powiem wam, ze mnie w życiu jest tylko dobrze

jak jestem daleko od rodziców. Nie chcę już o nich źle myślec i i tak dalej. Ale im dalej tym lepiej. Naprawdę. Mam ich dosyć. Niby miałam w życiu co jeść i co pić i w co się ubrać, ale mogłam tyle wiecej... i do dziś tak mnie traktują - masz co jeść, pić i w co sieubrać z nami. To są rodzice? A wiecie - tyle rzeczy róznych widziałam w zyciu , że mię to jakoś obrzydza już. Bo w sumie mogłam mieć tyle osiągnięć już , a ja siętak męczę TU żeby IM BYŁO DOBRZE. Słuchajcie - czy to jest normalne? To jest normalne, ale ZNĘCANIE SIĘ ICH NADE MNĄ. To moje zdanie a mam lat 40. Taka prawda. no ale nie daj im dzieci - to sie obrażą. A po co ci te dzieci? Żeby się urządzić ICH KOSZTEM. Bo co z ciebie za rodzic. ŻADEN. Jak dla mnie. Może nie mam racji, ale jakoś tak myślę, że mam. OKRADZIONA PRZEZ GNIOTY I WAŁY UMYSŁOWE - JA!!!

Na dodatek zrobili z siebie dwie dziwki, okradli mnie. Nie mogę już tu . Przysięgam. W życiu tu nie wrócę. W zwłaszcza na święta. Zeby sie cieszyli? Po co. Sama se pojem. Po co komu tacy rodzice? I wszyscy się przez nich ze mnie śmieją. A takimi samymi gniotami umysłowymi są. Jedyne co zrobili to dali dupę w życiu i okradli kogoś na kasę. Ale chciwość moich rodziców wychodzi mi już bokiem i ich wielka chytrość gówna warta. I tyle myślę o tym co są warci jako ludzie. GÓWNO. Jak dla mnie :(