Pomózcie-podział mieszkania.Czy mam jakieś szanse?

Jestem osoba z patologicznej rodziny, bylam maltretowana przez ojca alkoholika, matkę i wlasną siostre, ktora dopilnowala zeby moje dziecinstwo, potem mlodosc byly pieklem. Ojciec zachlal sie na smierc kilka lat temu, pozostawiajac trzypokojowe mieszkanie wlasnosciowe.Odbyla sie wtedy standardowa rozprawa sądowa, w ktorej podzial spadku wyglada następująco:matka ma połowę, pozostala polowa jest podzielona między mnie i moją "siostrę" po 1/4. Zerwalam pare miesiecy temu calkowicie kontakt z nimi, poniewaz w dalszym ciągu te dwie kobiety stosują w stosunku do mnie przemoc. Nie znam sie na prawie, dlatego jesli ktos z was moglby mi udzielic informacji: czy matka (ktora jest zameldowana w tym mieszkaniu), ma prawo napisac testament, w ktorym przepisze cale mieszkanie na moją siostre? Czy mam jakiekolwiek szanse na zalozenie sprawy sądowej na dzien dzisiejszy, po to, zeby mieszkanie zostalo sprzedane,zamienione na mniejsze, a ja zebym dostala tą swoją marną część w pieniądzach?

Tak, możesz założyć sprawę, by spłaciły Twoją część mieszkania. Jeżeli nie spłacą, to matka może przepisać siostrze tylko swoją połowę. Twoja \"ćwiartka\" jest nadal Twoją własnością. Oprócz tego, o ile matka Cię nie wydziedziczy, tylko zapisze testamentem wszystko siostrze (swoją połowę mieszkania), to i tak należy Ci się zachowek (czyli połowa tego, co dostałabyś w wypadku, gdyby matka nie sporządziła testamentu).

wielkie dzięki, kamien spadl mi z serca.o szczegoly zapytam prawnika.

czy to jest tak ze jak "matka" mnie wydziedziczy, to dostane tylko polowe wartosci tej niby mojej jednej czwartej częsci?

Nie prawda. Już ta 1/4 jest Twoja. Ale po śmierci matki dostaniesz w testamencie połowę tego, co ma matka, czyli następną 1/4 całości mieszkania. Jeśli matka sporządzi testament, w którym azpisze wszystko siostrze, to i tak będzie Ci się należał zachowek, który wynosi połowę należności (czyli zamiast 1/4 dostaniesz 1/8 wartości mieszkania). To już razem 1/4 po ojcu i coś tam po matce 1/4 lub 1/8). Jeżeli natomiast matka Cię wydziedziczy, to nie dostaniesz nic. Ale żeby wydziedziczyć, to trzeba podać ważne powody. Wpisz w google dziedziczenie, albo wydziedziczenie i poczytaj. :)

Jak wygląda procedura wydziedziczenia w takim razie?Czy to jest sprawa sądowa, czy ja dostane jakies powiadomienie z sądu jest ta kobieta to zrobi albo cos w tym guscie?

ok . juz kumam, znalazlam. Ja naprawde Ci bardzo dziękuję za info. Kafeteria to nieraz lepsza informacja niz najlepszy prawnik. pozdrawiam i wielkie dzięki, kimkolwiek jesteś.

Czy pisemna opinia psychoterapeutów o mojej osobie ,(uczesniczylam w programie terapeutycznym dla kobiet ktore doznaly przemocy emocjonalnej fizycznej i seksualnej i seksualnej )-moze byc dowodem w sprawie przeciwko wydziedziczeniu?

Wydziedziczyć, to matka może Cię tylko w swoim testamencie. Tego, co masz po ojcu już Ci mikt nie zabierze. Zrozum, to już jest Twoje! Co do ostatniego pytania: nie wiem. Nie jestem prawnikiem. Napisz w google \"spadek\" i spróbuj się czegoś dowiedzieć.

Taka opinia jak najbardziej może być przedstawiona i brana pod uwagę w sądzie. O to akurat nie musisz się martwić :) Życzę Ci powodzenia i wszystkiego dobrego.

Jeszcze raz bardzo wam dziekuje.pozdrawiam/

Jeszcze cos mi przyszło.... .Czy moja siostra moze uzyc jako karty przetargowej w wojnie o calosc mieszkania przed sądem fakt ze ma dziecko na utrzymaniu i nie ma swojego mieszkania, natomiast ja mam kawalerke?

Owszem, może użyć, co nie zwolni jej z obowiązku spłacenia Ci należnej Ci części. Rzeczoznawca do wyceny i... spłata. Jeżeli nie ma pieniedzy, to miszkanie trzeba sprzedać, kupić mniejsze i nadwyżkę, która jest Ci należna spłacić, bo inaczej możesz nasłać na nią komornika. Poproś sąd by w ewentualnym wyroku wyznaczył datę, do której masz otrzymać należność.

nie trzeba podawac zadnych powodow... ale fakt - jak sie chce uzerac to mozna walczyc o tzw zachowek...

Mylisz się. Żeby wydziedziczyć, trzeba podać powody. Po wydziedziczeniu zachowek nie należy cię.

Nie myle sie :) Moja mama zostala wydziedziczona wlasnie to wiem. Nie bylo podanych zadnych powodow.

Nie straszcie mnie.Znam moją matkę i wiem ze jest gotowa pod wplywem swojej "prawdziwej i jedynej corki" zrobić kazde skurwysynstwo.Zapewne jako uzasadnienie wydziedziczenia poda wszystko to, co sama i na społkę z nią wyprawiały ze mną. Zastanawiam sie dlatego powaznie, czy najpierw, nie zalozyc sprawy sądowej o znęcanie się.Nie wiem, czy tylko będę w stanie psychicznie przez to przejsc.Marzę o ustanowieniu zakazu kontaktów ze mna do konca zycia.Znając jednak realia polskich sądów-potraktują mnie jak dziewczynę z topiku nizej:psychiczne znęcanie się po rozwodzie.

ja Ci radze odpuscic...

