SAMOTNOSC- CZY TO JUZ DO KONCA ZYCIA?

mam 24 lata i nie mialam nigdy chlopaka i narazie nie zapowida sie by sie znalazl... studjuje wiec powinnam miec przyjaciol- niestety wraz z koncem sesji telefon przestaje dzwonic a w czasie roku akademickiego dzwoni tyle ze jest to zazwyczaj jakas prosba zebym pomogla, przyniosla.... po egzaminach wracam do domu i tu przesiadauje cale 3 miesiace -nie wyjezdzam nigdzie bo nie mam z kim, nie mam nawet osob z ktorymi bym mogla pojsc do kina na zakupy lub zwyczajnie posiedziec... wakacje to tylko tv, internet, maseczki kapiele i te sprawy... ewntualnie jakis spacer oczywiscie w samotnosci... co gorsza mam brata ma 34 lata nie ma zony nawet dziewczyny... bardzo to przezywa ale to juz inna historia... boje sie ze jestesmy skazani na zycie w pojedynke...ze mnie tez dopadnie ten wiek i nadal bede sama... ze nigdy "nie zaswieci dla mnie slonce".........

a na studiach żaden Ci nie wpadł w oko? chyba że to polonistyka- tam zawsze mała ilość testosteronu. serio, nie wiem co napisać bo moja sytuacja jest bardzo podobna do Twojej.

nie wpadl zaden.. ale zycie jest ciezkie...wolalabym byc dzieckiem...

do łatwych napewno nie należy...hehe..dzieckiem?:) jak chcesz pogadać to mój nr gg 7181909.

nie masz nawet jeskis bliskich przyjaciół?

naprawde nie mam

no, ale z czego to wynika? jak sadzisz? przeciez bywasz miedzy ludzmi!

no napewno problem tkwi we mnie-tyle ze nie wiem co jak i dlaczego robie zle ze tak jest....

fertitta... ... ja starsza jestem,a też samotna...nawet jednej dobrej koleżanki nie mam :( nie wiem...może samotność jest niektórym przeznaczona? mi na pewno... a Tobie mam nadzieję,że nie i życzę,żeby się odmieniło :)

no wlasnie ja tez mam wrazenie ze w mojej rodzinie samotnośc jest przeznaczona...

no tak, jesli bedziesz tak myslec, to rzeczywiscie tak bedzie :(

chyba przeroslam wszystkich tym tematem... no ale moze male piersi czy pryszcze sa wazniejsze....

nie, to bardzo wazne i smutne , ale tak naprawde to ciezko cos Ci odpowiedziec po takiej dawce suchych informacji jakie podalas napisałas ze " problem tkwi w Tobie " , a na czym on wg Ciebie polega?

hej, ja też długo byłam samotna. Dopiero 2 lata po studiach kogoś poznałam i to tak przypadkiem. Pamiętam że wcześniej tyle rzeczy musiałam robić sama- kino, rower, basen, ale wychodziłam z domu, żeby nie zwariować. Nawet na wycieczki jeździłam sama. Moim najlepszym i jedynym przyjacielem był wtedy pies. Teraz mam męża. Ale mam sporo znajomych po 30 którzy są sami, samotni, w pracy dużo jest "starych panien" takich po 40 i 50, a naprawdę takie fajne babki z nich. Pociesz się że jesteś młoda i tyle rzeczy przed Tobą. Może z bratem gdzieś wspólnie wychodźcie, albo spróbuj zadzwonić do jakiejś koleżanki ze studiów i się spotkajcie. Moi niektórzy znajomi poznali swoje drugie połówki na czatach. Są to naprawdę udane związki.

przynajmniej masz brata, ja nawet nie mam rodzenstwa:( jestem sama jak palec. wlasnie skonczylam studia i znow musze wszystko zaczynac od nowa... i tez juz przestalam wierzyc ze kogos poznam... pozdrawiam.

samotna. stracilam juz nadzieje ze kogos poznam

dobrze ze nie jestem sama z tym problemem

i też czuję się samotna - nie rozumiemy się - tak bywa

Ferttitta, ja też czuję się samotna. Z tym, że jestem bardzo zazdrosna jeśli chodzi o znajomości innych. Brzydzę się sobą.

zycie jest niesprawiedliwe jedni maja wszystko a drudzy nic...do bani...