moja znajoma jest prostytutką..stare jak świat i ten zawód

za chwile napisze coś więcej..

jakiś czas temu poznałem świetną babkę .Atrakcyjna, mądra, otwarta i mająca pewną "dzikość w sercu" . Po jakims czasie okazało się że para się najstarszym zawodem świata. Nie szokuje mnie to . Natomiast obawiam się - im dłużej ją znam- że mimo wszystko traktuje wszystkich na zasadzie "co mogę z tego mieć". Może to złudzenie, może sugestia . Zapraszam tez dziewczyny z branży, może same na podstawie własnych obserwacji coś powiecie..

Uważaj, bo kurwa prawdę Ci powie... :P

czy po znajomości daje ci za darmo czy też musisz płacić?

nic nas to nie obchodzi. to zawód jak każdy inny tylko lepiej płatny

czekam na poważne wypowiedzi..co chciałbym wiedzieć..tkwię w tym po uszy, także w jej problemach, które się piętrzą, pewnie ma to związek z jej pewną impulsywnością działania. Nie jestem głupim misiem, który się zakochał jak sztubak, skoro już jestem obok niej chcę pomóc jej się z tego wydostać. Ona też nie pała miłością do tego zawodu, ale wiem że zostawia to ślad na charakterze Ktoś pisze "kurwa prawdę ci powie" Abstrahując od pogardliwej wypowiedzi- a kim ty sam jesteś?- coś w tym jest niepokojącego

nie wiem jakim rodzajem prostytucji zajmuje się twoja znajoma, ale jeśli pracuje w agencji to tutaj z własnego doświadczenia nic nie mogę powiedzieć, ale mam znajomą, która pracowała na tzw. mieszkaniówce. Ma teraz męża i dziecko. Seks za pieniadze pozostawia na pewno ślad w psychice, ale da się to przeżyć, naprawdę. jeśli chcesz związku z tą kobietą to będziesz musiał się naprawdę postarać. Większość byłych prostytutek nie ufa mężczyznom i chyba wiadomo dlaczego. A ona chce być z tobą?

mam wrażenie ze chce..ale jestem świadkiem jak potrafi manipulować mężczyznami. Wydaje mi się że wobec mnie jest inna. W sumie to czy pracowała w agencji czy mieszkaniówce nie ma chyba znaczenia - teraz w mieszkaniówce , choć wiem że gdyby mog la to rzuciła by tę robotę..choć nie wiem czy na zawsze. Ciekawskim donoszę że za seks nie płacę, zresztą ma on marginalne znaczenie w naszym układzie.

pomijam sprawy związane z zazdrością koleżanek itp , które skutecznie utrudniają jej (nam) życie..to da się przeżyć, choć wiem że odium będzie ciążyć zawsze

to skoro ona chce, ty chcesz to do dzieła. Niech rzuci tą pracę w cholerę, pomóz jej jakoś stanąć na nogi i zacznijcie spotykać się jak para. Czego ty się boisz? Ze ona wróci do tego? Uwierz, że mało ktora dziewczyna mając kochającego faceta chce wrócić do tego zawodu.

Ewelino- właśnie tego się boję że po jakimś niepowodzeniu, rozczarowaniu znów pomyśli o powrocie, choćby na czas jakiś. Choć wszystkie nasze znajome z tego kręgu zawodowego twierdzą że były by najwierniejszymi żonami gdyby tylko znalazły odpowiedniego faceta- bo tak naprawdę wszystko już poznały. A co do tego że wyciągam ją z tego wszystkiego za uszy, i prostuję jej sprawy- zapewniam. A co do tego co napisałaś wcześniej- właśnie to było dla mnie bodźcem- że mi zaufała.

zaś jako para- spotykamy się już około pół roku..ale- od czasu do czasu wciąż coś tam z boku się dzieje i nie pozwala zapomnieć .

powiem ci tak, oboje musicie sobie zaufać. ja kiedys miałam kilka spotkań za pieniądze i szczerze mówiąc na moim życiu to się raczej nie odbiło, ale cóż każdy jest inny. Jestem teraz w związku, a tamto to tylko przeszłośc do której nie wracam bo i po co? Zanim wyciągniesz ja z tego obiecasz, że zawsze przy niej będziesz to się zastanów czy dasz radę. Czy będziesz umiał jej w pełni zaufać, bo jeśli nie to lepiej nie marnuj dziewczynie życia i nie dawaj nadziei

Zapytam głupio - z czego żyje od pół roku, gdy się spotykacie ?