Do"zeby wydziedziczyc": "i pozwol dalej się krzywdzić,az doprowadzą cię do stanu samobojstwa"-to chcialas przez to powiedziec? Wspaniala rada."Dziękuję" ps.jakby w wieku 5 lat ktos ci zakladal worek na glowę, tlukl kazdego dnia,wyzywal od kurew, krytykowal kazde twoje spojrzenie, ton glosu, przedzeznial, i wysmiewal wszystko czym jestes i cokolwiek nie robisz,gdyby ktoś doprowadzil cie do stanu fobii spolecznej, ktora uniemozliwia ci nawiazanie bliskich relacji z ludzmi i pojscie do pracy, bo masz takie lęki,ze nadajesz sie do psychiatryka,gdybys cale zycie byla glodna jednego cieplego slowa od kogokolwiek-----to nie pisalabys takich rzeczy.Dziekuje.

zaznaczam, że nie przeczytałam porad innych. odowpiadam na twoje pytanie. Skoro nastapiło stwierdzenie nabycia spadku i otrzymałaś 1/4 to jest to Twoja część- udział. Każdy ze spadkobierców może rozporządzac swoją częścią, wiec jak bedziesz miała kupca to mozesz swoją sprzedać... Za życia matka np. darować swój udział siostrze, jesli tego nie zrobi i będzie po jej śmierci dziedziczenie z ustawy to odziedziczycie z siostrą w czesciach równych jej udział i będziecie miały wtedy po 1/2. (jeżeli zrobi to wtedy trzeba pokombinowac- napisze później jak) teraz nie mam czasu dopisze Ci jutro co Ci się nalezy i jak do tego dojść.

co możesz zrobić obecnie. Zgodnie z trescią: Art. 211. Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze wzory Art. 212. § 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. § 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. § 3. (93) Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych.

co będzie po smierci matki gdy: ustanowi darowizne z swojego udziału dla siotry. tedy zgodnie z przepisami- zamieszczam poniżej- dążyć do zaliczenia tej darowizny do spadku i wnosić o zachowek . Gdy poczytasz przepisy z pewnością zrozumiesz , a znając dokładnie realjia swojej sytuacji i zamiary kiedy i ewentualnie czego bedziesz sie domagać wybierzesz dogodną dla siebie drogę. czego nie zrozumiesz napisz i wtedy coś wymyślimy. przepisy- Tytuł IV. ZACHOWEK Art. 991. § 1. Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (zachowek). § 2. Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze wzory Art. 992. Przy ustalaniu udziału spadkowego stanowiącego podstawę do obliczania zachowku uwzględnia się także spadkobierców niegodnych oraz spadkobierców, którzy spadek odrzucili, natomiast nie uwzględnia się spadkobierców, którzy zrzekli się dziedziczenia albo zostali wydziedziczeni. informacje o jednostce komentarze Art. 993. Przy obliczaniu zachowku nie uwzględnia się zapisów i poleceń, natomiast dolicza się do spadku, stosownie do przepisów poniższych, darowizny uczynione przez spadkodawcę. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 994. § 1. Przy obliczaniu zachowku nie dolicza się do spadku drobnych darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach przyjętych, ani dokonanych przed więcej niż dziesięciu laty, licząc wstecz od otwarcia spadku, darowizn na rzecz osób nie będących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku. § 2. Przy obliczaniu zachowku należnego zstępnemu nie dolicza się do spadku darowizn uczynionych przez spadkodawcę w czasie, kiedy nie miał zstępnych. Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy darowizna została uczyniona na mniej niż trzysta dni przed urodzeniem się zstępnego. § 3. Przy obliczaniu zachowku należnego małżonkowi nie dolicza się do spadku darowizn, które spadkodawca uczynił przed zawarciem z nim małżeństwa. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 995. (350) Wartość przedmiotu darowizny oblicza się według stanu z chwili jej dokonania, a według cen z chwili ustalania zachowku. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 996. Darowiznę uczynioną przez spadkodawcę uprawnionemu do zachowku zalicza się na należny mu zachowek. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest dalszy zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek także darowiznę uczynioną przez spadkodawcę wstępnemu uprawnionego. informacje o jednostce komentarze Art. 997. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek poniesione przez spadkodawcę koszty wychowania oraz wykształcenia ogólnego i zawodowego, o ile koszty te przekraczają przeciętną miarę przyjętą w danym środowisku. informacje o jednostce komentarze Art. 998. § 1. Jeżeli uprawniony do zachowku jest powołany do dziedziczenia, ponosi on odpowiedzialność za zapisy i polecenia tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej wartość udziału spadkowego, który stanowi podstawę do obliczenia należnego uprawnionemu zachowku. § 2. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy zapis na rzecz uprawnionego do zachowku został obciążony dalszym zapisem lub poleceniem albo uczyniony pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 999. Jeżeli spadkobierca obowiązany do zapłaty zachowku jest sam uprawniony do zachowku, jego odpowiedzialność ogranicza się tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. informacje o jednostce tezy z piśmiennictwa pisma urzędowe komentarze Art. 1000. § 1. Jeżeli uprawniony nie może otrzymać od spadkobiercy należnego mu zachowku, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny. § 2. Jeżeli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku, ponosi on odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. § 3. Obdarowany może zwolnić się od obowiązku zapłaty sumy potrzebnej do uzupełnienia zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1001. Spośród kilku obdarowanych obdarowany wcześniej ponosi odpowiedzialność stosownie do przepisów artykułu poprzedzającego tylko wtedy, gdy uprawniony do zachowku nie może uzyskać uzupełnienia zachowku od osoby, która została obdarowana później. informacje o jednostce komentarze Art. 1002. Roszczenie z tytułu zachowku przechodzi na spadkobiercę osoby uprawnionej do zachowku tylko wtedy, gdy spadkobierca ten należy do osób uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1003. Spadkobiercy obowiązani do zaspokojenia roszczenia z tytułu zachowku mogą żądać stosunkowego zmniejszenia zapisów i poleceń. informacje o jednostce komentarze Art. 1004. § 1. Zmniejszenie zapisów i poleceń następuje w stosunku do ich wartości, chyba że z treści testamentu wynika odmienna wola spadkodawcy. § 2. W razie zmniejszenia zapisu obciążonego dalszym zapisem lub poleceniem, dalszy zapis lub polecenie podlega stosunkowemu zmniejszeniu. informacje o jednostce komentarze Art. 1005. § 1. Jeżeli spadkobierca obowiązany do zaspokojenia roszczenia z tytułu zachowku sam jest uprawniony do zachowku, może on żądać zmniejszenia zapisów i poleceń w takim stopniu, ażeby pozostał mu jego własny zachowek. § 2. Jeżeli zapisobierca sam jest uprawniony do zachowku, zapis uczyniony na jego rzecz podlega zmniejszeniu tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. informacje o jednostce komentarze Art. 1006. Jeżeli zmniejszeniu podlega zapis, którego przedmiot nie da się podzielić bez istotnej zmiany lub bez znacznego zmniejszenia wartości, zapisobierca może żądać całkowitego wykonania zapisu, uiszczając odpowiednią sumę pieniężną. informacje o jednostce tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1007. § 1. Roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku oraz roszczenia spadkobierców o zmniejszenie zapisów i poleceń przedawniają się z upływem lat trzech od ogłoszenia testamentu. § 2. Roszczenie przeciwko osobie obowiązanej do uzupełnienia zachowku z tytułu otrzymanej od spadkodawcy darowizny przedawnia się z upływem lat trzech od otwarcia spadku. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1008. Spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), jeżeli uprawniony do zachowku: 1) wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego; 2) dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci; 3) uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze wzory Art. 1009. Przyczyna wydziedziczenia uprawnionego do zachowku powinna wynikać z treści testamentu. informacje o jednostce tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1010. § 1. Spadkodawca nie może wydziedziczyć uprawnionego do zachowku, jeżeli mu przebaczył. § 2. Jeżeli w chwili przebaczenia spadkodawca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdy nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem. informacje o jednostce tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1011. Zstępni wydziedziczonego zstępnego są uprawnieni do zachowku, chociażby przeżył on spadkodawcę.

