Nauczyć się zapomnieć...

Dlaczego to takie trudne zapomnieć? Dlaczego robię sobie nadzieję z każdego głupiego sms-a czy rozmowy? Przecież i tak doskonale wiem, że nic z tego nie będzie. Dla niego jestem koleżanką, znajomą. Woli moją \"przyjaciółkę\", która go olewa i nic sobie nie robi z jego przystawiania się. A ja tak wiele bym za to oddała.

ja mam podobnie, ech:(

wiesz ze najczesciej jest i to w dwie strony : jak facet ma cie w dupie i olewa to ty za nim latasz a jak jest slodki mily i az do przesady kochany masz dosc tego miodu i chcesz odejsc....

Albo latają Ci co niepotrzeba... i tak zawsze. Czekam, tylko ile można czekać? Doskonale wiem, że takie czekanie nie ma najmniejszego sensu. A przy okazji odrzucam wszystkich innych facetów, no chore. I doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że źle robię, ale nie umiem przestać. Mam nadzieję, która bierze się z najgłupszych rzeczy... Tylko, że to dla niego nic nie znaczy. Dla niego sms to sms, a dla mnie nie.

przeważnie kobiety i faceci chcą kogoś , kogo nigdy nie będą mieli , a Ty doprowadzisz się kiedyś do szaleństwa idąc tym torem :)

Wiem, bo już powoli wariuję... Nawet jestem o niego zazdrosna. Heh... Tylko dlaczego tak głupio postępujemy? Po jaką cholerę walczyć o zainteresowanie faceta, który chyba tego nie chce. Zaraz jakie chyba, gdyby był już dawno by coś zrobił.

Wiem, bo już powoli wariuję... Nawet jestem o niego zazdrosna. Heh... Tylko dlaczego tak głupio postępujemy? Po jaką cholerę walczyć o zainteresowanie faceta, który chyba tego nie chce. Zaraz jakie chyba, gdyby był już dawno by coś zrobił. mamy swoje ideały - każdy je ma - oraz wyobrażenie o danej osobie - a wiec nie jest to nienormalne , gorzej jeśli inne osoby są odrzucane już z góry , bo nie są jak "ideał" - lecz pomyśl ze inni faceci też posiadają te same cechy , co tamten i mogą być również atrakcyjni :)

Revolver ja niby o tym wszystkim wiem, ale jakoś na tej mojej wiedzy się kończy. Nie potrafię jej wykorzystać... Czekam od kwietnia, co rusz mam jakąś nadzieję. Co schodzę na ziemię albo poniżej niej to już latam kilka metrów nad ziemią, bo się odezwał... Raz jest lepiej, raz gorzej, a ja jak idiotkę sądzę, że zapomni o tamtej, a ja wkroczę na jej miejsce. To nie jest ideał, ma wady i zalety, jakiś super przystojny też nie jest. Normalny. Ma ktoś podobnie? Jak sobie z tym radzi?

A może są tacy, którzy nauczyli się zapomnieć?