Boje się,ze nie poradze sobie w życiu-nadopiekuńczość matki!!!

mam 23 lata ale nie jestem jedynaczka...mam starszego brata i dwoje mlodszego...ale moja mama przez cale zycie byla i jest nadopiekuncza!!! zawsze liczyalm sie z jej zdaniem bo uwazalam ze co ona mysli jest najlepsze....zawsze jak mialam probelm to mi pomagala,wspierala..wiadomo jak matka....ona nas kocha a my ją ale czuje ze przez to ja w glebi duszy mimo wieku czuje sie mała dziewczynka:( Boje sie ze kiedys jak wyjde za mąż bede miala sie wyprowadzic z domu ,nie dam rady z codziennymi problemami.....ze nie bede umiala byc dobra matka i żoną...ze bedzie mi brakowalo rodzinnego domu,sowjego pokoju,pogdauch z mamą itp. Czuje sie bardzo zle..nie jestem pewna siebie....chyba boje sie odpowiedzialnosci!!!Czy mozna to jakos zmienic?Boje sie ze w przyszlosci jak bede miala na glowie swoj dom i rodzine bede sie czula nieszczesliwa!!!Mozna to jakos wyleczyc???prosze!!!

Takie piedoły jak prowadzenie domu to kazdy potrafi robic. Bo musi. Zrobi sie w domu syf, to kupisz szmate, mop, srodki czystosci, szczotki i wyczyscisz, to nie jest zaden problem. Jak bedziesz mieszkała niedaleko, to przeciez kontakt z mamą będziesz miała. Gorzej mozesz miec w kontaktach z ludźmi. Ale to tez zależy, bo jak mama nie odcięła cie od swiata, to bedzie ok. W każdym razie teraz, tak na pograniczu - sprobuj sie troche usamodzielnic. Jakas praca, jakieś decyzje, których nie konsultujesz z mamą. Dasz rade, co masz nie dać

nie to z prowadzeniem domu to oki umiem sprzatac gotowac itp:) pracuje ,zarabiam na siebie....koncze 4 rok studiuw wiec jest oki....ale nadal mieszkam z rodzicami....bo na razie kasy tyle nie mam aby cos wynajac....bardziej chodzilo mi o problemy emocjonalne....jakies wazne decyzje w moim zyciu itp.