zaliczanie darowizn do spadku, rozliczenia: Art. 1039. § 1. Jeżeli w razie dziedziczenia ustawowego dział spadku następuje między zstępnymi albo między zstępnymi i małżonkiem, spadkobiercy ci są wzajemnie zobowiązani do zaliczenia na schedę spadkową otrzymanych od spadkodawcy darowizn, chyba że z oświadczenia spadkodawcy lub z okoliczności wynika, że darowizna została dokonana ze zwolnieniem od obowiązku zaliczenia. § 2. Spadkodawca może włożyć obowiązek zaliczenia darowizny na schedę spadkową także na spadkobiercę ustawowego nie wymienionego w paragrafie poprzedzającym. § 3. Nie podlegają zaliczeniu na schedę spadkową drobne darowizny zwyczajowo w danych stosunkach przyjęte. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1040. Jeżeli wartość darowizny podlegającej zaliczeniu przewyższa wartość schedy spadkowej, spadkobierca nie jest obowiązany do zwrotu nadwyżki. W wypadku takim nie uwzględnia się przy dziale spadku ani darowizny, ani spadkobiercy zobowiązanego do jej zaliczenia. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1041. Dalszy zstępny spadkodawcy obowiązany jest do zaliczenia na schedę spadkową darowizny uczynionej przez spadkodawcę jego wstępnemu. informacje o jednostce komentarze Art. 1042. § 1. Zaliczenie na schedę spadkową przeprowadza się w ten sposób, że wartość darowizn podlegających zaliczeniu dolicza się do spadku lub do części spadku, która ulega podziałowi między spadkobierców obowiązanych wzajemnie do zaliczenia, po czym oblicza się schedę spadkową każdego z tych spadkobierców, a następnie każdemu z nich zalicza się na poczet jego schedy wartość darowizny podlegającej zaliczeniu. § 2. (359) Wartość przedmiotu darowizny oblicza się według stanu z chwili jej dokonania, a według cen z chwili działu spadku. § 3. Przy zaliczaniu na schedę spadkową nie uwzględnia się pożytków przedmiotu darowizny. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1043. Przepisy o zaliczeniu darowizn na schedę spadkową stosuje się odpowiednio do poniesionych przez spadkodawcę na rzecz zstępnego kosztów wychowania oraz wykształcenia ogólnego i zawodowego, o ile koszty te przekraczają przeciętną miarę przyjętą w danym środowisku. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1044. Na żądanie dwóch lub więcej spadkobierców sąd może wydzielić im schedy spadkowe w całości lub w części w taki sposób, że przyzna im pewien przedmiot lub pewne przedmioty należące do spadku jako współwłasność w określonych częściach ułamkowych. informacje o jednostce orzeczenia sądów komentarze Art. 1045. Uchylenie się od skutków prawnych umowy o dział spadku zawartej pod wpływem błędu może nastąpić tylko wtedy, gdy błąd dotyczył stanu faktycznego, który strony uważały za niewątpliwy. informacje o jednostce orzeczenia sądów komentarze Art. 1046. Po dokonaniu działu spadku spadkobiercy są wzajemnie obowiązani do rękojmi za wady fizyczne i prawne według przepisów o rękojmi przy sprzedaży. Rękojmia co do wierzytelności spadkowych rozciąga się także na wypłacalność dłużnika. informacje o jednostce komentarze komentarz do 1040 1. Treść art. 1040 k.c. usuwa wątpliwości, jakie mogłyby powstać w relacjach pomiędzy spadkobiercami zobowiązanymi do wzajemnego zaliczenia darowizn na schedę spadkową. Jeżeli spadkobierca otrzymał od spadkodawcy darowiznę, której wartość była wyższa niż wartość schedy spadkowej, nie jest zobowiązany do zwrotu nadwyżki (wyr. SN z dnia 2 marca 2005 r., III CK 28/05, M. Prawn. 2005, nr 7, s. 322). 2. Spadkobierca, który otrzymał darowiznę przewyższającą wartość jego udziału spadkowego zostaje w dziale spadku pominięty, nie uwzględnia się w dziale ani tego spadkobiercy, ani darowizny. Nie jest on też zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz współspadkobierców dokonujących działu spadku (M. Niedośpiał, glosa do uchwały SN z dnia 19 lutego 1991 r., III CZP 4/91, OSP 1993, z. 1, poz. 2), za wyjątkiem ewentualnych świadczeń na rzecz osób uprawnionych do zachowku na zasadzie art. 1000-1001 k.c. Dział spadku przeprowadzany jest pomiędzy pozostałymi spadkobiercami. Art. 1000. § 1. Jeżeli uprawniony nie może otrzymać od spadkobiercy należnego mu zachowku, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny. § 2. Jeżeli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku, ponosi on odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. § 3. Obdarowany może zwolnić się od obowiązku zapłaty sumy potrzebnej do uzupełnienia zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny. informacje o jednostce orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa komentarze Art. 1001. Spośród kilku obdarowanych obdarowany wcześniej ponosi odpowiedzialność stosownie do przepisów artykułu poprzedzającego tylko wtedy, gdy uprawniony do zachowku nie może uzyskać uzupełnienia zachowku od osoby, która została obdarowana później.

