Jestem z nim bo nie mam się gdzie podziać......

poznalismy sie 2 lata temu i bylam w nim zakochana po uszy - taka troche pierwsza prawdziwa milosc. wyprowadzilam sie z domu (w ktorym bylo nieciekawie, ojciec dreczyl mnie fizycznie i psychicznie)... po tych 2 latach nasz zwiazek to jedna wielka klotnia z przerwami na pogodzenie sie i kilka czulych chwil... caly czas mysle o zakonczeniu tego zwiazku, ale nawet nie mam sie gdzie podziac - pracuje na 3/4 etatu, zarabiam 1000 zł :/ myslalam nad pokojem, ale czy da sie tak zyc na dluzsza mete? nie wiem co ze soba zrobic :(

byl ktos taki w moim zyciu ale czulam sie zle z tym ze interesuje sie nim dla kasy

uciekaj, im prędzej tym lepiej za parę lat będziesz to wspominać i cieszyć się, że tak zrobiłaś nie trwaj w tym, bo masz tylko jedno życie i szkoda go marnować pozdrawiam