Czy komuś też się z perspektywy czasu życie zupełnie nie ułożyło ?

mocy aby się ułożyło jak najlepiej. Kurcze zasługuję chyba na udane życie, a jednak jest przegrane na wszystkich płaszczyznach: uczuciowej, zawodowej i towarzyskiej. 1) Nigdy nie udało mi się zdobyć żadnego faceta którym na serio byłam zauroczona (a byłam ładną dziewczyną, zwracałam uwagę), w ogóle nie potrafiłam nawiązywać bliskich więzi z facetami mimo że marzyłam o tym 2) Po szkole najpierw przez długie lata nie udało mi się znaleźć pracy bo nie miałam doświadczenia i wstyd mi było się do tego przyznawać na rozmowach a potem kiedy już miałam trochę doświadczenia to byłam z kolei już za stara w stosunku do innych poszukujących bo miałam 27 lat i tu spierdoliłam życie zawodowe. Mimo lat życiorys dość ubogi, bo nieraz było tak że zmieniałam prace co 3 miesiące bo nie przedłużali mi umowy. Co rusz to natrafiałam w nowej pracy na środowisko zamknięte na nowych i nieprzyjazne, nie dawałam rady psychicznie z tymi ludźmi 3) Nigdy nie byłam zbyt lubiana, miałam niewiele koleżanek, a teraz z wiekiem to jest z tym życiem towarzyskim już tylko gorzej, bo każda rówieśniczka czy rówieśnik ma rodzine i dzieci i swoje życie. Powód generalnie taki chyba że jestem DDA. No ale czy to nie dziecinada zwalać nieudane życie na ojca alkoholika ? No ale inaczej sobie nie potrafie wytłumaczyć mojego nieprzystosowania do norm społecznych. Teraz mam już prawie 29 lat i mimo młodego wyglądu to nie mam sie z czego cieszyc bo psychike mam dalej dziwną, introwertyczną, zszarpaną przez życie i nadal nie potrafię być taka normalna jak inni. Nie mogę przeboleć tego że przegrałam życie.