Chantall27-nie wiem co bym bez Ciebie zrobiła. No więc postanowiłam póki co nie chadrać się o swoją żałosną 1/4, tylko poczekać aż matka umrze.Nie kumam jak w praktyce w moim przypadku bedzie wygladać obalenie wydziedziczenia.Matka oczywiscie jest gotowa przypisać mi wszystkie swoje zachowania, odwrócić kota ogonem, oskarżając mnie dokladnie o te rzeczy które sama ze mną robiła i robi dalej. Pasują one idealnie do powodów wydziedziczenia z przytoczonych przez Ciebie przepisów. {wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego; dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci, uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.} ITD ITD. Mozesz napisac jak wyglada procedura obalenia, na czym powinnam sie oprzec, pisząc pozew(?).W mojej sytuacji jedyne na co mogę liczyć, to zaswiadczenie od psychologa,moje zeznania, ewentualnie dwóch świadków których mogę powołać.Ale ci swiadkowie nie byli bezposrednio swiadkami wieloletniej przemocy, bo wszystko rozgrywalo sie w 4 scianach.Pierwszy swiadek-moja wieloletnia przyjaciółka, która wielokrotnie widziala jak cierpie i do jakiego stanu psychicznego do prowadziła mnie przemoc.Drugi swiadek-moj byly chlopak, ktory musial znosic ciężar moich osobistych problemow, ktorych przyczyną byla przemoc jaka mnie spotkala.Byl parę razy swiadkiem molestowania mnie setkami telefonów,(mieszkalismy wtedy w UK, i nawet tam nie bylam bezpieczna).Jak wrócilam do PL-rozmawialam z nim pare razy na skypie-totalnie zaplakana, i byl swiadkiem tego co wyprawiala moja matka, (video bylo wlączone).Ale on nie jest nawet Polakiem, chociaz doskonale wiedzial co sie dzieje.Nie wiem, czy gdyby te osoby zechcialy mi pomóc, to wystarczy. Oprócz tego dysponuję nagraniem na zwyklej kasecie magnetofonowej, z sytuacji jaka miala mjejsce kilka lat temu w moim mieszkaniu, kiedy to moja siostra wtargnęla do niego, zaczęla mnie bić, zastraszać,poniżać, wyzywać, i przypisywać mi niestworzone rzeczy i swoje zachowania.Totalna manipulacja.Nie jest to nagranie wideo.Co sądzisz o tym wszystkim?

Wreszcie ostatnie, najwazniejsze pytanie.Sąd zwykle wymaga, zeby przedłozone dokumenty, zaświadczenia itd.,miały aktualną datę. Jeśli podejmę decyzję ruszenia tej sprawy za kilka lat, albo matka umrze za kilka lat, to czy zaświadczenie od psychoterapeuty, wystawione dzisiaj będzie ważne?Przeciez psychologowie tez umierają,(jezu wiem jak to smiesznie brzmi), ale naprawde moze się okazać, ze za np. 10 lat nie ma mi kto poświadczyć ze się leczyłam z powodu przemocy, i juz nie będę miala żadnych argumentow w ręku.To samo z zeznaniami świadków na piśmie.

