Mam prawie 25 lat, od pol roku jestem sam i zaczynam sie niepokoic

czy to normalne?? Bo życie ucieka, koledzy juz maja swoje dzieci a ja po zerwaniu z nikogo nie moge sobie znalesc..

myślę, że nie ma co panikować, pól roku nie wieczność, a 25 lat (zwłaszcza u feceta) to nie starokawalerstwo;]

dolujace

moze i nie starokalectwo ale radochy tez nie ma

skad jestes

z Białegostoku...

jeszcze troche i zaczniesz gadac jak cartoon. Mam 26 lat 7 misiecy i 23 dni nie mam dziewczyny od (lata) :D

To zależy z jakiego powodu "nie możesz sobie znaleźć".

Jak dla mnie jest nienormalne, gdy ktos zaraz po rozstaniu zaczyna szukac nastepczyni

"dzy juz maja swoje dzieci" :O

koledzy juz maja swoje dzieci A skąd wiesz? Może to listonosza?

hehe napewno litonosza bo szkraby nic a nic do żadnego niepodobne;p

Starry mlody jeszcze jestes.. ale fakt jak sie pozna jakas panne to i tak trzeba sie spotykac z 2-3 lata zeby myslec o małżeństwie..

Trafiłes w dobre miejsce. Tu większośc ma 25+ i nigdy nie miało dziewczyny.

ale on mial, wiec sie nie liczy :P a jak nie jest prawiczkiem, to juz w ogole :P

hehe to mi szkoda tych co nie mieli dziewczyny. ja mialem w zyciu nie jedna. a ta ostatnia to było cudo ale niestety związek sie rozpadł. I taka deprecha mała chodzi mi po glowie ze juz nie znajde sobie drugiej polowy. Sam nie wiem po co to pisze ale chyba dzieki temu jest mi lżej troche.

tak sie wygadac to pomaga. z tego co widze to niektórzy chyba 24/h siedza na kafe i sie wygaduja. Ale ty tylko czasami to wybaczam

"hehe to mi szkoda tych co nie mieli dziewczyny. ja mialem w zyciu nie jedna. a ta ostatnia to było cudo ale niestety związek sie rozpadł. I taka deprecha mała chodzi mi po glowie ze juz nie znajde sobie drugiej polowy. Sam nie wiem po co to pisze ale chyba dzieki temu jest mi lżej troche." Masz teraz czas na jak ja to nazywam "odchorowaniem rozstania". Czas, żeby się wysmucić, czy wyzłościć. żeby emocje opadły, nabrać dystansu do tego co było, przemyśleć i wyciągnąć wnioski. Po tym czasie sam się pewnie ktoś znajdzie. U mnie tak zwykle było. Dodam, że ten czas był różny. Ale zawsze starałam się go dobrze wykkorzystać.

juz przemyslalem wiele i kurcze jak juz powoli o niej zapominam to jakos niechcacy sie spotkamy albo przez gg popiszemy. troche to jest chore bo nie powiienem nic a nic do niej sie odzywac ani ona do mnie ale jak sie rozgadamy d=to tak mozemy pare godzin. tylko niestety razem byc nie możemy i tak mnie to wnerwia ta bezsilność i ze jak nie wyjade gdzies do inego miasta to chyba zwariuje. nie dość ze sie sparzyłem to jeszcze jestem przypiekany. psychicznie oczywiscie;p

nawet w filmach ludzie sie przeprowadzaja zeby zacząć nowe życie:):)

glupia ta panna ze ci spokoju nie chce dac tylko jeszcze widovznie kolegowac sie chce. po zwiazku to juz przyjazni nigdy nie bedzie