Kobieta,która uratowała moje zycie

Witajcie jestem Zosia chciałabym opowiedziec Wam moja historię.. Nedawno poroniłam swoje pierwsze dzecko w 20 tyg cąży.Standardowo plamka,ból wyjadz do szptala.Ciąży pani nie utrzyma usłyszałam...Dziecko jest martwe,czeka panią zabieg.....Załamałam sie kompletnie...myślałam ze oszaleje,że umre,że zabije cały świat...Podal mi śrddki na rozwarcie i leżałam na kozetce na wspólnej sal z towarzyszkami niedoli.Obok mnie leżala dziewczyna.Spokojna,opanowana usiechnięta ale w jej oczach widac było rozpacz i żal(była w 15 tyg i własnie roniła)W milczeniu,nie przyjmowała żadnych środków przeciwbólowych,tylko oglądała swoje ostatnie UsgWieczorami płakała bezgłosnie w poduszkę.Kiedy zaczęłam krwawić i wic się z bólu ona była przy mnie,głaskała mnie po twarzy,cicho epatała ze bedzie dobrze,że to minie.Oudziłam sie w nocy i ledwo pamietam ale podobno moja towarzyszka zaalarmowała lekarzy ze sie wykwawiam...Leciało ze mnie okropnie,podłoga,łózko wszystko zalane.Świeża krew.Natychmiast pobiegła do lekarza ze cos nie tak.Okazało sie ze miałam krwtok i to taki ze zostały mi minuty ale ona była przy mnie...3 dni po mnie miała zabieg,kiedy wrócła to jakby zaszło słonce...zabral jej dziecko którego i tak uratowac nie było mozna.Pamietam te jej wielkie,smutne oczy.Pisze po to aby podziekowac jej za jej dobroc.Za to ,że w tak ciężkich chwilach mozna znalezc przyjaciela w cierpieniu.Bardzo ci dziekuje mój Aniele Stróżu.

wspolczuje Wam - trzymajcie sie

to piekne...wzruszyłam się oby wiecej takich było

Aż Serducho ściska :( Nie potrafię sobie wyobrazić nawet tego Bólu :(

o rany :( popłakałam się ;(

:D

i łzy grochem poleciały,Twój Anioł musi być wyjątkowy

trzeba mieć naprawde wiele sił,żeby w takiej sytuacji radzić sobie i jeszcze nie być obojętną na cierpienie drugiej osoby.pełen szacunek dla tego ANIOŁA!!!:)Trzymajcie się,napradę będzie dobrze.

a czy masz z nia kontakt?trzymacie sie jakos?wspieracie?

No włąsnie nie mamy bo ja wychodziłam duzo póżniej od niej ze szpitala..wiem tylko że ma na imię Iwona i ze czytuje Kafeterie bo mi mówiła dlatego moze i to przeczyta i se odezwie bo chciałam jej tak bardzo podziękować.

no to moze sie spikniecie bo ja uważam że po takim przezyciu to przyjazń na całe zycie zostaje..bo prawdziwych przyjaciół poznaje sie w biedze ;)

A po co budowac jakas znajomosc na traumie? Lepiej zyc dalej, dbac o siebie, dobro przekazywac komu akurat trafi. Oby jak najmniej takich smutnych zdarzen, oby jak najwiecej happy endow. A ile jest szczesliwych narodzin po wczesniejszych dramatach!

jak na traumie?kbieta tu pisze ze doswiadczyła czegos pieknego,raczej zapomnianego w naszymś wiecie,w którym tylko każdy dba o swoje dupsko.Ta dziewczyna była jej najwiekszym oparciem i uratowała jej zycie...

wspolczuje;;;;;((((( ja niedawno urodzilam coreczke nie wiem co bym bez niej teraz zrobila kocham ja najnocniej jak sie da, bardzo wam wspolczuje, to chyba jedna z najgorszych zeczy ktora moze spodkac kobiete

upupupupup

zazdroszcze ci takiego oparcia...jak ja lezałam na patologiki to wszyscy mieli wszystkich w d...a tu niespodziewana pomoc gratuluje postawy tej pani i pozdrawiam

Jak nie? To było piękne ale bylo takim milczącym porozumieniem i pomocą w dramacie. A potem co? Mają sobie wspominać jak to w szpitalu straciły ciąże? Tandetną książkę piszecie czy jak? Pewne chwile mają sens w danym momencie a potem są inne chwile.