zaświadczenia lekarskie tracą moc po 3mc, aczkolwiek z pewnością taki dokument będzie wartościowy dla sądu za lat 10. więc głowa do góry

jesli dobrze zrozumiałam to zaczniesz się domagać swojej częsci po śmierci matki. Wobec tego w przypadku gdy zrobi darowizne ze swojego udziału dla siostry, podczas stwierdzenia nabycia spadku wniesiesz o zachowek i zaliczenie darowizny do spadku. W przypadku gdy napisze testament i tam tylko siostra będzie dzidziczyc wtedy także wniesiesz o zachowek na sprawie o stwiedzenie nabycia spadku. W przypadku gdy nic nie zrobi przed smiercią bedziesz spadkobierca z ustawy. Jesli chodzi o niegodnego spadkobiercę. Wklejam Ci poniżej obszerny komentarz, nie mam czasu go streszczać. Sedno polega na tym, ze ktoś musi podnieść że byłas niegodna. i to uprawdopodobnić, oczywiście masz wtedy możliwość ochrony przez powołanie świadków, dokumentów itd. Kwestia dokumentów- aktualnych. Nie mają być w tym wypadku aktualne, jeśli leczenie zostało zakonczone. One stwierdzają, ze było, a nie musi trwac kilkanaście lat. Nie wiem co jest w nich zawarte, zakladam, że stwierdzenie rozpoznania przyczyny, przebieg leczenia( farmakologiczne, terapia...) cos co wskazuje na to, że jest bezpośredni zwiazek przyczybowo - skutkowy pomiedzy zachowaniami rodziny a chorobą i jej leczeniem. tak wiec zaswiadczenia nie musza być aktualne na chwile przeprowadzenia ich jako dowodów w sprawie. nagrania niezaleznie od tego czy video czy tylko fonia także mogą zostać środkiem dowodowym (są to tzw. inne srodki dowodowe). Przy czym powtarzam, Ty nie robisz nic dopóki ktoś nie podniesie że jestes niegodnym spadkobiercą i absolutnie nie powinnas podsuwac matce czy siostrze takich pomysłów. Ignoratia iuris nocet- jak głosi paremia- nieznajomość prawa szkodzi, jak sie nie dowiedza, to się nie powołają na te przepisy, nie wymyslą historii i nie bedzie zbędnego procesu i nerwów.

