Moja mama i ja

Moja mama często do mnie dzwoni i obciąża mnie swoimi problemami, których ja w żaden sposób nie jestem w stanie rozwiązać. Tylko mnie tym martwi i psuje mi humor,,,jej nieszczęścia są moimi i ciężko mi z tym,,,:(

pomóc nie możesz, możesz wysłuchać

jesteś facetem? kobiety lubią po prostu wygadać się, nie koniecznie szukają porady, po prostu słuchaj

tak, słucham tylko nie moge czasem tego udżwignąć...Potem mam chandrę i jestem smutna a to odbija sie na moim związku i w ogóle całym życiu. A moja mama ma jakieś kłopoty codziennie i ze wszystkiego robi tragedię! Nie daje rady

nie jesteś odpowiedzialna za problemy twojej mamy, odpuść

Wiem, że takie wygadanie pomaga jej ale ja nie potrafię sie do jej słów i skarg zdynsansować...

ać problemami najbliższych :( Ale jak ty masz problem, to mama musi pomóc, bo to jej obowiązek, prawda? Komu ma się wyżalić jak nie własnej córce? Bidulko, humor ci psuje...

Jak tu odpuścić jak mama ryczy ci do telefonu?:(

Ja jej nie moge pomóc-ma poważne problemy z mężem draniem, z nieuczynna sąsiadką, z psem bo ma czyszczenie...zawsze jest coś

Podejrzewam, ze rozmowa z mamą nic nie da. Moze się tylko obrazić, że ma nieczułą (wg niej) córkę. Musisz nauczyć się nie przeżywac jej problemów. Martwisz się tym, ze mama ma kłopoty. Ale każdy je ma. Ty też. Mama powinna sama radzić sobie w swoim życiu,a nie obarczać dzioeci zmartwieniami. Taka postawa świadczy o niedojrzałości. Musisz po prostu podejść do tego trochę egoistyczie. Kochasz swoją mamę, wysłuchujesz jej, ale nie zamartwiaj się razem z nią. Wystarczy, zę ona ma problem, ty ie musisz go mieć. Wysłuchaj jednym uchem, a wypuść drugim. Inaczej się nie da.

tam ją szybko wykończą i po kłopocie. Nareszcie bedziesz miała bezstreswe życie. Swoje zrbiła przecież już. Wykształciła, dchowała a teraz wyrzucic ją d smieci, żeby ci kłopotów nie przysparzała

jasia s.---> tak musze nauczyć sie robić, bo zwariuję:( Tylko to nie takie proste-tak ją kocham...i jak jej dzieje się krzywda to i mnie serce krwawi.

oddaj ją d domu starców----> nie masz pojęcia o czym pisze, więc spadaj

odpuść czyli nie przyjmuj problemów mamy jako swoich, nie możesz pomóc tylko wysłuchać, a po skończonej rozmowie z mamą nie przeżywaj jej problemów, bądź asertywna, dobrze ktoś napisał wpuść jednym uchem wypuść drugim, no chyba że jej problemy zagrażają jej zdrowiu

lalineczka nie możesz być mamą własnej mamy

nie reaguj na zaczepki oddaj ją do domu starców

Mama mieszka 500 km ode mnie, dzwoni do mnie z 5-6 razy dziennie...i zawsze coś jest nie tak:(

oj lalineczka, a kiedy się wyprowadziłaś? twoja mam tęskni za tobą najwyraźniej i to bardzo, mniej czy bardziej swiadomie chciałaby zebys byla blisko niej

To mama odeszła, gdy miałam 18 lat-zostawiła tate i mnie i wyszła ponownie za mąż.

i mysli ze w ten dziwny sposob odbuduje z tobą kontakt i bliskość?

no nie wiem....wykańcza mnie ciągły gadaniem jak jej żle-ale to nie moja wina, nic na to nie poradzę!:(

lalineczka, problem jest pewnie bardziej zlozony, ale nie mozesz zyc zyciem i problemami swojej mamy, sprobuj sie od tego choc troche odciac bo zwarjujesz, pamietaj ze znasz tylko wersje mamy o zdarzeniach, byc moze wersja np sasiadki juz nie wydalaby ci sie tak dramatyczna jak w ustach mamy,

próbowałam sie odciąć, czasem nie odbierać tel. ale wtedy szaleje i się wścieka....

dzwoni 5-6 razy dziennie przecież to chore! Ty cały dzień żyjesz jej zyciem. Spróbuj ograniczyć te telefony. Nie rozmawiaj wtedy, kiedy nie możesz np., w sklepie. Powiedz że oddzwonisz, albo zeby zadzwoniła późiej. A że się wscieka? Trudno. To już nie twój problem. Masz prawo do własnego życia.

lalineczka, wiem że trudno jest powiedziec mamie: nie moge teraz rozmawiac, ale sprobuj, jasia ma racje

tak sobie myslę, że jeżeli tak zwierzałaby mi sie koleżanka to by było ok, zachowałabym jakiś dystans...w przypadku ukochanej mamy to niemożliwe! Czasem lepiej wypisać sie na kafeterii niż truć najbliższym...

do wyplakiwanie sie na kafeteri albo czyms podobnym? Widac nie ma przyjaciólki , a kazdy potrzebuje komus sie uzalic, glupio czy madrze

ja wiem, że to jej pomaga...ale mnie rozbija totalnie... Mama jest starej daty i nie używa kompa..kafe odpada. Nawet ja teraz pisze tu do was o swoim problemie a nie poleciałam z tym do swojego faceta, choć widzi że jestem smutna...

tak sobie myslę, że jeżeli tak zwierzałaby mi sie koleżanka to by było ok, zachowałabym jakiś dystans...w przypadku ukochanej mamy to niemożliwe! Dystans w przypadku mamy nie jest niemozliwy. Cięzko go zachować, ale to tylko zależy od Ciebie. Od Twojego podejścia. Piszesz, ze twój facet widzi,z e jestes smutna. Problemy Twojej mamy zagosciły u Was w domu. Mają wpływ na Twoje stosunki z partnerem, bo teraz zamiast z nim się przyutulać, to siedzisz przy kompie. Za bardzo przejmujesz się życiem mamy. I masz z tym problem. Moze to zbytnia empatia? Nie wiem jak to nazwać. Uzależnienie emocjonalne? Poszukaj moze artykułów na ten temat.Nie mozesz tak dalej żyć, bo cierpisz Ty, ucierpi tez na tym Twój związek.

jasia s.----> masz racje i bardzo ci dziekuję za zrozumienie!:)