W życiu należy się wyszaleć i skorzystać z niego. Tym się kieruje.

Dobrą pracę mam w której dobrze zarabiam. Męża i dwoje dzieci. Mieszkamy w domu i nie martwimy się o przyszłość. Dwa razy do roku wybieramy się na jakieś wycieczki zagraniczne. W weekendy często wychodzę na imprezy z koleżankami. Dobrego męża mam, który daje mi dużo swobody. Jest domatorem i więcej się dziećmi zajmuje niż ja. Chwała mu za to:) Czułam się super swobodna i to że urodziłam dzieci oraz jestem mężatką jakoś nie zmieniło mojego zachowania. Nadal szalałam i korzystałam z życia:) Czułam się z tym świetnie, jestem jeszcze młoda. Dopiero 32 lata mam i ciągle miała potrzebę wyszumienia się:) Nie patrzyłam nigdy za siebie tylko przed siebie:) Dwie dobre koleżanki niedawno naskoczyły na mnie. Wszystko przez wizytę w klubie z nimi i moje zachowanie. Nie było dobre dla osoby w mojej sytuacji. Te ich uwagi spowodowały że zaczęłam się zastanawiać. Słusznie na mnie naskoczyły, nie jestem dobrą żoną i matką. Właściwie jestem beznadziejna pod tym kontem:( Mężowi przyprawiłam bardzo wiele razy rogi i te nasze dzieci nie są jego. Nigdy nie zarzucił mi zdrady i nie miał żadnych wątpliwości co do dzieci. Uznał je i wierzy mi. Po tych zarzutach koleżanek uświadomiłam sobie że jestem okropna, obiecałam sobie że się zmienię. Postaram się być lepszą matką i żoną. Jestem szczęściarą, której się dobrze układa. Jednak jak nad tym nie popracuję, szybko to się może zmienić. Chce to wszystko wynagrodzić mężowi i naszym dzieciom. Postanowiłam się zmienić, ale od czego zacząć i co zrobić żeby było lepiej?