Niezbecka Elżbieta komentarz LEX 2008 Komentarz do art. 928 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), A. Kidyba (red.), E. Niezbecka, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Spadki, LEX, 2008. Stan prawny: 2008.06.01 1. Spadkobierca, zapisobierca, dalszy zapisobierca oraz uprawniony do zachowku muszą posiadać zdolność do dziedziczenia po określonym spadkodawcy (art. 927 k.c.), osoba tej zdolności pozbawiona żadnej korzyści ze spadku nie otrzyma. Jednym ze sposobów pozbawienia zdolności do dziedziczenia jest uznanie spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia (art. 928-930 k.c.). Niegodność dziedziczenia opiera się na założeniu, że w pewnych sytuacjach względy natury etycznej przemawiają za pozbawieniem określonej osoby zdolności do dziedziczenia po otwarciu spadku, a więc spadkobiercy już po uzyskaniu tytułu powołania do dziedziczenia, zapisobiercy po nabyciu roszczenia o wykonanie zapisu lub uprawnionego z tytułu zachowku po nabyciu roszczenia o jego wykonanie. Do wyłączenia z dziedziczenia osoby niegodnej dochodzi jednak dopiero z chwilą uprawomocnienia się konstytutywnego orzeczenia sądu, niegodność nie następuje nigdy ipso iure. 2. Dla uznania za niegodnego nie ma w zasadzie znaczenia wiedza i wola spadkodawcy (B. Rystwej-Markiewicz, Niegodność dziedziczenia, PS 2006, nr 9, s. 91). Jeżeli istnieje przyczyna z art. 928 § 1 k.c. każdy, kto ma w tym interes, może wytoczyć stosowne powództwo (art. 929 k.c.), chyba że spadkodawca znając przyczynę uzasadniającą niegodność przebaczył spadkobiercy (art. 930 k.c.). Nie zawsze jednak może nastąpić przebaczenie, albowiem niektóre zdarzenia mogą mieć miejsce już po otwarciu spadku, np. ukrycie czy zniszczenie testamentu. 3. Z dosłownego brzmienia art. 928 k.c. można wnosić, że uznanie niegodności może dotyczyć wyłącznie osoby fizycznej. Należy jednak zgodzić się z poglądem, iż przepis ten obejmuje również osoby prawne, których niegodność może uzasadniać zachowanie osób fizycznych pełniących funkcje jej organu, o ile spełnione są przesłanki wymagane do przypisania zachowania osób pełniących funkcje organu danej osobie prawnej (M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 911). 4. Ustawodawca ściśle ustalił, w art. 928 § 1 k.c., przyczyny uznania za niegodnego. Z uwagi na skutki niegodności przyczyny te mają charakter wyczerpujący i wyłączny, stąd też niemożliwe jest żądanie uznania niegodności z innych, chociażby najbardziej uzasadnionych, powodów. Artykułu 928 § 1 k.c. nie można stosować w drodze analogii do stanów faktycznych nim nieobjętych (M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 910), w szczególności zaś art. 5 k.c. nie może stanowić podstawy do uznania za niegodnego. Przyjmuje się, że uznanie niegodności nie może znajdować uzasadnienia w zasadach współżycia społecznego (M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 910; J. Kremis (w:) E. Gniewek, Komentarz, s. 1428). 5. Należy podkreślić, że konkretna przyczyna uznania za niegodnego musi obciążać danego spadkobiercę, wynikać z jego własnego zachowania czy postępowania określonego w art. 928 § 1 k.c. Nie można natomiast żądać uznania spadkobiercy za niegodnego z powodu zachowania innej osoby, chyba że osoba taka działała na zlecenie zainteresowanego spadkobiercy, np. syn spadkodawcy nie może być uznany za niegodnego z powodu zniszczenia testamentu przez wnuka zmarłego (syna spadkobiercy), chyba że spadkobierca nakłonił syna do tego czynu. 6. Artykuł 928 § 1 k.c. wprowadza trzy przyczyny uznania niegodności: dopuszczenie się umyślnie ciężkiego przestępstwa przeciwko spadkodawcy (pkt 1), podstępem lub groźbą nakłonienie spadkodawcy do sporządzenia lub odwołania testamentu albo w taki sam sposób przeszkodzenie mu w dokonaniu jednej z tych czynności (pkt 2), umyślne ukrycie lub zniszczenie testamentu spadkodawcy, podrobienie lub przerobienie jego testamentu albo świadome skorzystanie z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego (pkt 3). Każda z tych przyczyn stanowi samodzielną podstawę do uznania za niegodnego dziedziczenia. 7. Pierwszą przyczyną uznania za niegodnego jest dopuszczenie się umyślnie ciężkiego przestępstwa przeciwko spadkodawcy (art. 928 § 1 pkt 1 k.c.). Kodeks cywilny i kodeks karny nie zawierają definicji pojęcia "ciężkiego przestępstwa". Stąd też przyjmuje się, że pojęcie "ciężkiego przestępstwa" użyte w art. 928 § 1 pkt 1 k.c. nie jest tożsame z terminem "zbrodnia" określonym w art. 7 § 2 k.k., a w konkretnych okolicznościach "ciężkim przestępstwem" może okazać się także czyn uznany za występek w świetle art. 7 § 3 k.k. (wyr. SA w Gdańsku z dnia 14 czerwca 2000 r., I ACa 262/00, OSA 2002, nr 3, poz. 25). Przepisy prawa karnego decydują o tym, czy dane zachowanie jest przestępstwem i to przestępstwem umyślnym, natomiast ocena czy dane przestępstwo ma charakter przestępstwa ciężkiego należy do sądu cywilnego. Nie ulega jednak wątpliwości, że w granicach art. 11 k.p.c. sąd cywilny jest związany wyrokiem sądu karnego, ale sam jest władny ustalać czy dane przestępstwo ma charakter przestępstwa ciężkiego. 8. Ustawa nie wymaga wystąpienia określonego skutku przestępstwa ciężkiego, np. w postaci uszkodzenia ciała czy śmierci spadkodawcy. Nie chodzi więc tylko o sprawstwo lub współsprawstwo, przestępstwo może być popełnione także w formie usiłowania czy podżegania lub pomocnictwa, jeżeli zaś przestępstwo nie wywoła zamierzonego skutku nic nie stoi na przeszkodzie uznania go za przestępstwo ciężkie (P. C. Kłak, glosa do wyroku SA w Gdańsku z dnia 14 kwietnia 2000 r., I ACa 262/00, OSA 2005, z. 9, poz. 81), stanowiące podstawę do uznania za niegodnego. Katalog przestępstw, o których mowa w art. 928 § 1 pkt 1 k.c. jest stosunkowo szeroki (J. Kremis (w:) E. Gniewek, Komentarz, s. 1428). 9. W świetle komentowanego przepisu nie ma znaczenia czas w jakim przestępstwo zostało popełnione, jak też nie ma znaczenia upływ terminów przedawnienia w świetle przepisów prawa karnego, czy też objęcie przestępstwa amnestią lub abolicją, zatarciem skazania (J. Kremis (w:) E. Gniewek, Komentarz, s. 1428). Wydaje się jednak, że wydając orzeczenie w przedmiocie uznania za niegodnego sąd powinien uwzględnić całokształt stosunków łączących spadkodawcę ze spadkobiercą po popełnieniu przestępstwa. Upływ czasu oraz w miarę poprawne stosunki pomiędzy spadkodawcą i spadkobiercą, wskazujące na to, że spadkodawca nie czuł urazy lub puścił urazę w niepamięć, rozrządzenie testamentowe na rzecz spadkobiercy uczynione po dokonaniu określonego czynu, mogą wskazywać na to, że spadkodawca - przynajmniej w sposób dorozumiany - przebaczył spadkobiercy. Okoliczności te mogą przemawiać przeciwko uznaniu za niegodnego określonego spadkobiercy (B. Rystwej-Markiewicz, Niegodność dziedziczenia, op. cit., s. 91). 