Jakie to wszystko dziwne i przewrotne.....

z K. znam sie prawie 6 lat teraz chyba moge powiedziec ze to byla moja pierwsza wielka milosc:) pamietam te impreze jak dzis, gdy go pierwszy raz zobaczylam.. od razu boom;) bylismy z innych miast, ale spotykalismy w miare regularnie, prawie co tydzien w tym samym klubie, na wagary przyjezdzal do mnie, ja czasem do niego, dodatkowo byl z dalszej rodziny mojej kumpeli z liceum, a ze mial babcie u niej na wsi, to tez czesto tam zagladalam;) i tak sobie jakie 2 lata 'krecilismy' ale nigdy nie posunela sie ta znajomosc na oficjalna droge... w koncu jakos mnie to zmeczylo, cierpialam przez niego, bo jednak nie odwzajemnial do konca tego co czulam ja... ale w zwiazku z tym ze kontakt zawsze, chociaz sporadyczny-mielismy, to "troche" trwalo nim sie wyleczylam totalnie z tej milosci;) pozniej przez jakies pol roku w ogole o sobie zapomnielismy i tak sie zlozylo, ze zaczelam studiowac u niego w miescie, a tez przez przypadek wynajelam mieszkanie jakies 200m od niego... ale w sumie to az tak czesto sie nie widywalismy. pozniej gdy dowiedzial sie ze mam faceta stal sie okropny:o jeden wielki bluszcz, nie dajacy mi wytchnienia, ciagle zaczepiajacy, zazdrosnik, co doprowadzalo mnie do frustracji i niejednych spiec. i tak w sumie od tego ponad roku, jakos tak ten kontakt znowu sie ozywil. gdy z tamtym facetem sie rozstalam, K. nie ukrywał nigdy ze sie z tego cieszy... spotykamy sie teraz jakies 2 razy w tyg., z mojej strony na stopie kolezenskiej, trzymam go krotko, nie daje zadnych nadziei i jasno mu o tym mowie, nie wyobrazam juz sobie ze moglabym go chociazby pocalowac (dodam ze byl on moim pierwszym facetem lozkowym...) a on.... swiata poza mna nie widzi.... twierdzi ze wtedy byl za mlody i glupi na jakies powazne decyzje, na zwiazki (do tej pory nie byl w zadnym powazniejszym). mimo ze ja sie z tego smieje, to on i tak z uporem mi wmawia ze to ja bede matka jego dzieci:D lubie go, spedzac z nim czas, jest strasznie za mna, pomoze, moge na nim polegac, interesuje sie moimi sprawami, wiem ze bylby dobrym partnerem i ze sie tak wyraze kandydatem na meza, ale tez wiem ze juz nigdy nie poczuje do niego nic wiecej niz tylko sympatii i ewentualnie sentymentu... a na tym sie daleko nie zajedzie wlasciwie to tylko tak chcialam sobie napisac ;) przed chwila dzwonil do mnie wracajac z pracy, zeby zabrac mnie na wieczorny spacer, a ja tak sobie leze teraz i mysle, co by bylo gdyby wtedy, pare lat temu to wszystko potoczylo sie inaczej....