nowo do nowej wielkości przyjaźni z Nim. Jezus się nam zawierzył. Przez ten akt powierzył się naszym sercom i uczynił nas swoimi powiernikami. To sprawia, że dorastamy do tajemnicy, którą nam powierzył i ofiarował. Jezus stał się naszym najlepszym przyjacielem, ponieważ ukochał nas najbardziej i samego siebie za nas wydał, abyśmy mieli życie wieczne. Cały był dla nas, nie dla siebie i nauczył nas, co to znaczy być dla drugich. Jezus nadal pragnie przyjaźnić się z nami i czeka na nas, a by ofiarować nam siebie. My odwzajemniamy Mu to Jego czekanie i również czekamy na Niego. Pragniemy przebywać razem, ze sobą rozmawiać, dla siebie żyć. Z Jezusem trzeba serdecznie i szczerze rozmawiać. Podobnie jest między ludźmi. Nikt nie chce żyć tylko dla siebie. W najgłębszych pokładach serca, każdy pragnie żyć dla drugich. Nikt nie chce być sam, bo wie, że takie życie tylko dla samego siebie jest bez sensu. Nawet żyjąc samemu, żyjemy dla innych, szukamy tych innych, aby żyć dla nich. Gwałtowne uczucia, jakie popychają nas ku drugim, w ramiona drugich są piękne i mocne, chociaż nie zawsze bezpieczne. Temperatura uczuć i ich wielka siła nie zawsze budują, potrafią niekiedy zniszczyć. Dlatego trzeba używać rozumu, aby pragnienie dobra dla drugiego, było prawdziwym pragnieniem i by dotyczyło prawdziwego dobra. To dopiero jest miłość prawdziwa. Chodzi o to, ażeby burza uczuć nie zniszczyła ani mnie ani drugiego. Nie można uczuciami lekkomyślnie się bawić. Za uczucia swoje i drugich trzeba nauczyć się ponosić odpowiedzialność. Dlatego refleksja jest w przyjaźni niezwykle ważna, aby gwałtowność i temperatura uczuć nie zniszczyły ani mnie, ani drugiego człowieka. Nie można rozpalać tak wielkiego ognia, nad którym potem nikt nie może zapanować. Może to zabawne i dowcipne, ale nierozsądne, a ostatecznie niemądre. Chociaż wielu w ten sposób się zabawia, pragnie używać świata. Wielu młodych nie panując nad uczuciami i emocjami zrobiło sobie krzywdę, straciło zdrowie i życie. Uczucia są potężnym materiałem wybuchowym, który winien być inteligentnie użyty. Nie można jednak bawić się cierpieniem drugich. Temperatura serca winna służyć dobru własnemu i drugich rozumianemu dalekodystansowo. Nie tylko rozkosznej krótkiej chwili, która roztrwoni potencjał serca bez gromadzenia żadnego kapitału na przyszłość, na życie, na wzrost i rozwój osobisty. Przyjaźń to prawdziwe dobro dla drugiego. A zatem czy jestem zdolny do tego by obdarzyć kogoś przyjaźnią? Czy stać mnie na to, ażeby być dla drugich mądrze, bez wykorzystywania ich emocjonalnego? Czy dorosłem już do postawy służby innym, bez względu na okoliczności? Czy jestem już prawdziwym człowiekiem i chrześcijaninem, żołnierzem Chrystusa - który nie przyszedł, aby mu służono, ale przyszedł służyć innym?"

Konwencja w tym kontekście oznacza "sposób", "założenie", to, że autor narzuca sobie tworzenie według jakiegoś wzorca. Konwencja epistolarna - pisanie w listach. Konwencja dramatyczna - pisanie dramatu. Itd.

tylko przeczytaj tekst i zmien Bógna duza literę

nie mam pojęcia jakie moga zadac ci pytania,sama zadaje sobie pytanie jakie mi zadadzą pytania na OBRONIE magisterskiej już za miesiąc i to nie będą pytania "przyjazne":P