10. Przyczyny uznania za niegodnego wymienione w art. 928 § 1 pkt 2 i 3 k.c. mają na celu ochronę swobody testowania i woli spadkodawcy w zakresie rozrządzania majątkiem. Z jednej strony chodzi o wyeliminowanie wszelkich form zamachu na swobodę w składaniu oświadczeń woli przez testatora, z drugiej zaś strony o ochronę już złożonego oświadczenia woli. 11. Spadkobierca może być uznany za niegodnego, jeżeli podstępem lub groźbą nakłonił spadkodawcę do sporządzenia lub odwołania testamentu albo w taki sam sposób przeszkodził mu w dokonaniu jednej z tych czynności (art. 928 § 1 pkt 2 k.c.). W zakresie wykładni pojęcia podstępu i groźby zastosowanie znajdzie art. 86 § 1 i art. 87 k.c., przy czym zarówno podstęp, jak i groźba muszą pochodzić od spadkobiercy, który ma być uznany za niegodnego. Wydaje się też, że dla zastosowania wobec spadkobiercy sankcji w postaci uznania za niegodnego konieczne jest osiągnięcie przez spadkobiercę zamierzonego skutku, o którym mowa w komentowanym przepisie (J. Kremis. (w:) E. Gniewek, Komentarz, s. 1430). 12. Do uznania niegodności nie ma znaczenia, że testament może zostać uznany za nieważny z powodu wady oświadczenia woli (art. 945 k.c.). Jeżeli jednak spadkodawca skutecznie odwołał testament sporządzony pod wpływem błędu lub groźby, to można przyjąć, że brak jest podstaw do uznania niegodności (M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 913). Istnieje jednak pogląd, że samo odwołanie testamentu sporządzonego pod wpływem błędu lub groźby nie uchyla jeszcze przesłanki do uznania niegodności spadkobiercy, jeżeli spadkodawca mu nie przebaczył, a w testamencie wyraził wręcz dezaprobatę dla postępowania spadkobiercy (E. Skowrońska-Bocian, Komentarz, s. 47). Pogląd ten znajduje uzasadnienie w orzecznictwie, które przyjmuje, że w zasadzie nie wyłącza niegodności dziedziczenia okoliczność, że testament, zniszczony przez spadkobiercę umyślnie, tj. w zamiarze usunięcia skutków prawnych związanych z jego sporządzeniem, okazał się testamentem nieważnym (wyr. SN z dnia 10 maja 1977 r., I CR 207/77, OSNC 1978, nr 2, poz. 34). 13. Artykuł 928 § 1 pkt 3 k.c. obejmuje swoim zakresem stany faktyczne stanowiące zamach na już złożone oświadczenie woli bądź stanowiące próbę sfałszowania wyrażonej woli. Za niegodnego może być uznany spadkobierca, który umyślnie ukrył lub zniszczył testament spadkodawcy, podrobił lub przerobił jego testament albo świadomie skorzystał z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego. Należy jednak wskazać, że u podstaw wskazanej przesłanki leży zawsze świadome i celowo działanie spadkobiercy, który ma być uznany za niegodnego. 14. Spadkobierca, który umyślnie ukrył testament spadkodawcy (art. 928 § 1 pkt 3 k.c.), może być uznany za niegodnego, jeśli jest spadkobiercą dziedziczącym po tym spadkodawcy, który sporządził testament (uchw. SN z dnia 11 lipca 1973 r., III CZP 38/73, OSNC 1974, nr 3, poz. 43). Ukrycie natomiast testamentu przez osobę trzecią nie stanowi uzasadnienia do uznania niegodności. 15. Spadkobierca może być uznany za niegodnego także wówczas, gdy testament ukryty lub zniszczony okazał się później testamentem nieważnym. Nie stanowi jednak przyczyny niegodności zniszczenie przez spadkobiercę testamentu w przekonaniu, że jest on nieważny i wskutek tego pozbawiony znaczenia prawnego (wyr. SN z dnia 10 maja 1977 r., I CR 207/77, OSNC 1978, nr 2, poz. 34) lub też pozbawiony znaczenia prawnego w związku z odnalezieniem się testamentu sporządzonego przez spadkodawcę wcześniej (wyr. SN z dnia 18 kwietnia 1954 r., 3 CR 679/56, OSP 1957, z. 3, poz. 60). Nie stanowi natomiast podstawy do uznania za niegodnego zniszczenie pisma stwierdzającego treść testamentu ustnego (wyr. SN z dnia 10 maja 1977 r., I CR 207/77, OSN 1977, nr 2, poz. 34). 16. Wszelkie formy podrobienia lub przerobienia testamentu przez spadkobiercę oraz świadome skorzystanie z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego są czynami tak nagannymi, że w każdym przypadku stanowią uzasadnienie do uznania niegodności spadkobiercy, który takiego czynu się dopuszcza. Dotyczy to także pisma stwierdzającego treść testamentu ustnego, należy bowiem podzielić pogląd, że spadkobierca może być uznany za niegodnego dziedziczenia, jeżeli podrobił podpis spadkodawcy pod pismem stwierdzającym treść testamentu ustnego lub skorzystał z takiego pisma (wyr. SN z dnia 22 maja 2002 r., I CK 26/02, OSNC 2003, nr 5, poz. 69 z glosą M. Niedośpiała, M. Prawn. 2005, nr 15, s. 769). 17. W literaturze istnieje pogląd, że żądanie uznania spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia powinno być zgłoszone w powództwie o ukształtowanie prawa (J. Pietrzykowski (w:) Komentarz, t. III, 1972, s. 1842). Orzecznictwo przyjmuje, że żądanie to ma charakter roszczenia majątkowego (post. SN z dnia 7 października 1966 r., I CZ 105/66, OSNCP 1967, nr 7-8, poz. 128). Trudno jest jednak dopatrzyć się w tym roszczeniu charakteru stricte majątkowego, orzeczenie sądu nie wywiera bezpośrednich skutków majątkowych, ma zaś wpływ na ukształtowanie kręgu spadkobierców określonego spadkodawcy, pozbawiając spadkobiercę uznanego za niegodnego prawa do dziedziczenia zmienia krąg osób uprawnionych, czasem też zmienia tytuł powołania do spadku (z testamentowego na ustawowy) czy też pozbawia prawa do zachowku lub zapisu. 18. Tryb postępowania w sprawie o uznanie spadkobiercy za niegodnego w literaturze jest zagadnieniem kontrowersyjnym (bliżej M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 915). Natomiast orzecznictwo jednolicie zawsze przyjmowało, że żądanie uznania spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia sąd rozpoznaje w procesie (uchw. SN z dnia 26 lutego 1968 r., III CZP 101/67, OSNCP 1968, nr 12, poz. 203), jednocześnie uznając niedopuszczalność wydania postanowienia wstępnego w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku. 19. Powództwo o uznanie za niegodnego dziedziczenia może być wytoczone jako powództwo wzajemne, np. w procesie o zachowek lub wykonanie zapisu (M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 914). Podniesienie natomiast zarzutu niegodności w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku czyni koniecznym zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia procesu (art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.). W razie zaś uznania niegodności po wydaniu postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub po przeprowadzeniu działu spadku prawomocny wyrok będzie stanowił podstawę do zmiany postanowienia (art. 679 k.p.c.) lub wznowienia postępowania działowego (art. 524 k.p.c.). 20. Konstytutywne orzeczenie sądu o uznaniu za niegodnego wywiera skutek wsteczny (działa ex tunc), spadkobierca zostaje wyłączony od dziedziczenia, zarówno ustawowego, jak i testamentowego, tak jakby nie dożył chwili otwarcia spadku (art. 928 § 2 k.c.). W miejsce niegodnego wstępują inne osoby, spadkobiercy ustawowi przy dziedziczeniu ustawowym, lub też może mieć zastosowanie podstawienie czy przyrost przy dziedziczeniu testamentowym. Należy jednak podkreślić, że skutki niegodności dotyczą wyłącznie samego niegodnego i nie rozciągają się na jego zstępnych (A. Szpunar, Uwagi o prawie do zachowku, Rejent 2002, nr 6, s. 13). Oznacza to, że w miejsce niegodnego wejść mogą jego zstępni, np. jako spadkobiercy ustawowi powołani z ustawy do dziedziczenia w następnej kolejności. Spadkobierca uznany za niegodnego nie ma prawa do zachowku oraz zapisu (art. 972 w zw. z art. 928 k.c.).

