Nie rozumiem tego u siebie za bardzo...

Nie jestem w żadnym związku. Jest parę osób, które są we mnie zakochane. I teraz pytanie, dlaczego kiedy po prostu zaczynam czuć się samotna, to żeby posłuchać czegoś miłego prowokuję te osoby do mówienia komplementów :O nie podoba mi się to, że tak robię, bo to jest żenujące i okropnie mi wstyd, bo później patrzę, jak ich to później boli. Moje postępowanie jest wstrętne i jestem tego świadoma :O Tyle, że z drugiej strony mówię otwarcie, że o niczym więcej niż koleżeństwo nie ma mowy. Nie rozumiem czemu robię im nadzieję i później zaraz ją zabieram. Może dlatego, że tak potraktował mnie inny mężczyzna?