15. Spadkobierca może być uznany za niegodnego także wówczas, gdy testament ukryty lub zniszczony okazał się później testamentem nieważnym. Nie stanowi jednak przyczyny niegodności zniszczenie przez spadkobiercę testamentu w przekonaniu, że jest on nieważny i wskutek tego pozbawiony znaczenia prawnego (wyr. SN z dnia 10 maja 1977 r., I CR 207/77, OSNC 1978, nr 2, poz. 34) lub też pozbawiony znaczenia prawnego w związku z odnalezieniem się testamentu sporządzonego przez spadkodawcę wcześniej (wyr. SN z dnia 18 kwietnia 1954 r., 3 CR 679/56, OSP 1957, z. 3, poz. 60). Nie stanowi natomiast podstawy do uznania za niegodnego zniszczenie pisma stwierdzającego treść testamentu ustnego (wyr. SN z dnia 10 maja 1977 r., I CR 207/77, OSN 1977, nr 2, poz. 34). 16. Wszelkie formy podrobienia lub przerobienia testamentu przez spadkobiercę oraz świadome skorzystanie z testamentu przez inną osobę podrobionego lub przerobionego są czynami tak nagannymi, że w każdym przypadku stanowią uzasadnienie do uznania niegodności spadkobiercy, który takiego czynu się dopuszcza. Dotyczy to także pisma stwierdzającego treść testamentu ustnego, należy bowiem podzielić pogląd, że spadkobierca może być uznany za niegodnego dziedziczenia, jeżeli podrobił podpis spadkodawcy pod pismem stwierdzającym treść testamentu ustnego lub skorzystał z takiego pisma (wyr. SN z dnia 22 maja 2002 r., I CK 26/02, OSNC 2003, nr 5, poz. 69 z glosą M. Niedośpiała, M. Prawn. 2005, nr 15, s. 769). 17. W literaturze istnieje pogląd, że żądanie uznania spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia powinno być zgłoszone w powództwie o ukształtowanie prawa (J. Pietrzykowski (w:) Komentarz, t. III, 1972, s. 1842). Orzecznictwo przyjmuje, że żądanie to ma charakter roszczenia majątkowego (post. SN z dnia 7 października 1966 r., I CZ 105/66, OSNCP 1967, nr 7-8, poz. 128). Trudno jest jednak dopatrzyć się w tym roszczeniu charakteru stricte majątkowego, orzeczenie sądu nie wywiera bezpośrednich skutków majątkowych, ma zaś wpływ na ukształtowanie kręgu spadkobierców określonego spadkodawcy, pozbawiając spadkobiercę uznanego za niegodnego prawa do dziedziczenia zmienia krąg osób uprawnionych, czasem też zmienia tytuł powołania do spadku (z testamentowego na ustawowy) czy też pozbawia prawa do zachowku lub zapisu. 18. Tryb postępowania w sprawie o uznanie spadkobiercy za niegodnego w literaturze jest zagadnieniem kontrowersyjnym (bliżej M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 915). Natomiast orzecznictwo jednolicie zawsze przyjmowało, że żądanie uznania spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia sąd rozpoznaje w procesie (uchw. SN z dnia 26 lutego 1968 r., III CZP 101/67, OSNCP 1968, nr 12, poz. 203), jednocześnie uznając niedopuszczalność wydania postanowienia wstępnego w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku. 19. Powództwo o uznanie za niegodnego dziedziczenia może być wytoczone jako powództwo wzajemne, np. w procesie o zachowek lub wykonanie zapisu (M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 914). Podniesienie natomiast zarzutu niegodności w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku czyni koniecznym zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia procesu (art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.). W razie zaś uznania niegodności po wydaniu postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub po przeprowadzeniu działu spadku prawomocny wyrok będzie stanowił podstawę do zmiany postanowienia (art. 679 k.p.c.) lub wznowienia postępowania działowego (art. 524 k.p.c.). 20. Konstytutywne orzeczenie sądu o uznaniu za niegodnego wywiera skutek wsteczny (działa ex tunc), spadkobierca zostaje wyłączony od dziedziczenia, zarówno ustawowego, jak i testamentowego, tak jakby nie dożył chwili otwarcia spadku (art. 928 § 2 k.c.). W miejsce niegodnego wstępują inne osoby, spadkobiercy ustawowi przy dziedziczeniu ustawowym, lub też może mieć zastosowanie podstawienie czy przyrost przy dziedziczeniu testamentowym. Należy jednak podkreślić, że skutki niegodności dotyczą wyłącznie samego niegodnego i nie rozciągają się na jego zstępnych (A. Szpunar, Uwagi o prawie do zachowku, Rejent 2002, nr 6, s. 13). Oznacza to, że w miejsce niegodnego wejść mogą jego zstępni, np. jako spadkobiercy ustawowi powołani z ustawy do dziedziczenia w następnej kolejności. Spadkobierca uznany za niegodnego nie ma prawa do zachowku oraz zapisu (art. 972 w zw. z art. 928 k.c.).